We beginnen bij het begin, bij het ontstaan van Villeneuf. Bas, de drummer, legt uit: "We zaten al met z'n drieën, ik, Ron en Michiel in de band Junior Eats Alone. Ron maakte hiervoor de liedjes en daar was ik klaar mee. Dus," vervolgt hij grijnzend, "smeekte ik Michiel om liedjes te schrijven. Dat deed hij al stiekem op zijn zolderkamertje maar liet het aan niemand horen. Maar ik ben vasthoudend en blijf doorzeuren totdat ik mijn zin krijg." Dat krijgt Bas dan ook. "En uiteindelijk vond ik die liedjes gewoon veel leuker dan die Ron maakt." Michiel grijpt in. "Als ik eerlijk ben, is Ron een begaafder songwriter en kan hij veel meer met z'n instrumenten dan ik. Maar met Junior Eats Alone sloegen de liedjes op een een of andere manier niet aan bij een groot publiek, ze waren niet hitgevoelig ofzo. Wat ik doe, is wat korter en makkelijker en daarom misschien wat dansbaarder of meer catchy."
Villeneuf over zichzelf, een Great Waste of Time en de Grote Prijs
"Ik smeekte Michiel om liedjes te schrijven voor ons"
Villeneuf bracht in 2009 al een album uit, maar daar deden de bandleden vrij weinig mee. Nu begint het pas echt voor deze indie poprock band. Sinds 22 november ligt hun eerste echte album in de schappen, die ze laatst hebben gereleast in een vol Paradiso. Daarna stonden ze als de kers op de taart in de finale van de Grote Prijs, maar die hebben ze helaas niet gewonnen. Tijd om met de heren te praten over dat album, die Grote Prijs, en vooral henzelf.
Fijn tijdverdrijf
Later voegen Lucas de gitarist en Alex de bassist zich bij Villeneuf. Alex stopt er in oktober dit jaar mee en wordt vervangen door Rutger. Voor hem is de timing perfect. "Alex heeft het hele voortraject meegedaan, ook de voorrondes van de Grote Prijs, dus toen Alex ervoor koos te stoppen, viel Rutger met de neus in de boter" zegt Michiel lachend. Het was niet vervelend voor Rutger dat de rest al langer bezig was. "Omdat Michiel veel nummers thuis had gemaakt dus niemand die nog had gehoord, moesten we ze allemaal nog inspelen, dus dat was hetzelfde voor iedereen."
Dat inspelen doen ze, en daardoor knallen ze bij de releaseparty van hun eerste echte album, 'Great Waste of Time', dat nu in de winkel ligt. Michiel legt de naam uit. "Omdat we alles in eigen beheer hebben uitgebracht, heeft het lang geduurd voordat alles erop stond. En ik heb, net als de rest, weinig tijd. Maar de tijd die ik had, heb ik gestopt in het opnemen van liedjes. En ik dacht: wat was dat een GREAT waste of time."
Voor de opname van hun album zijn ze niet bij elkaar gekomen. Bas legt uit hoe dat ging. "Voor het grootste deel heeft Michiel het zelf opgenomen op zijn zolderkamer. Dan stuurde hij af en toe een MP3 rond naar Lucas die er een gitaarsolo op speelde, en dan stuurde hij naar mij iets, en ik maakte dan een drumdingetje." Dat was een bewuste keuze van Michiel. "Een studio boeken en daarin alles opnemen is heel duur en kost veel tijd. Bij deze methode kon ik als ik anderhalf uur over had, snel een toetsenpartijtje opnemen. En," voegt Bas toe, "als je liedjes maakt en deze in de studio inspeelt, krijg je hele andere muziek dan dat je alle tijd van de wereld hebt en alles kan uitproberen."
Het album hebben ze ook op een bijzondere manier uitgebracht. Michiel vertelt. "Ik ging samen met een Haagsche kunstenaar, Julian Sirre, zitten, en we vroegen ons af: 'Hoe brengen we het album uit als het geen CD is? Want een CD is passé.'" Dat werd uiteindelijk een grote een gevouwen zeefdruk op LP-formaat waar een bandcamp downloadcode in zit, waarmee je het album Great Waste Of Time kunt downloaden.
Grote prijs
Het 'album' ligt net twee weken in de winkel, of ze staan al in de finale van de Grote Prijs. "Ik werd 's ochtends om zes uur uit m'n bed gebeld door Giel Beelen, met de mededeling dat we de Wildcard hadden gewonnen en dat we in de finale mochten spelen. We waren superblij natuurlijk, want dit was ons doel." De vijf nummers die goed ontvangen werden op hun releaseparty, speelden ze ook bij de Grote Prijs. Meer konden ze niet spelen, want ze hadden maar twintig minuten om zichzelf te bewijzen. "Je mag er niet over zeuren natuurlijk, maar het is eigenlijk geen doen, want je hebt eigenlijk geen tijd om erin te komen, dus je moet er direct staan. En je moet zorgen dat qua opbouw en spullen alles in vijf minuten staat. En dat is lastig." De twintig minuten waren dus net niet genoeg. "Anders hadden we wel gewonnen" voegt Bas er grijnzend aan toe. Toch is het gelukt hun beste twintig minuten ooit te spelen. Dus waren ze wel een beetje teleurgesteld. "Als je naar zo'n Grote Prijs toeleeft, wisselt het de hele tijd wat je denkt. Dan lees je weer iets leuks op internet en denk je dat het misschien wel zou kunnen dat we gaan winnen, en het andere moment heb je geen idee of je kans hebt om te gaan winnen en denk je dat het erom gaat dat je goed speelt. En dan heb je goed gespeeld, maar dan heb je ook andere bandjes gezien die ook goed hebben gespeeld en die je het ook zou gunnen, ookal gun ik onszelf het net iets meer. En als het moment dan daar is dat de prijs uitgereikt gaat worden, schiet er alles door je heen, van 'ja het zou te gek zijn', en als dat dan niet zo is, baal je toch." De band vond de Grote Prijs fantastisch, maar vinden het eigenlijk gek dat je een wedstrijd kunt hebben in de muziek. "Het concept van muziek in een wedstrijd is best raar. Je kan in de muziek toch niet zeggen dat U2 beter is dan Coldplay. Zo'n wedstrijd is gewoon een middel om daar te staan en daar een goede show neer te zetten. Dat is het belangrijkste. En of je nu wint of verliest.. Ja, je krijgt een grote zak geld mee, dat zou mooi meegenomen zijn, maar als je wint ligt de wereld niet aan je voeten ofzo. Sterker nog, als je kijkt naar de winnaars van de afgelopen jaren, daar hoor je niets meer van." Uiteindelijk heeft Uber Ich de finale gewonnen. "De beste band van die avond bestaat gewoon niet, het is een kwestie van smaak. Maar bij de Grote Prijs gaat het er heel erg om dat er een bepaald soort sound, uitstraling, totaalplaatje, wint of verliest, en daarin kun je wel zeggen dat de winnaar terecht is."
Nu focust Villeneuf zich op optredens, waarvan de band er al een aantal op het programma heeft staan volgend jaar. "We hopen dat er nog optredens bijkomen, het liefst op festivals." En dan zijn Parkpop, Lowlands en Sziget favoriet. Het buitenland is voor hen nog een droom, geen realiteit. "Het logische traject is eerst Nederland, volgend jaar ook nog, en dan pas het buitenland." En dan wordt er nog aangevuld: "Als je te groot denkt, wordt je nooit groot."