Haagse Beatreünie: jonge muziek uit oudere mannen

Herinnert u zich deze nog?

Vera de Jonckheere | Foto’s: Peter Dullaart ,

De grote zaal van het Paard van Troje was 25 april voller dan ooit tijdens de lange Paasavond waarop de Haagse popscene terugblikt op de jaren zestig van de vorige eeuw. Trouwe fans van het eerste uur leggen zichtbaar meer gewicht in de schaal dan toen - gelukkig is hun enthousiasme er evenmin schrieler op geworden.

Herinnert u zich deze nog?

De grote zaal van het Paard van Troje was 25 april voller dan ooit tijdens de lange Paasavond waarop de Haagse popscene terugblikt op de jaren zestig van de vorige eeuw. Trouwe fans van het eerste uur leggen zichtbaar meer gewicht in de schaal dan toen - gelukkig is hun enthousiasme er evenmin schrieler op geworden.

Geestelijk vader en (pro)motor van het unieke feest is Radio West-presentator Hans Rouw, destijds en nog altijd actief deelgenoot van de geneugten die Beatstad Den Haag al vele decennia biedt. Hij heeft de indrukwekkende line-up voor de Haagse Beatreünie verzorgd met maar liefst zestien optredens. Alle bands krijgen drie nummers de gelegenheid om te tonen of de tijd hen en hun hits een beetje genadig is geweest. Lang niet iedereen heeft even hard gerepeteerd. Een enkeling moet zich door wat onwennigheid heenslaan, maar een kniesoor die daar op let. Klemmender vraag is of de Haagse popscene nu werkelijk zo’n mannenwereld was? Keer op keer vult het podium zich met veelal in het zwart gehulde mannen op puntschoenen. Pas bij de vijfde act van Eddy C Showband schuiven de achtergrondvocalen - dat dan weer wel - het podium op in de gedaante van twee vrouwen in het wit.

Eddy Chatelin maakt show met verve. Optreden en muziek zijn een tweede natuur;  hij werd op zijn vijftiende als jongste bandlid sologitarist van The Crazy Rockers en speelde ook bij The Tielman Brothers. Deze beide Indorock bands maken deel uit van het stevige fundament voor The Hague Rock City, waar iedere straat in de jaren zestig ‘ongelogen waar’ zijn eigen bandje had! Eddy draagt zowaar sportschoenen met luchtkussens die ook de zaal doen opveren. De eerste tropisch magische tonen van de Band roepen David Lynch-achtige beelden op, die na verloop van tijd overgaan in ouderwets stevige rock ‘n’ roll met vingervlugge acties van de gitaarmannen. Eddy’s jonge side kick deinst niet terug voor enig voetenwerk op de gitaar en à la Jimi weet hij feilloos door te spelen met het instrument op zijn rug. Dit helpt de zaal over zijn koudwatervrees. Er is maar weinig dansvloer als je gelijk sardientjes tegen elkaar staat aangedrukt, maar er ontstaat toch enige deining. Gelukkig weet Rudy Bennett, op goedgekozen witte punters, dit momentum vast te houden. Hij doet er nog een schepje bovenop, adequaat ondersteund door zanger Hans van Pol. Het onvergankelijke ‘Wasted words’ uit 1965 van Rudy’s The Motions, nog altijd goed voor een riante top-2000 notering, gaat er in als koek.

Wanneer het podium tijdens de dweilpauzes rijp wordt gemaakt voor een volgend optreden, klinkt aangename muziek van andere grote (niet-Haagse, maar je kan niet alles hebben) helden als The Who, Cream, Eric Burdon & The Animals, Beach Boys, Stevie Winwood’s Traffic, James Brown, Procol Harum en gelukkig ook Julie Driscoll en Marianne Faithfull. De vervlogen tijdgeest wordt overtuigend teruggeroepen, waarbij vooral Lovin’ Spoonful’s ‘Summer in the city’ de zwoele paasavond op het lijf geschreven is. En oh oh, wat is Den Haag toch blij met The Clarks. Good old Micha, de twee Peters en Jan pakken lekker door met ‘Shake, rattle an’ roll’. Niemand neemt Micha de vraag kwalijk: ‘Zijn er ook ouderen in de zaal?’ Generatiegenoten onder elkaar. Dat denkt ook Frans Krassenburg die met The Clarks nummers van zijn oude bandje The Golden Earrings (tot 1967) zingt als: ‘That day’ en ‘Sound of the screaming day’. ‘La, la, la-la-la-laa’ zingt het publiek Paard-breed mee!

The Incrowd is een gaaf stelletje goed ingespeelde musici, ze klinken alsof ze nog dagelijks met elkaar op het podium staan. Bij de Ode aan Mariska Veres wordt vooral Mariska zelf node gemist - het maakt eens te meer duidelijk hoe bepalend een goede zanger(es) voor een band is. Hans van Eijk, het twaalfde optreden, draagt het nummer ‘Africa’ uit 1963 op aan ‘de opa’s en oma’s in de zaal’, die dit genadeloos afstraffen door aan een gestage uittocht te beginnen.

Met alle respect en waardering voor de enorme inzet en organisatie die een dergelijk mammoetevenement vergt, zijn toch wat kanttekeningen te plaatsen. De afstemming met live-uitzending op de radio levert enige verwarring en vertraging op; zes uur concert aaneen rekt bovendien de spanningsboog danig uit. Misschien ooit een reprise in gecomprimeerde vorm? Buiten op straat wordt - hoe kan ’t anders - uitgebreid nagepraat over vroeger en nu. En in onversneden Haags understatement klinkt om half drie ‘s nachts: ‘Oude wijn in oude zakken, maar goed binnen te houden.’ So, they want more!

Van de zes uur durende optredens van The Scarlets, The Limits, Levy Joe, The Nicols, Eddy C. Showband, Rudy Bennett & Band, The Clarks & Frans Krassenburg, The Incrowd, René, Renée & The Alligators, Ode aan Mariska (Veres), The Magic Strangers, Hans van Eijk & Groep, The Electric Guitars, Will Matla Band, Hans Vermeulen & the Rest, en de Reünie Band met Cesar Zuiderwijk wordt donderdag 5 mei op TV West een tweeënhalf uur durende concertregistratie uitgezonden.