Theaterzappen op De Parade

Westbroekpark voor tien dagen cultuurdorp

Tekst: Frank Veldkamp I Foto’s: Maaike Grol, Peter Dullaard, Frank Veldkamp ,

Een man met een bootje om zijn middel groet een verveelde prinses met een hoogblonde pruik. Op de achtergrond klinkt een levenslied en terwijl kinderen poffertjes staan te bakken in de geur van verschroeid vlees, begint verderop een operavoorstelling. De Parade is weer in de stad!

Westbroekpark voor tien dagen cultuurdorp

Een man met een bootje om zijn middel groet een verveelde prinses met een hoogblonde pruik. Op de achtergrond klinkt een levenslied en terwijl kinderen poffertjes staan te bakken in de geur van verschroeid vlees, begint verderop een operavoorstelling. De Parade is weer in de stad!

Van 1 tot en met 10 juli is in het Haagse Westbroekpark het jaarlijkse theaterfestijn De Parade te bezoeken. Op een zestiental lokaties spelen uiteenlopende kleinkunstenaars programma’s die in de meeste gevallen speciaal voor de gelegenheid zijn geschreven of aangepast. De nadruk ligt op theater in de meest brede zin van het woord, waarbij het van komische voorstellingen tot experimenteel theater gaat. Ook op muzikaal gebied valt er het een en ander te beleven, maar vooruit plannen is een must omdat niet alle acts meerdere dagen optreden. Zo heeft de Haagse band F op 3 juli op de Parade gestaan en was singer/songwriter Philip Kroonenberg alleen op 5 juli te zien.

De voorstelling “Rockabilly Roadkill” van Orkater/The Sadists staat bol van de verwijzingen naar de eeuwige botsing tussen ‘zondige’ muziek en religie. In een post-apocalytische setting op een hellende vloer wisselen bizarre sketches en muzikale uitbarstingen elkaar af. De rode draad lijkt minder van belang dan het opvoeren van geestige vondsten. Karikaturen als de sadistische Duitse dokter en de Amerikaanse radio-evangelist worden in- en uitgeleid door muzikale intermezzo’s waarin het van swamprock, via rockabilly tot een stevig potje grunten op zware metalen gaat. Met special effects, zombies, functioneel naakt en een koddige finale maakt het spektakel veel indruk.

De hele parade door kan er in stilte gedanst worden in de Silent Disco, inmiddels een vaste attractie op vele festivals. Over het festivalterrein verspreid voeren de acteurs en muzikanten van de verschillende gezelschappen voor hun theatertjes sketches op om zo het rondslenterende publiek te verleiden tot het kopen van een kaartje. Hier en daar wordt lijdzaam protest gevoerd tegen de bezuinigingen op cultuur, al zijn opvallend veel voorstellingen al in de voorverkoop uitverkocht. In een vliegtuig waarvan enkel vleugels en cockpit ontbreken wordt de 9 minuten durende voorstelling ‘BOOT’ uitgevoerd. Drie absurde sketches waar het publiek met wisselend enthousiasme naar kijkt.

Bob Fosko en Kollektief Roest en Wrakhout zijn voor drie dagen te zien in Den Haag. Speciaal voor De Parade is de voorstelling “Helemaal Niks Aan Jou!” gemaakt, waarin muziek van het onlangs verschenen album “Klassiek Raggen” verwerkt is in een komisch koningsdrama. Terwijl op de cd de nadruk nog op klassieke interpretaties van nummers van Fosko’s oude band De Raggende Manne ligt, is in de Parade voorstelling veel later werk te horen. Dit om de stembanden van Fosko fit te houden voor drie maal daags een potje raggen. Klassiekertjes als “Poep in je hoofd” en “Nee’s Niks” komen voorbij, en zelfs “Supergabber”, uit Fosko’s Hakkûhbarperiode, wordt via een twist in het verhaaltje ingepast. Al met al een verrassende invalshoek, met glansrol voor dochter Ella Wonder.

De Parade is druk bezocht dit jaar en het mooie weer op de meeste avonden zal daarbij een belangrijke rol hebben gespeeld. De vele eet- en drinktentjes maken van het terrein een echt dorp met een heel eigen sfeertje. Een avond is te kort om alle voorstellingen te zien, maar met de behoorlijk stevige prijzen voor zowel de voorstellingen, entree tot het terrein als de horeca is een avondje Parade met het hele gezin best een dure grap. Na Den Haag is De Parde nog te zien in Utrecht (15-31 juli) en Amsterdam (5-21 augustus).