De mannen van Woot hebben een mooi jaar om op terug te kijken. Met optredens tijdens onder andere Life I Live, Haagse Pop Week en Eurosonic lieten ze het Nederlandse publiek zien waarom ze eind 2011 de Grote Prijs van Nederland (categorie Rock/Alternative) wonnen. Ook buiten de landsgrenzen ontkwam men niet aan de psychedelische sound van de Hagenaars. Zo mochten ze hun ding doen tijdens het Reeperbahn Festival in Hamburg en kwamen ze door het winnen van de Grote Prijs in Marokko terecht.

Op de Grote Prijs lijkt een vloek te rusten. Veel winnaars verdwijnen na hun zegetocht in de anonimiteit. Hoe heeft Woot hieraan weten te ontkomen? Volgens bassist Sebas heeft de nuchterheid van de band ze van de vloek gered. “We zijn er heel nuchter in gestapt. Omdat we onszelf blijven en geen muziek maken vanuit een concept, kunnen we weer verder gaan met muziek maken voor onszelf en voor anderen en niet vanuit een prijs.” De winst kwam voor de band redelijk onverwacht. “Het begon allemaal hier in Den Haag. We deden mee omdat we dan een gig hadden in het Paardcafé. We wilden gewoon weer spelen en toen kwamen we door de selectie heen en opeens stonden we in de Melkweg voor 1500 man”, aldus Sebas. Zanger Tobias wijt de winst aan de onbevangen manier waarop de band in de wedstrijd zat: “We hebben gespeeld zoals we normaal spelen, zonder nervositeit en druk. Ik denk dat dat ook wel doorslaggevend was.”

Toch leek het daarna even wat stiller te worden rond het drietal. Thijs: “We dachten niet dat we gingen winnen. We hadden nog nooit iets gewonnen dus we dachten nu ook dat dat never nooit zou gebeuren. We hadden helemaal niet de planning die daar op zou moeten volgen. Als je wint moet je meteen een plaat klaar hebben en die uit brengen. Dan kan je meeliften op die aandacht. Omdat we dat totaal niet hadden voorzien hadden we zoiets van 'oh we hebben gewonnen, en nu?' We hebben nu pas een soort plan, terwijl we dat toen eigenlijk al hadden moeten hebben.” Van de begeleiding en alle extraatjes die je aangeboden krijgt na het winnen van de Grote Prijs heeft de band maar weinig gebruik gemaakt. Sebas: “Dat was een soort onbenul. We houden ook niet van het concept wedstrijden voor muziek. Hoe dubbelzinnig dat nu ook klinkt. We vinden het veel leuker om op ons eigen houtje ergens te komen. Dat je een videoclip krijgt en zo is allemaal wel chill, maar het voelt een beetje opgedrongen. We willen eigenlijk pas ergens voor gaan als het voor ons alle drie goed voelt en niet als het in één keer onder je neus wordt geschoven van 'doe even!'.” Overigens willen de drie niets negatiefs zeggen over de Grote Prijs. “Het heeft ons gewoon een beetje overvallen.”

2012 was het jaar van de optredens over de grens. Een minitour door Marokko en een optreden tijdens het Reeperbahn Festival in het wat minder exotische Hamburg waren toch wel kleine hoogtepuntjes. Volgens Sebas is er een duidelijk verschil tussen het Nederlandse publiek en het publiek in het buitenland. “Zodra je Nederland uit bent waarderen mensen muziek al een stuk meer. Nederland is ons kent ons. Als je in de top zit, zoals DI-RECT en Kane, dan vinden mensen je goed omdat je daar al zit. Als je daar onder zit staat het publiek heel vaak met de armen over elkaar door je heen te lullen. In Marokko stonden mensen echt te springen. Voor hun was het nieuw. Hier staat elke week toch wel iets in de SuperMarkt, maar in Marokko ben je een bandje uit het buitenland en stonden ze, zonder dat ze ons kenden, toch uit hun dak te gaan.” Ook in Duitsland werd de band positief ontvangen. Thijs: “Duitsland was heel cool. Je staat op een soort showcase festival waarbij mensen toch vaak heel erg afwachtend zijn en dat was daar niet. De eerste gig speelden we voor DI-RECT en we dachten dat die een volle bak zouden trekken en dat wij voor tien man zouden spelen of zo. Maar vlak voor we begonnen te spelen liepen we even naar buiten en stond er gewoon een rij. We speelden voor een volle bak.”

Je zou kunnen zeggen dat je met het winnen van de Grote Prijs en een waslijst aan optredens op allerlei gerenommeerde festivals als band best succesvol bent. Zien ze dat zelf ook zo? Thijs: “Succesvol past nog niet bij ons. We hebben het afgelopen jaar een hele hoop hele leuke dingen gedaan en dan leef je daar naartoe en dan is het weer voorbij en denk je 'okay, cool'. Het gaat wel leuk maar echt succes hebben we nog niet gehad. Dat moet nog komen. Ik zie bijvoorbeeld de Grote Prijs meer als bevestiging van het feit dat hoe wij het aanpakken wel kan werken, maar ik zie het nog niet als succes. Succes is voor mij dat je volle zalen trekt. Ik hoef geen hit. Dat vind ik niet interessant. Ik vind het wel cool dat overal waar je komt er een groep mensen is die jou kent en die jouw muziek ook waardeert en waarbij de muziek ook echt iets met ze doet. Dat lijkt me heel vet.”