De bandleden ontmoetten elkaar in 2002 op het Haagse Koninklijk Conservatorium, waar ze allemaal de muziektechnische opleiding sonologie volgden. Twee jaar later speelden ze samen. De verschillende landen en culturen van de bandleden vormen de spil van NiCad. Zanger Kyle komt uit de Verenigde Staten, toetsenist Josef uit Duitsland, bassist Roberto uit Chili, gitarist Satoshi uit Japan. Drummer Gilad voegt nog Israël aan het lijstje toe. Omdat hij daar nu woont en niet bij alle optredens kan zijn, valt de Italiaanse drummer Francesco voor hem in. Gilad nam wel het nieuwe album met de band op. Gaat dat eigenlijk wel goed met al die talen en culturen bij elkaar? Kyle lacht: “Ja hoor. Al sprak niet iedereen even goed Engels toen we elkaar net kenden, dus communiceerden we veel via handgebaren. Dat doe ik trouwens nog steeds.” Satoshi: “Ik kwam uit Japan, ik sprak echt nul Engels. De rest begreep vaak niet wat ik bedoelde.”
NiCad bestaat al ruim acht jaar. In die tijd hebben ze al veel bereikt. Zo speelden ze een maand na de oprichting al op Parkpop en brachten ze in 2006 hun eerste album ‘Everyday I Grow’ uit. Twee jaar later werd hun tweede album ‘The Hill’ uitgeroepen tot Beste Haagse plaat van 2008 en wonnen ze de Grote Prijs van Zuid-Holland. In 2009 tourde de band door de Verenigde Staten en in 2010 speelde NiCad als deel van de Haagse afvaardiging op het showcasefestival South By Southwest in Austin, Texas.
NiCad: “Als we iets goeds kunnen achterlaten, zijn we gelukkig”
3voor12 Den Haag Selecteert act van april aan het woord
NiCad is geen onbekende in de Haagse muziekscene. De multi-nationale experimentele rockband bestaat al sinds 2004 en is inmiddels alweer toe aan het derde album. 3voor12 Den Haag besprak bij koffie en tosti’s NiCads levens- en muziekfilosofieën.
NiCad is geen doorsnee indierockband. Ze onderscheiden zich door hun eigen elektronische instrumenten te bouwen. De kennis daarvoor deden ze op bij sonologie, waar ze de digitale muziekaspecten tot in de puntjes leerden beheersen. Zo hebben ze een Clarimic, een doosje dat de vocalen van Kyle kan vervormen. Hij doet het even voor, en lacht om de vraag waarom ze zo’n instrument moeten bouwen als hij de geluiden ook zelf kan maken. Toetsenist Josef lacht: “Dat zeg ik nou ook steeds tegen hem!” Een ander instrument dat Satoshi gemaakt heeft is de zogenoemde Timballoon, een elektrische lichtgevende doedelzak. Satoshi: “We zoeken ook graag de grenzen van computermuziek op in pop- en rockmuziek, zoals The Beatles, Radiohead en Björk daar ook mee pionierden.”
Vindt de band het niet frustrerend dat ze nog niet bekender zijn geworden? Kyle: “Nee. We got over that. En dat is ook precies de boodschap die we willen uitdragen met ons nieuwe album, ‘For The Good’. Dat gaat over dat we meer zijn dan alleen een band. We combineren verschillende culturen en brengen verschillende maatschappijen samen. We maken geen muziek om beroemd te worden. We willen iets achterlaten dat goed is, vandaar ook de albumtitel. Als dat lukt, ben ik gelukkig.” Josef: “De titel drukt uit dat we ons maar beter op het grote geheel kunnen richten, waar wij allemaal onderdeel van zijn, in plaats van tegen elkaar in te werken, gelijk te willen hebben of bepaalde groepen uit te sluiten. Het is een pleidooi voor groepsbewustzijn.” Kyle: “Ik heb ook veel te veel lol met deze band, ik wil er niet mee stoppen.”
Nog speciale dingen gepland voor de release van het derde album? Kyle: “Ons album is niet alleen te downloaden of te koop op een schijfje, we brengen ook een vinylplaat uit. En dat allemaal in een mooie box, die we laten ontwerpen met behulp van de Japanse stempelkunstenaar Masaaki Oyamada.”
De release van NiCads derde album ‘For the good’ staat gepland voor de herfst van 2012.