De eerste editie van het Bevrijdingsfestival Den Haag (voorheen 5 Mei Festival) vond donderdag 5 mei plaats op en rond het Spuiplein. Met stralend weer en een divers programma werd het een fijne festivaldag. ’s Middags stonden er onder andere optredens van Go Back To The Zoo, Nneka en So What op het programma.
De Haagse poprockband So What heeft het maar druk vandaag. Iets over de klok van één uur, net na het optreden van Lisa, Amy & Shelley en de officiële opening door burgemeester Jozias van Aartsen, staat de band al op het programma en later op de avond doen ze ook nog een show in het Theater aan het Spui. De band is de afgelopen maanden druk bezig geweest met het schrijven van nieuw materiaal en dat lijkt z’n vruchten af te werpen. De nieuwe nummers, waaronder ‘Heartache’, klinken overtuigend en meer volwassen. Speciaal voor de gelegenheid heeft So What een aantal gastmuzikanten meegenomen, waaronder de Irakeese muzikant Sattar Al-Saadi. Leuk is de mash-up van een aantal nummers van So What en Al-Saadi. Ook Woot-frontman Tobias Wolring doet nog een nummer mee om er vervolgens een gierende gitaarsolo uit te persen. Een goed optreden. (RvdH)
Het duurt even voordat de grote zaal van het Theater aan het Spui open gaat. Het optreden van Mohammed Bahri a.k.a. Barry begint dik een kwartier later dan gepland. In de foyer maakt het City Mondial Podium van dit wachten geen straf. Vriendelijk Hindoestaanse klanken omarmen je en nemen je mee het theater in. Bahri is de favoriete reggaeartiest in Marokko en probeert de boel naar zijn hand te zetten. Dit lukt niet helemaal. Het is allemaal een beetje statisch. Op deze frontman na, zit er weinig beweging in de band. Enorm gevuld is de zaal niet, maar een handjevol mensen zit duidelijk te genieten van deze reggae beats. Bahri en de zijne krijgen het maar moeilijk van de grond. Misschien is de zaal te groot of is het probleem dat Go Back to The Zoo buiten het publiek staat te vermaken. Halverwege komt er wat peper naar boven en schotelt de band uptempo nummers voor. Slecht is het geenszins, maar boeiend is het niet. (CJ)
Het Spuiplein staat behoorlijk vol als Go Back To The Zoo zijn opmars maakt op het podium. De band heeft zich in een paar jaar tijd opgewerkt tot een graag geziene act, waarbij hun fanbase alsmaar groeiende is. Vanmiddag in Den Haag maken ze hun reputatie toch niet helemaal waar. Weliswaar is de uitvoering van hun rockliedjes perfect, maar ergens mist het een drive. Misschien omdat ze vrij vroeg op de dag geprogrammeerd staan of misschien omdat het publiek nogal afwachtend toekijkt. De bekende nummers ‘Beam me up’, ‘Hey DJ’ en ‘Electric’ brengen ook geen verandering in deze situatie. Bewonderenswaardig is daarentegen het gitaarduel van de broers Teun en Cas, dat ondanks de valse noten zeer vet klinkt. In die zin kun je dan ook merken dat de Nijmeegse heren zeer goed op elkaar ingespeeld zijn en niet vies zijn van een potje jammen. (TvL)
Na publieksfavoriet Go Back to The Zoo aan Nneka de schone taak om het Spuiplein aan haar te binden. Dit doet ze met verve. Deze kleine Nigeriaanse vrouw is geen onbekende in de hofstad. Sinds haar eerste verschijning hier in 2006 heeft Den Haag haar in het hart gesloten. Het verlegen imago is ingeruild voor dat van een professionele vakvrouw. Klein van stuk met een prachtige soulvolle stem en een uitstraling waar menigeen jaloers op kan zijn. Van meet af aan is het raak. Omringt door een ijzersterke strakke band speelt Nneka met reggae, funk, jazz en hiphop. Haar stem heeft soms het soulvolle van Randy Crawford. Tussen de nummers door vertelt de Nigeriaanse anekdotes. Hierdoor krijgt zij de volle aandacht. Ook vraagt ze om publieksparticipatie met het nummer ‘Vagabonds in power’. De band neemt de kans en laat zich gaan in de accenten. Met ‘Heartbeat’ wordt het publiek nog even opgezweept om Nneka de rest van de dag niet meer te vergeten. (CJ)
In de grote zaal van het Theater aan het Spui rijdt Funda Müjde even na drie uur het podium op in haar rolstoel. Deze veelzijdige dame, die talenten bezit op het gebied van cabaret, presenteren, discussies leiden en columns schrijven, was in 2007 betrokken bij een auto-ongeluk, waarbij haar wervelkolom en ruggenmerg werden beschadigd. Ondanks haar handicap doet ze er erg luchtig over. “Misschien denken jullie dat dit bij de show hoort, maar nee, ik zit echt in een rolstoel, zonder gekheid,” vertrouwt ze het publiek toe. Minder luchtig zijn de onderwerpen die ze aansnijdt in haar drie kwartier durend betoog. Het gaat voornamelijk over de cultuurverschillen tussen de Nederlanders en (Turkse) allochtonen. Toch weet ze regelmatig de lachers op haar hand te krijgen; Funda weet als geen ander hoe ze het publiek moet bespelen. Er is dan ook veel interactie met de mensen in de zaal. Tegen het eind doet ze a capella een liedje, waarna ze luid applaus krijgt. Een bijzondere vrouw, hoe zij de maatschappij een spiegel tracht voor te houden. En zeer toepasselijk ook, op deze Bevrijdingsdag! (TvL)
Onder de noemer ‘voor ieder wat wils’, staat ook Glennis Grace op het podium. Uitgeroepen tot ‘Beste zangeres van Nederland’ doet zij het op het Spuiplein met geluidsband. Als ambassadeur van ‘Stop kindermisbruik’ voldoet deze boodschap vandaag helemaal. Momenteel staat zij in de hoogste regionen van de hitlijsten met de Volumia!-klassieker ‘Afscheid’. Voor alle zekerheid wordt dit nummer twee keer gespeeld. De tweede keer “in de goede toonsoort”, laat Glennis ons weten. Uiteraard komt door de geluidsband het optreden erg ingestudeerd over. Van eigen repertoire hoeft Glennis het niet te hebben, maar met covers probeert ze een graantje mee te pikken. ‘Mercy’ van Duffy is er zo één. Gelukkig duurt dit optreden maar een half uurtje, langer kan Glennis niet boeien. (CJ)
Het Haagse hiphoplabel Wilde Westen Records geeft halverwege de middag - in samenwerking met Stichting Aight - een showcase in de foyer van het Theater aan het Spui. Veel mensen zijn nieuwsgierig wat er gaat gebeuren en er heerst dan ook een opgewekte sfeer. Het H3C Breakdanceteam, bestaande uit vier jongemannen, trapt af middels een gevarieerde en in spanning opbouwende act. Het publiek - door de verschillende nationaliteiten als multi-culti te bestempelen - is erg enthousiast en kan er geen genoeg van krijgen. Als vervolgens verschillende artiesten van het Wilde Westen recordlabel de showcase voortzetten, is het voor hen een stuk lastiger om het publiek mee te krijgen. Zelfs na herhaaldelijke verzoeken om vooraan bij het podium te komen, wordt daar nauwelijks gehoor aan gegeven. In het uur dat volgt, hebben rappers Badboy Taya, Kingsize, MohCain, Mula, Uzi, Vinny en Abou het daarom extra moeilijk, terwijl de kwaliteit van de muziek en vocalen zeker niet slecht is. Toch een beetje jammer. (TvL)