Het boek opent met een wat knullig vertaald voorwoord van Steve Harris, bassist van Iron Maiden. Gelukkig is daar de inleiding van de heren Haagsma en Ras dat insteek van dit boek weergeeft. Quotes uit interviews die toentertijd in kranten en muziekbladen hebben gestaan vormen een belangrijk ingrediënt. Tevens mag verondersteld worden dat het schrijversduo regelmatig met bassist Rinus Gerritsen rondom de tafel heeft gezeten. Deze gesprekken vormen min of meer de basis van dit boek. Verder komen ex-leden als Robert Jan Stips en Eelco Gelling en andere betrokkenen uit die jaren ruimschoots aan het woord.
Van 1969 tot 1984 deed de Earring tien keer de VS aan met wisselend succes. Eindelijk krijgen de fans, na al die jaren, de echte verhalen en anekdotes te lezen. Grote sceptici laten je nou eenmaal geloven dat de Earring in de States geen succes was. Tevens moeten we de megalomane verhalen en duizend superlatieven ook met een korreltje zout nemen. Zoals altijd ligt de waarheid in het midden. Onze Golden Earring was wel degelijk succesvol in de States. De optredens die de band gaf werden veelal enthousiast ontvangen. De band vlamde vaak van het podium af. Financieel ging het de band in de VS niet altijd voor de wind. Hierdoor moest de band een keer de Amerikaanse tour voortijdig afbreken. De band kreeg jaren later nog rekening te vereffenen van gehuurde limousines en hotelkamers. Amerika mag dan het land zijn van de onbegrensde mogelijkheden. Deze mogelijkheden dien je wel zelf te financieren.
De periode rondom de grootste hits is uiteraard het succesvolst. In 1974, met de hit ‘Radar love’ en het album ‘Moontan’ op zak, krijgt de band voet aan de grond. Vooral de twee tournees die hierop volgen lopen gesmeerd en zijn uiteindelijk langer dan gepland. Een kleine tien jaar later, toen ‘Twillight zone’ The Billboard Hot 100 bestormde, wordt dit kunstje nog een keer uitgevoerd. Wel is de band wijzer geworden. Voor het eerst wordt er geld overgehouden aan Amerika. Wel dankzij het strenge beleid van de boekhouder in die dagen, Rinus Gerritsen.
‘De Amerikaanse droom’ is een beknopte geschiedschrijving van vijftien jaar Golden Earring. We lezen hoe de band door een diep dal ging eind jaren zeventig. We krijgen te weten hoe de samenwerking met drummer Sieb Warner verliep ten tijden van het album ‘Eight miles high’. Dit nummer groeit uit van The Byrds-cover tot live favoriet. Ook het verhaal van Robert Jan Strips is pakkend. De band wilde met een breder geluid voor de dag komen. Stips was de tovenaarsleerling waar de band op zat te wachten. Als invalkracht haalde hij onbekende kwaliteiten naar boven bij de mannen. Op YouTube zijn live-opnames te zien van deze tournee uit 1975. Hier horen hoe belangrijk zijn invloed is geweest. Eelco Gelling vervangt Stips en op eerlijk en treffende wijze worden ook zijn ervaringen neergepend. Frappant is dat hij dezelfde reden geeft als Stips, waarom hij de band heeft verlaten. Golden Earring is het sterkst als kwartet.
Bijzonder zijn de reacties van de Amerikaanse muzikanten met wie de Hagenezen het podium hebben gedeeld. De lijst is indrukwekkend: Santana, Aerosmith, Rush, Kiss, Led Zeppelin, The Who, Ted Nugent, ZZ Top en Lynyrd Skynyrd. Slechts enkele namen die in het boek aan bod komen. Nederland is dan een calvinistisch kikkerlandje. Maar we mogen trots zijn op de Haagse oerrockband. De band leverde toch enkele wereldhits die vandaag de dag nog steeds op Amerikaanse radiostations gedraaid worden. En we liegen niet als we zeggen dat dit nog lang zo zal blijven.