De avond, waar de gemiddelde leeftijd nog altijd niet boven de 25 uit komt, start met La Boutique Fantastique. Deze Dordrechtse jazz/soul band laat het hoofdpodium genieten van alle het geluid wat zij produceren. Er wordt gedanst, maar (nog) niet uitbundig, het is ook nog vroeg. Bijzonder is deze zevenkoppige band zeker, geheel zonder zang vermaken ze het toestromende publiek met gebruik van alledaagse voorwerpen, zoals een afdruiprekje. Een genot om naar te kijken en luisteren.
Nog geen 100 meter verder staan op het 'cultuurplein' twee brallende jongens van Abracadabaret een liedje te zingen over kaviaar en een jaguar (spreek het zo uit dat het rijmt, en vooral veel aardappel in de keel), waarna een meisje een liedje zingt over de langstudeerboetes. Vooral de studenten grinniken om de grapjes. Ook wordt er naast de drinkplaats (ook wel de bar) een levensgroot schilderij afgemaakt in het 'muziekfabriek' gedeelte. Naast de twee binnengedeeltes is er ook een gedeelte buiten, maar zodra de zon echt onder is, wordt er vooral gegeten buiten of gedanst bij de SkateJamDelft DJ die buiten staat. Er is echt aan iedereen gedacht met deze afwisselende line-up en alle andere activiteiten, zoals een breakdance workshop en cabaret.
Zodra de Stille Disco open is, staat er een rij. Op het ‘cultuurplein’ is een speciaal gedeelte met een gordijn afgesloten waar je een koptelefoon kan halen om vervolgens in je eigen wereld op de muziek van de dj’s uit je dak te gaan. Iedereen wil dansen met een koptelefoon op, maar nog meer mensen kijken naar de idioot ogende bewegingen, inclusief polonaises. Singer-songwriter Eefje de Visser speelt solo een prachtige set met liedjes van haar nieuwe cd ‘Andere Koek’. Jammer dat je op de achtergrond soms joelende 'silentdiscogangers' hebt, maar wat een stem heeft Eefje. Van rustige en mooie luisterliedjes naar een grote moshpit bij het hoofdpodium in de ‘muziekfabriek’. Ethereal speelt harde, strakke ‘melodic metal’, strak gespeeld en ze krijgen het publiek lekker mee.
Iets later dan gepland, alles loopt uit, begint om 23 uur de ‘headliner’ van Aangeschoten Wild Festival. Niemand minder dan Krach. De mannen van Krach spelen rock met dance-invloeden. Vanaf de eerste klanken gaat de hele ‘muziekfabriek’ los. Zanger Reinier van den Haak roept dan ook “Ik weet niet of jullie aangeschoten zijn, maar wild zijn jullie zeker.” De stem Reinier is alleen nauwelijks hoorbaar als hij zingt, maar dat doet er voor het publiek totaal niet toe. Niet iedereen heeft behoefte aan Krach, want ook bij Fabian op het ‘cultuurplein’ staat het vol. Deze singer-songwriter speelt een mengeling van pop, blues en hiphop. Het is een heel bijzonder en eigen geluid wat de drie leden van Fabian produceren. Een rappende singer-songwriter maak je niet elke dag mee. Het ‘cultuurplein’ wordt afgesloten door WhiteNoise. Inmiddels zijn alle bezoekers aangeschoten en wild (zoals de zanger van Krach al eerder zei) en danst iedereen op de dubstep/electro van deze 21-jarige dj.
Na de confetti bij Krach is het tijd voor Sick Boy om de avond op het hoofdpodium af te sluiten. De eerste tonen zorgen niet gelijk voor groot publiek, maar na een kleine tien minuten stroomt het publiek vanuit het hele terrein om met de voeten van de vloer te gaan op de mix van rave, techno, electro en een hoop basslines. Iedereen kan met een tevreden gevoel naar huis, want een festival met zoveel diversiteit heeft voor iedereen wel een hoogtepunt.