Jamie Woon. Zijn naam gonst al een flinke tijd rond. Toen hij in 2007 de Britse dubstepproducer Burial (bekend van remixen voor o.a. Bloc Party en Thom Yorke) wist te strikken voor een remix van zijn nummer ‘Wayfaring Stranger’, leek een ster geboren. Het bleef stil en duurde tot afgelopen zomer voordat debuutplaat ‘Mirrorwriting’ uit kwam. Die maakte de verwachtingen, ondanks de hype, goed waar. Vanavond is het Paard van Troje, waarschijnlijk dankzij het samenvallen van het concert met het State-X New Forms festival, stampvol en dus uitverkocht. Woon, bijgestaan door een live band (drummer, een gitarist die af en toe ook op de piano pingelt, en bassist), opent zijn set met ‘Blue truth’, waarbij de stuwende bas meteen een prima toon zet. Ook het volgende nummer, ‘Street’ doet het aardig. ‘Night air’, openingstrack en één van de uitschieters van het album, kan rekenen op een onthaal met terecht luid gejuich. Drie nummers op weg, dit moet wel goed worden. En toch zakt het concert dan in. ‘Echoes’, ‘Spiral’ en ‘Gravity’ zijn te rustig, de aandacht verslapt.

Na afloop lopen we een tevreden bassist tegen het lijf: “Deze show was echt te gek, veel beter en leuker dan die in de Melkweg (waar Woon zaterdagavond speelde, red.)!” Waarom? “Omdat het publiek zo vriendelijk was!” Een dag later lezen we op Twitter wisselende impressies van de show. De een zegt “allerminst geïmponeerd te zijn”, de ander vond het “te gek!” of “leuker voor thuis.” "Jamie alleen on stage zonder bandleden is echt goed, maakt het gelijk veel intiemer en bijzonderder.” Band tevreden, overgrote deel van publiek ook tevreden, het lijkt een prima optreden. Maar prima kan altijd beter. Woon had er wel zin in en lachte regelmatig, maar hij had dit optreden, dat balanceerde op het randje van saai, wat meer schwung kunnen geven.