De opbouw van het festivalterrein voor Parkpop 2011 is nog in volle gang, maar niet alleen hetgeen dat direct zichtbaar is voor het blote oog, vergt inspanning. De programmering van Parkpop blijft spannend tot aan de dag van het festival zelf, in verband met (onder andere) het ragfijne web aan afspraken met zowel nationale als internationale artiesten. Daar komt nog eens bij dat financiële beperkingen ertoe hebben geleid dat dit jaar het succesvolle urban podium ‘XStage’ wegvalt, wat van invloed zou kunnen zijn op de programmering. Programmeur Ben van Vueren aan het woord over Parkpop 2011 en over wat er zoal komt kijken bij het verzorgen van de programmering.

Verschillen Parkpop 2011 ten opzichte van voorgaande jaren
“Ten eerste hebben we te maken met een financieel verhaal. Doordat we minder te besteden hadden, is uiteindelijk besloten het XStage te laten wegvallen en de programmering hiervan te integreren in de programmering van de Jupiler en Staedion Stage. Dit jaar hebben we nu bijvoorbeeld Mojo Morgan (van Morgan Heritage) spelen op de Jupiler Stage. De winnaar van het talententraject Road to Parkpop 2011, Vinny, speelt voor Mojo Morgan. Op zich is het hebben van twee podia niet heel nieuw; dit is tot zeven jaar terug altijd het geval geweest. Zodra het financieel gezien weer mogelijk is, zal het derde podium ongetwijfeld weer terugkomen.”

“Maar buiten dit, verandert er eigenlijk niet veel. De insteek van de programmering van Parkpop is al sinds 1981 ongewijzigd. We proberen ieder jaar weer een gezonde mix van allerlei stijlen binnen de popmuziek te programmeren en dat gaat tot nu toe altijd weer naar wens. Wat misschien wel opvallend is, is dat er meer Nederlandse bands zijn ten opzichte van de voorgaande jaren. Ik noem een Tim Knol, Di-rect, Go Back To The Zoo, The Deaf... De Nederlandse acts zijn ook wat groter. Go Back to the Zoo doet het heel goed, zij zijn binnen een relatief korte tijd al behoorlijk groot geworden. Di-rect heeft al eens op Parkpop gespeeld, maar de band is totaal veranderd, dus dat is ook weer heel erg leuk.”

De moeilijkheidsgraad van het programmeren
“De moeilijkheid zit hem met name in de beperkte gage die je artiesten kunt bieden voor een optreden op Parkpop. Het is en blijft een gratis festival, dus daar zit een ander financieel kaartje aan verbonden dan bij exclusieve optredens. Met name voor grotere Nederlandse acts zoals Anouk of Blof, is het soms stevig onderhandelen om ze toch zover te krijgen. Bij buitenlandse bands idem dito. Maar doordat wij onze reputatie mee hebben, hebben we tegelijkertijd een behoorlijke aantrekkingskracht voor deze acts. Dat houdt elkaar min of meer in balans.”

“Wat het boeken van bands voor Parkpop soms ook bemoeilijkt is een logistieke kwestie. Rond deze tijd beginnen veel  muzikanten met touren en dan moet het wel in de tourplanning passen. Staat er een grote show gepland in een of ander stadium, dan delven wij vermoedelijk het onderspit. Bovendien is het dan wel eens lullen als Brugman om er toch een show tussen te krijgen. Ook kan het soms eindeloos lang duren voordat de kogel door de kerk is. Ingeval van Jamie Cullum bijvoorbeeld, zijn we vanaf november 2010 tot aan mei dit jaar bezig geweest met de onderhandelingen. Eind april werd de show eindelijk bevestigd, waarmee Parkpop een van zijn zes festivalshows is geworden - verder treedt hij niet op.”

“Niet moeilijk, maar soms wel jammer, is het ook wanneer bands wel heel graag willen, maar de programmering eigenlijk al vol zit. Dan loop je soms hele leuke dingen mis, zoals The Wombats bijvoorbeeld. Trouwens niet alleen door een volle programmering, maar ook omdat we een gevarieerde programmering beoogen. Je wilt niet een festival lang hetzelfde horen. Tot slot komt het nog wel eens voor dat artiesten op het laatst toch meer mensen willen meenemen. Dat er ineens nog vijf mensen extra meekomen en daar moet je dan nog hotelkamers voor zien te vinden. Dat kan soms nog best eens een lastige klus zijn. Je kunt het zien als één grote legpuzzel, waarbij ieder stukje naadloos in het andere moet passen om het geheel kloppend te krijgen.”

Eigenaardige verzoeken
Wilde indianenverhalen doen de ronde over artiesten die met allerlei wilde verzoeken komen, zoals een rode loper voor of Crystal champagne in de kleedkamer. “Voor Parkpop valt het gelukkig over het algemeen mee. Sowieso hebben we zowel vorig als dit jaar geen buitensporig vreemde verzoeken gekregen. Soms wordt wel eens expliciet om een suite gevraagd, in plaats van een reguliere hotelkamer. Dat valt nog wel te regelen en is op zich geen heel vreemd verzoek. Uiteraard zitten er wel eens verzoeken tussen die ons stevig doen fronsen. Zo hebben wij eens het verzoek gehad bepaalde snoepjes in potjes te doen en alle groene kleurtjes hieruit te vissen (ja echt!) of om sigaren ter waarde van 50 euro neer te leggen. Dat heeft eigenlijk niets met vreemde verzoeken te maken, dat is gewoon divagedrag. Maar dat soort dingen zijn eerder uitzondering dan regel. Gelukkig.“

“Wat vaker voorkomt, is dat bepaalde artiesten alleen vanuit een bepaalde hoek gefotografeerd mogen worden, dat maakt het werk voor de fotografen lastig. Zo hebben wij met Nena aardig wat gesteggel gehad over het wel of niet uitzenden van beeldmateriaal. Uiteindelijk mochten we vijf minuten van het eerste nummer uitzenden, maar voor zij het podium opliep, mocht er ineens niet tijdens het eerste nummer, maar tijdens het vierde nummer gefilmd worden. Vervolgens moet ik ervoor zorgen dat dit verzoek gehonoreerd wordt.”

Over de legpuzzel
“Voorafgaand aan een nieuwe editie, beginnen we met een terugblik op het afgelopen jaar en een vooruitblik op het komende jaar. Hierbij wordt een eerste ruwe budgetplanning gemaakt. Ik ga al in het najaar erop uit om het festival te promoten, ter bekendmaking. We krijgen veel aanbiedingen van artiesten in het na- en voorjaar waaruit we een selectie maken. In het voorjaar wordt dan het uiteindelijke budget vastgesteld. We zijn zo tot en met mei bezig met voorbereidingen treffen en artiesten regelen.”

Op de dag zelf bestaat de dag voor Ben voornamelijk uit rennen, vliegen, vallen, opstaan en weer doorgaan: “Op de dag des oordeels ben ik er altijd rond half acht in de ochtend. Rond half negen roepen we de groep bij elkaar, waarbij ieder team nog eens wordt geïnstrueerd. Zo maken de technici nog eens een ronde om te controleren of alle benodigde apparatuur aanwezig is en goed is aangesloten en zorgt de artist service ervoor dat de wensen van de artiesten gehonoreerd worden, maar ook dat de artiesten zich op tijd richting podium begeven. Gelukkig hebben we al jaren een behoorlijk vaste ploeg, dus er zijn maar weinig woorden nodig. Rond het middaguur volgt de soundcheck en vanaf 13:00 uur gaat het dan beginnen! Daarna ren ik de hele dag rond van het ene naar het andere podium en begeleid ik onze medewerkers; het is dan zo druk dat ik geen moment rust in mijn kont heb.”

Memorabele artiesten
Na al die jaren programmeren, zijn er altijd wel wat namen die uitsteken boven de rest. “Pff, memorabele momenten. Ja, die heb ik zeker wel gehad: Suzanne Vega, Triggerfinger, Beth Hart, Elvis Costello, The Pretenders en Blondie. Vooral Blondie, die meteen haar comeback beleefde. Dat is alweer zo’n elf jaar geleden, maar dat was helemaal te gek! Zij heeft overigens tot twee keer toe aangegeven weer te willen komen spelen; dat is wel bijzonder. Helaas proberen we zoveel mogelijk herhaling te voorkomen en steeds weer nieuwe namen op de lijst te zetten, maar van mij persoonlijk had ze wel mogen komen.”

Het weer
“We hebben altijd weer veel mazzel gehad met het weer. Het is een soort traditie geworden, dat de dagen voorafgaand aan Parkpop weinig goeds voorspellen, maar dat tijdens Parkpop zelf geen vuiltje aan de lucht is. Voor aanstaande zondag wordt trouwens prachtig weer voorspeld;  zo’n 26 graden en geen regen. Dus komt allen!”