Wat ooit als een grap begon heeft tegenwoordig honderd artiestenbandjes, een website vol partnernamen en een vijfde editie voor de deur. Improvisatiefestival Jam de la Crème viert aanstaande zaterdag op uitgebreid territorium feestelijk zijn lustrum. 3VOOR12 Den Haag blikt vooruit met medeorganisator Janneke Nijhuijs.
“Het blijft ieder jaar voelen alsof je twaalf jaar oud bent, klaarstaat met je chipjes en je cola en denkt: er komt niemand op mijn feestje. Ik ben er pas gerust op als het één uur is, de tent vol staat en de sfeer er goed in zit. Tot die tijd bijt ik al mijn nagels af.” Hoewel Janneke Nijhuijs (The Deaf, Splendid) zich met een uitverkochte 2010-editie in het geheugen en een voortvarende kaartverkoop voor aanstaande zaterdag weinig zorgen hoeft te hebben over potentiële consumptieoverschotten, blijft de organisatie van Jam de la Crème toch ieder jaar weer spannend voor de bassiste. Als editie 2011 in volle gang is neemt ze even een moment met medeorganisatoren Mink Pinster en Evelien Zwart, neemt ze zich voor. “Dit is voor ons wel een klein mijlpaaltje. Toen we het opzetten hadden we niet verwacht dat het zou uitgroeien tot een festival van dit formaat. Ik denk dat dit voor ons een punt is om even om ons heen te kijken, te proosten en onszelf een klein schouderklopje te geven.”
Het was in eerste instantie nooit de bedoeling om een jaarlijks terugkerend festival te organiseren. Nijhuijs mijmerde jaren geleden met Vince van Reeken (Di-rect) over de mogelijkheid om op het strand wat muzikanten uit te nodigen voor een jamsessie. Het duo had al snel zo’n leger notenlezers bij elkaar gesprokkeld dat het gitaren-in-het-zand-avondje zich verplaatste naar een strandtent. “En toen waren er ineens vijfhonderd bezoekers.” Jam de la Crème was geboren, en na vijf edities breidt het evenement zich flink uit.
2011
“We hebben dit jaar een tweede tent en een tweede podium erbij. Op het ene podium zijn bands geprogrammeerd (Moore, Schradinova, Knalpot en Bombay Show Pig, red.), op het andere zijn improvisatiesessies. Op deze manier zijn we minder tijd kwijt aan het ombouwen, waardoor de jamsessies wat langer kunnen duren. Ook hopen we er zo voor te zorgen dat alle artiesten aan bod kunnen komen.” Met een musicerende populatie van maarliefst honderd man belooft dit een flinke opgave te worden. Sessieleiders Remco Visker (RemJam) en Vince van Reeken (Di-rect) zijn er om achterblijvers het podium op te trekken.
Bijzonder aan de editie van 2011 is dat er dit jaar meer jazzmuzikanten zijn om de pop/rockmakers bij te staan. “Evelien Zwart begeeft zich in de jazzwereld en heeft daar mensen aangetrokken. Jazzmusici zijn echte improvisatiemuzikanten, en die brengen weer een hele andere kleur.” Enthousiast is Nijhuijs verder over de komst van Dennis Blonde, trompettist Arthur Flink en vocalist Bazz van de Bazzookas. Verder nemen veel vertrouwde Haagse gezichten deel aan de jamsessies waaronder leden van Di-rect, Splendid, Kern Koppen en Soul Sister Dance Revolution.
Ervaring
Over het algemeen kost het niet veel moeite muzikanten over te halen voor het initiatief, merkt Nijhuijs. “Het valt me altijd mee hoe enthousiast artiesten erop reageren. Er is blijkbaar wel behoefte aan jamsessies bij muzikanten. Ze krijgen de kans om op het podium te staan met mensen waarmee ze uit zichzelf misschien niet zo snel zouden spelen. Het is een soort informele netwerkplek, en een feestje dat vooral heel erg los moet zijn. Daar zijn best veel muzikanten voor te porren.”
Na vijf jaar begint Nijhuijs zich tot een doorgewinterde organisator te ontwikkelen. “Spelen bij Splendid en The Deaf gaat voor, maar dit is heel leuk om ernaast te doen. De rollen worden omgedraaid: je weet zelf als muzikant hoe je behandeld wilt worden op een festival, en ik probeer dat terug te geven. Er komt wel veel bij kijken, het is echt bikkelen. Gelukkig doe ik het niet alleen en krijgen we hulp van veel vrijwilligers.” Toch is zelfs voor de meest ervaren organisator één aspect van de avond niet te controleren: de jammsessies. “Ik kan er maar tot zover iets aan doen. Een spanningsboog kun je niet afdwingen, hooguit met drank en enthousiasme belonen. Het risico bestaat dat een sessie keihard mislukt, soms willen de muzikanten een andere kant op. Maar dat maakt het ook wel leuk. Iedere editie is uniek, je weet nooit wat er gaat gebeuren.”