Creatief Warenhuis HOOP was op de vierde dag van State-X New Forms omgetoverd tot het toneel voor vier performance acts; Bida, Ella Empress & The Layers Of Reality, Renee van Trier en Trapper. De avond begon met de eerste drie acts op de bovenste etage van het warenhuis en Trapper sloot beneden in de winkelruimte af. Het was een bijzondere avond die een vernieuwde kijk op de wereld bij het publiek achterliet.
Het kunstenaarscollectief Bida opent de avond met een installatie. Een projector gericht op de hoek van een grote witte muur laat het publiek patronen, foto's en indrukken zien. Bida wil beweging, beeld en geluid verbinden in hun performance. De performance in HOOP is gebaseerd op hun eerdere werk “P.R.E.P.O.S.T.B.Y.P.A.S.S.- WE ARE NOT MOVING IN CIRCLES THE ROOMS ARE.” De geluiden die we horen zijn een soort soundscape wat soms ritmisch als muziek langs ons heen glijdt. De beelden sluiten goed aan bij het geluid wat het publiek hoort. Soms ritmisch, soms meer als een soundscape lijkt het haast wel op een ‘bad trip’. De kijker wordt helemaal meegezogen in het ritmische en zichtbare kabaal.
Renee van Trier is toch wel het hoogtepunt van de avond. Kreupel start zij midden in het publiek en kruipt en sleept ze zich tot bloedens toe voort naar de plek waar zij de meeste tijd van haar optreden zal staan of zitten. Op de grond is electronica uitgestald waar zij muziek op afspeelt en live maakt. Ze zingt, speelt trompet en danst. In haar performance zet zij vraagtekens achter de huidige (pop-)cultuur. Ze doet dit op een heel confronterende manier. Zo is zij bijvoorbeeld heel erg ordinair gekleed en heeft zij een masker (en is zij geschminkt) als een aap. Hiermee probeert ze de rol die wij van onszelf als mens altijd moeten spelen, of die we ons laten aanmeten door anderen, aan te geven. Haar absurdistische dans, zang en uitingen laat een hele diepe indruk achter. Ze presenteert een waarheid die we allemaal weten, maar eigenlijk niet willen zien.
Ella Empress & The Layers of Reality is een collectief van twee artiesten; Ella en Maarten. Zij is fluitiste en hij is specialist in computermuziek en samples. Daarnaast is er ook iemand aanwezig die, door middel van een diaprojector, vormen projecteert op de witte muur. Vormen als blokjes, lijnen en rondjes liggen op de projector. Met twee kleine staafjes worden deze vormen verplaatst, waarbij het beeld daarvan weer zichtbaar is op de muur. Ook wordt er gedruppeld met een vloeistof op de projector, wanneer het druppelt en zichtbaar is op de muur horen we ook daadwerkelijk het geluid van een druppel. Het verplaatsen van de vormen en van het vocht heeft een heel mooi effect. Het is bijna een bewegend schilderij. Ook de drone-achtige muziek op de achtergrond zorgt ervoor dat het publiek wel moet blijven kijken.
Het is een mooie avond, waar helaas ook weer een einde aan moet komen. Rond 23.00 uur sluit Drone Orchestra Trapper, onder leiding van Jan Borchers, de avond in de winkelruimte af. Trapper is een groep van zes muzikanten die muziek maakt met elektronische apparatuur, een cello, een gitaar, een percussie en een Oosters snaarinstrument. De muziek nodigt uit om lekker te gaan zitten of liggen en weg te dromen. Helaas zijn er niet genoeg stoelen voor iedereen, maar het lukt het publiek toch ook om staand weg te mijmeren. Er lijkt goed nagedacht te zijn over de opstelling van de formatie. De celliste zit bijvoorbeeld in het midden met daarnaast staat een fiets opgesteld die ook af en toe als instrument wordt gebruikt. Een bijzondere combinatie. Na Trapper gaat iedereen voldaan naar huis, het publiek heeft nog veel om over na te denken.