State-X New Forms 2011: dinsdag 13 december

Met Omar Souleyman en High Places in het Paard van Troje

Remco van der Ham | Foto’s: Alice Mulder ,

Het is alweer de vijfde dag van State-X New Forms en dus zijn we op de helft. Een ‘rustig’ dagje vandaag voor de diehard SXNF-ganger, want er staan vanavond maar twee acts op het programma. De avond wordt geopend door High Places, gevolgd door ‘Lowlands-sensatie’ Omar Souleyman.

Met Omar Souleyman en High Places in het Paard van Troje

Het is alweer de vijfde dag van State-X New Forms en dus zijn we op de helft. Een ‘rustig’ dagje vandaag voor de diehard SXNF-ganger, want er staan vanavond maar twee acts op het programma. De avond wordt geopend door High Places, gevolgd door ‘Lowlands-sensatie’ Omar Souleyman.

High Places is een duo uit Brooklyn, bestaande uit Rob Barber en Mary Pearson. Beide staan achter tafels vol elektronische apparatuur, zij zingt en hij speelt af en toe gitaar erbij. Barber is daarbij ook verantwoordelijk voor de beat, die hij live maakt met behulp van een drumpad. Echt een stampende beat om op te dansen is het niet, eerder bombastisch en meeslepend. Het publiek is duidelijk niet voor High Places, maar voor Omar Souleyman gekomen. De meeste bezoekers staan rondom de bar om zich klaar te maken voor de hoofdact van de avond. Dat High Places meer luister- dan dancemuziek is, helpt natuurlijk ook niet echt mee. Pearson heeft een fijne stem en een lieflijk stemgeluid. Het geheel is dan ook heerlijk om bij weg te dromen, afgezien van de donderende bastonen die her en der voorbij komen. Fijn begin van de avond.

En wat tijdens High Places al werd vermoed, wordt vlak voor het optreden van Omar Souleyman bevestigd. Men is hier vanavond maar voor één ding; het optreden van de (volgens 3VOOR12) Lowlands-sensatie van afgelopen jaar. Daar wist Souleyman de overvolle X-ray om te toveren tot een kolkende menigte. Iedereen komt zoveel mogelijk naar voren gelopen om de Syrische bruiloftszanger zo goed mogelijk mee te kunnen maken. Souleyman spreekt zelf geen woord Engels en heeft dus altijd een vertaler bij zich, die hem ook aankondigt. Het optreden kent even een valse start als blijkt dat er wat technische problemen zijn. Souleyman gaat het podiumweer af, om vijf minuten later dan echt met het optreden te beginnen.

De muziek van Souleyman is het beste te omschrijven als Arabische volksmuziek op een technobeat. Van de teksten verstaan we uiteraard helemaal niets, maar de beats en vrolijke keyboarddeuntjes zijn aanstekelijk. Kort door de bocht is Souleyman een soort Hazes van Syrië, en de gedachte hoe Frans Bauer’s ‘Heb je even voor mij’ zou aanslaan in het Arabische land laait op. Muzikaal heeft het allemaal niet heel veel om het lijf en de verschillen in het repertoire zijn minimaal, maar toch werkt het. De zaal is al om als de eerste tonen uit de speakers komen en blijft dat tot na de tweede toegift. Omar Souleyman is ook in Den Haag een sensatie.