Na vijf zware beproevingen met onder andere de Karaoke Rodeo en de Popquiz is UnseeN PerceptioN de winnaar van de Popgroup Olympics. Dit resulteert in een deathmetal optreden op het buitenpodium van twintig minuten, die voor de fans vooraan het podium een heus pitfestijn is. De twee grunters/screamers zitten onder het bloed dat zorgt voor een angstaanjagend tafereel en hierdoor komen de teksten extra goed over. De grunts en screams vliegen uit de kelen en blijven het gehele optreden consequent. De fans die zich voor het podium hebben opgehouden, maken extra goed gebruik van het feit dat er een deathmetal band op Kaderock staat. Zodra zanger Dennis Kuiper de deathmetal liefhebbers vraagt of ze een ‘wall of death’ willen doen, doen ze dit dan ook meteen. Nadat Kuiper het sein heeft gegeven, rent de in tweeën gespleten groep op elkaar af om verder te beuken. Het einde van het optreden van de winnaars heeft een zwart randje. Een meisje dat voor het podium stond is toevallig geraakt tijdens het pitten en is buiten bewustzijn. Snel wordt zij door medestanders naar de EHBO-post gebracht. Nu deze deathmetal band op Kaderock heeft gestaan, zal het ongetwijfeld nog meer van zich laten horen. (LK)
Verslag Kaderock 2012; de avond
Zeventiende editie succesvol ten einde
Het mooie weer van de middag blijft aanhouden en zo hebben we een mooie festivalavond voor de boeg. De Popgroup Olympics zijn inmiddels ten einde en winnaar UnseeN PerceptioN luidt de avond in met verder ook optredens van The Fudge, Soul Sister Dance Revolution en The Quill op het programma. Het buitenpodium wordt afgesloten door Shaking Godspeed waarna het festival binnen met het optreden van R.A.M. ten einde komt.
Voordat Soul Sister Dance Revolution de eerste noot heeft aangeslagen, is het café van Musicon al helemaal vol. Het is te merken dat de vijfkoppige band de laatste jaren een enorme fanbase heeft opgebouwd, waaronder de papa’s en mama’s van de bandleden die naar het optreden zijn komen kijken. Eén van de nummers speelt de band speciaal voor de moeder van zanger/gitarist Thomas van der Want. De Soul Sissies Dance Revolution, zoals de band wordt aangekondigd door de Sissies, weet keer op keer lekker in het gehoor liggende liedjes te maken. De bandleden hebben totaal geen podiumvrees en kletsen er met het publiek lekker op los. Misschien veiliger voor toetsenist Camiel Meiresonne dat de GGD energiedrankjes wil verbieden, want de energie die hij heeft is eigenlijk niet voor mogelijk te houden. Hij springt, danst en maakt rare bewegingen. Ook deelt de band tijdens een nummerwisseling mee dat ze druk bezig zijn in de studio om hun eerste album op te nemen. En welk nummer kan daar op niet missen? ‘Soldiers of love’, dat braaf door heel het café wordt meegezongen. (LK)
Rockband The Fudge is de volgende band op het programma van het buitenpodium. Met volle overtuiging spelen de zes mannen een stevige se, maar het publiek laat het wat afweten. Om een uur of acht met een heerlijk weertje de beste band van de dag bekijken lijkt toch geen straf, zou je denken. Toch is het niet bijzonder druk bij het optreden van The Fudge. Dat is jammer, want deze band mag er toch zeker wel zijn. Hard en lekker. Zanger Midas en de zijnen zetten een piekfijne show neer en hebben de gelukkige toeschouwers gelijk in hun zak. De set is niet bijzonder afwisselend maar dat is geen punt als het zo onderhoudend gebracht word. De nummers zitten goed in elkaar en het optreden is ook vaak erg grappig. Lol voor tien met deze zes. (JB)
We Are FM is een Amsterdamse band met vijf leden die met een mix tussen rock en dance precies de juiste snaar weet te raken. De band maakt ruige muziek met een speelse twist qua dans. Het publiek wiegt heen en weer bij het binnenpodium. Een meisje neemt het er van en gaat voor het podium helemaal los. De zang van Bram Juist is een beetje soft vergeleken met de pompende beats en de scheurende gitaarriffs die zijn medemuzikanten produceren. De stem van Juist is een beetje zeurderig en het lijkt alsof hij zijn neus dichtknijpt tijdens het zingen. “Dit nummer klinkt het beste van één meter afstand,” zegt Juist. Hierdoor komt het publiek toch wat dichter bij het podium staan en gaan de voorste mensen los op de nummers die de band nog gaan spelen. Het vijftal krijgt zelfs een man aan het dansen die op zijn smartphone bijhoudt hoe het Nederlandse elftal de oefenwedstrijd speelt. (LK)
Na de aankondiging van een inmiddels schorre Nachtburgemeester start de Zweedse band The Quill precies op tijd. De band past perfect in het plaatje van Kaderock. Echte rockers zijn het. Drie van de vier hebben lang haar en schromen niet daar flink mee te headbangen. Een enkeling in het publiek doet mee, maar voornamelijk wordt er gezellig gepraat onder het genot van een biertje, of twee. De zanger heeft een goede, rauwe rockstem met een groot bereik. Zijn teksten zijn goed te verstaan en vooral in de refreinen kan het publiek lekker mee blèren, wat dan ook gedaan wordt. Ook de overige bandleden zijn ijzersterk. De drummer met dik lang zwart haar slaat erop los en gaat op in de nummers. De beide gitaristen zoeken elkaar regelmatig op en gaan op een herkenbare manier tegenover elkaar staan of achter elkaar staan en geven een solo weg. Het publiek geniet ervan een groep aangeschoten mannen doen mee met de luchtgitaar. Na een dik halfuur gespeeld te hebben verlaat de band het podium, maar enkele minuten later komen de heren terug en geven een toegift, zoals het hoort. (LKleij)
Om tien uur zou het optreden van het live-performance duo genaamd Chaos Club beginnen, maar 15 minuten later zijn er nog steeds problemen met het geluid. Ongeduldig roepen verschillende mensen ”spelen” richting het podium, maar het duo lijkt er niks aan te kunnen doen. Het zweet staat ze al op het voorhoofd als eindelijk na 30 minuten het geluid van de drums over de boxen te horen is. Het publiek klapt, maar lijkt niet erg enthousiast meer. De eerste elektronische klanken uit het keyboard van Chuck Burgess maken veel goed en zorgen toch bij velen voor een brede glimlach. De drums, bespeeld door Collin Kuster, maken het geheel daadwerkelijk tot een performance en het publiek danst lekker mee. Voornamelijk de melodieën van Pendulum en de opbouw in de muziek van The Prodigy zijn te herkennen in de nummers. De vervormde stem van Chuck maakt dat zijn woorden onverstaanbaar zijn, maar het maakt het geheel er niet minder om. Jammer is dat ze tijdens de set na elk nummer stoppen en de tijd nemen om applaus te ontvangen en over te gaan op het nieuwe nummer. Om er echt een live-performance van te maken en het publiek helemaal los te laten gaan hadden ze er een meer doorlopend geheel van kunnen maken. (LKleij)
De jongeren zijn al naar huis of staan binnen in het café en de ouderen nemen de plaats in voor het buitenpodium. Shaking Godspeed is de laatste band op het hoofdpodium van Kaderock. Het drietal begint het optreden met ‘Going down’, een lekker dansbaar nummer. Daarna speelt de band de eerste vijftien minuten constant door, zonder ook maar enig contact te maken met het publiek. Organist en bassist Paul Diersen wisselt steeds tussen zijn twee instrumenten. Het is daarom jammer dat de bas niet constant in de nummers terug te horen is. Het geluid van de orgel die Diersen over het algemeen hurkend bespeelt zorgt wel voor die typische bluesrock sound. Als Shaking Godspeed na drie kwartier het podium verlaat gooit zanger en gitarist Wout Kemkens nog even zijn gitaar hard op te grond. Hij is er klaar mee voor vandaag. (LK)
Het stoere-mannen-duo R.A.M. heeft zin in een keiharde afsluiting van een rockende editie van Kaderock 2012. Ook het publiek kijkt uit naar deze band, het café van de Musicon staat goed vol, maar ze moeten nog even wachten. Chaos Club startte een halfuur later dan gepland en daardoor is het tijdschema flink uitgelopen. De crew van R.A.M. bouwt het podium in razend tempo om, maar desondanks starten ook zij een halfuur later dan gepland. Na de soundcheck, die veelbelovend is, nog een aantal aanpassingen in het geluid en de mannen kunnen van start. Met het eerste nummer is het direct raak. Een stevig drumritme en catchy lyrics met een stevige elektrische gitaarmelodie die opbouwt tot een climax van drum ‘n bass met overgangen naar dubstep. Deze mix van harde metal met elektronische muziek is verfrissend en de charismatische frontman weet met zijn enthousiaste bewegingen het publiek op te zwepen. De nummers hebben veel variatie, waardoor het optreden geen moment verveelt. Ook het publiek krijgt er geen genoeg van. (LKleij)