De Kift te Paard met nieuw album

‘Brik’ wederom een bijzonder verhaal

Suzanne Tamis | Foto's: Frank Veldkamp ,

Donderdag 31 maart stond er een bijzondere formatie in de kleine zaal van het Paard van Troje; De Kift. De band bestaat al ruim twintig jaar en onlangs verscheen het nieuwe album 'Brik'. Zoals kenmerkend voor De Kift vertelt hun muziek een opvallend verhaal met teksten van poëtische aard.

‘Brik’ wederom een bijzonder verhaal

Donderdag 31 maart stond er een bijzondere formatie in de kleine zaal van het Paard van Troje; De Kift. De band bestaat al ruim twintig jaar en onlangs verscheen het nieuwe album 'Brik'. Zoals kenmerkend voor De Kift vertelt hun muziek een opvallend verhaal met teksten van poëtische aard.

De band bestaat uit een achttal muzikanten van Zaanse bodem en samen vormen zij een opmerkelijk gezelschap. Met meerdere zangpartijen, een aantal gitaren, drums en veel blaasinstrumenten maken ze een expressieve indruk. De kleding van de muzikanten, de belichting en de decorstukken en vreemde attributen maken de performance tot een hele gewaarwording. Vorig jaar juni stond De Kift met Tryater op Oerol met de voorstelling ‘Master and Margarita’. Dit maal is de band terug in de schijnwerpers ter ere van hun nieuwbakken negende album! De presentatie ‘Brik’ is een spektakel, waarin verschillende sferen neer worden gezet. Allen met de overeenkomst doordrongen te zijn met het gevoel van buiten, zwerven en zoekende zijn.

Het nieuwe album wordt integraal gespeeld. Veel diversiteit en verrassende wendingen zorgen voor een boeiend optreden. De nummers zijn als korte verhalen, die bijeen het verhaal over Admiraal B. en zijn brik vormen. Dat er een verhaal verteld wordt is duidelijk. Maar welk verhaal precies, is soms een beetje gissen. Tenzij je van te voren weet waar het over gaat, dan gaat een logische invulling geven aan de sfeer en het geluid meer vanzelf. De frontman Ferry Heyne is leadzanger en weet het verhaal met overtuiging neer te zetten. Ook wanneer het verhaal inhoudelijk niet goed te volgen is, neemt de geloofwaardigheid er niet door af.

De fanfareachtige muziek domineert, maar ook regelmatig transformeert de stijl naar een gevoelige chanson. Of als in een vanzelfsprekendheid wordt er overgeschakeld tussen een sfeer van sombere, stijlvolle straatmuzikanten, naar vrolijk rockende boeren. Zeker niet iedereen zal de muziek kunnen waarderen, maar in wat ze doen zijn ze goed. Gekke hoedjes, theatrale allure en rooknevels dragen bij aan het geheel. Allerlei toeters en bellen worden uit de kast getrokken voor een dynamische show, inclusief de representatie van de brik? Een grote constructie van onder andere trommels, stofzuigers, fietswielen en hoorn wordt aangeslingerd vanaf een ladder. Dit ter muzikale ondersteuning van het verhaal achter de brik en de symbolisatie ervan. Het resultaat van wat de constructie kan, is wat teleurstellend (na eerste voorgevoel), maar maakt alsnog indruk op het publiek. Menig bezoeker staat te glunderen en de sfeer is opgetogen. Helemaal los gaat het niet, maar dat is misschien relatief. Bovendien deed het niets af aan de feestelijke sfeer. De wisselwerking van het enthousiasme dat tussen band en publiek steeds meer aangewakkerd wordt, resulteert in een flinke toegift.