GEZIEN
Walk the Line 2012, zaterdag 12 mei, Humanity House
MUZIEK
In februari van dit jaar brengt Gang Colours zijn debuutalbum ‘The Key Collection’ uit. Het album gevuld met soundscapes, pianospel en niet te vergeten de diepe stem van Will Ozanne, doet het geheel aan als downtempo dance muziek. De vergelijking met James Blake lijkt soms op zijn plaats, maar toch is Gang Colours vloeiender en voelt de muziek gevoeliger aan. Ook speelt de stem van Will geen overheersende rol in het geheel.
PLUS
Ondanks het bewegelijke publiek heerste er een betoverende sfeer tijdens het driekwartier durende optreden. Will Ozanne neemt je mee op een reis door zijn wereld, zijn passie en dat voelde je door de hele zaal heen. Van de trillende houten banken onder ieders zitvlak tot de gevoelige klanken door de ruimte. Gang Colours creëert een laagdrempelige en ontspannen sfeer door voor aanvang van elk nummer contact te leggen met het publiek en te vertellen waar het nummer op gebaseerd is.
Gang Colours betoverend mooi
Kippenvel in de kelder van het Humanity House
De intieme zaal in het Humanity House is helemaal gevuld, zelfs de beide trappen aan de zijkanten van de houten tribune zijn bezet. De ingetogen jonge Engelsman zit achter zijn keyboard, zijn donkere lokken hangen stijl langs zijn gezicht. Met zijn ogen dicht zingt hij woorden die langzaam weggalmen in de soundscapes terwijl zijn vingers over de toetsen dansen. Het publiek geniet.
MIN
Nog voordat Gang Colours lekker op gang is, valt de muziek uit. De zanger, Will Ozanne, vult de abrupte stilte met zijn kalmerende stem en maakt een slimme grap over de gecrashte MacBook van Ryan Perks, die schuin achter Will staat en rustig aan wat knoppen draait en op zijn MacBook kijkt, wachtend totdat de techniek het weer toelaat. Het publiek lacht erom en lijkt het de jongens direct te vergeven. Na vijf minuten start Gang Colours het nummer opnieuw in. De diepe bassen die horen bij Gang Colours, kunnen de speakers van het Humanity House amper aan. Het publiek hoort alles dat trilt, behalve het geluid van de bas. Ook is het publiek wat onrustig, tijdens het optreden lopen er vrijwel continu mensen heen en weer: trap op en weer af, iedereen opzij omdat iemand er niet door kan en er toch echt langs wil. Daar struikelt weer iemand over het opstapje.
CONCLUSIE
De sterke klanken en bijzondere combinaties van soundscapes overheersen de avond. Het publiek wordt bevangen in een dromerige sfeer die ieder leidt daar waar hij heen wil. De intieme zaal is in sommige opzichten de beste zaal voor dit optreden, los van de kwaliteit van de speakers. Heen en weer lopen moet gewoon verboden worden.
CIJFER
7.5