Veertien tracks op twee zwarte vinyl schijven. Een mooi gegeven, net als de hoes. Een mug die prikt en laat zich vollopen met (muzikaal) voedingswaar. Wat achter blijft is jeuk, enorm veel jeuk. Mister Antilounge himself, Martijn Verlinden, moet dit voor ogen hebben gehad, want zoiets bedenk je niet zomaar. Deze achtste versie is dan net een steek van een mug. Na één keer luisteren heb je het niet zo door en ontstaat er jeuk om de twee schijven toch nog maar een keer op je platenspeler te zetten. En het allemaal nog eens goed te beluisteren.
Over het geheel genomen spatten de tracks dit jaar niet echt uit je speakers en pakt het je minder in dan voorheen. Of je het niet al eens eerder hebt gehoord, komt er in je gedachte op bij het beluisteren van deze kleine mug. Veel tracks lijken ook een beetje op elkaar en bouwen op in dezelfde energie. In plaats van uit je dak te gaan is Antilounge VIII redelijk ‘low profile’ en dient het bijna als luistermuziek.
Deze dubbele vinyl plaat start met een aarzelend orgeltje van Captain J. Of de muziek de ruimte en je stemming wil aftasten, voordat het los gaat. ‘I Love you & I Love you too’ neemt je wel mee maar blijft ook erg laidback. Deze track lijkt gemaakt voor een relaxte zomeravond, al luierend in de hangmat. Lekker loom. Andere tracks hebben ook dit vehikel. ‘Darko’ van Planetwalker, ‘Tjolk’ van Polymass, ‘Neither’ van Mutellat en ‘Jack’ van Charly & Gallus wekken klinken erg bekend in de oren. Misschien zijn we verwend en een beetje blasé, dat de herkenbaarheid daarom zo op de loer ligt.
Opvallend is ‘Klopper Jan Klop’ van De Kraaien. Haagser dan dit is er niet te vinden op deze dubbelaar. Dit is zó eigen dat dit weleens dé grote winst kan opleveren voor Antilounge. Andere sterke tracks die dit jaar de revue passeren zijn ‘The drums’ van Emission, ‘Machette’ van Geazah en ‘No circles not today’ van Anaboise. Dit laatste start als een soort ambient stuk, maar wordt gaandeweg enorm dansbaar. De vocals doet denken aan David Sylvian (Japan) en Visage. Typische synthesizerpop uit begin jaren 80.
Door de tracks heen sijpelen de synthesizereighties. Bimbo Electrico’s ‘Gin’ roept herinneringen op aan Laurie Anderson’s Superman en Eurythmics. ‘Tjolk’ van Polymass en ‘Mindspray’ van Copacod nemen je een kleine dertig jaar terug in de tijd. Copacod maakt het wel gewaagder en pakt dit verleden op als experiment, om er een meeslepende track van te maken. Iets wat Polymass en Clipslice, Darjobu & The Specialist met ‘Glaswerk’ ook doen. Een onderlaag van beats met een suikerlaag van melancholie en intensiteit.
Met ‘Glaswerk’ start de vierde kant en is een apart hoofdstuk te noemen. Het is als een soundtrack van een film. Over de gehele linie hebben veel tracks iets filmisch. De spanningsopbouw in de tracks van Copacod, Anaboise en Emission is zeer beeldend. Het slot van deze Antilounge is de soundtrack van een sf-achtige thriller. In Hollywood zouden ze hiervan smullen. ‘20.000.000 meatballs away’ van Gazon roept de associatie met ruimteschepen en space invaders op. Mutellat’s ‘Neither’ kan zo op de soundtrack van ‘To Live and Die in L.A.’ van Wang Chung. Het sfeertje van deze actiefilm uit de jaren tachtig komt helemaal naar boven.
Antilounge VIII zorgt ervoor dat we ons deze warme lente niet hoeven te vervelen als we onszelf met de nieuwe Umberto Eco in de hangmat nestelen. Laat de zon en hitte maar komen.
Beluister Antilounge VIII in de Haagse YouBox
Bekijk ook de videoclips bij de nummers van Antilounge VIII op het YouTube kanaal van Antilounge