In de rubriek Achter de Schermen gaat 3VOOR12 Den Haag in gesprek met mensen die niet als muzikant actief zijn, maar wel degelijk een bijdrage leveren aan het Haagse popklimaat. We starten de nieuwe reeks met Robert-Jan Rueb. Momenteel vooral bekend van de R.G. Ruijs Stichting, de organisatie die onder meer op 5 mei het Bevrijdingsfestival Den Haag organiseert.
“De R.G. Ruijs Stichting staat voor talentontwikkeling”, stelt Robert-Jan. “We proberen zoveel mogelijk evenementen neer te zetten waar Haags talent zich kan laten zien en vooral ook gezien kan worden door een publiek. Muziek, theater (Festen), film (Popdox), alles kan.” Het Bevrijdingsfestival draait dit jaar voor het eerst mee in de landelijke reeks bevrijdingsfestivals. “Daar zijn we heel trots op. Dat we dat zo snel zouden bereiken hadden we zelf ook niet verwacht. We doen het al een paar jaar, hebben gezorgd dat de basis staat en dankzij de aansluiting met de landelijke reeks kunnen we nu de inhoud verdiepen.”
Robert-Jan publiceert en organiseert in de afgelopen 25 jaar als zelfstandige een keur aan artikelen en evenementen, maar verbindt zich ook regelmatig aan langer lopende projecten. Zo komt hij vrij snel na de oprichting van DOEN Agenda bij dit inmiddels lang ter zielen gegane tijdschrift terecht. “Mijn eerste grote evenement was de Nacht van de Literatuur in het Paard, dat was eind jaren tachtig. Ik had ook een column in het programmaboekje geschreven en Roland Verbiest vond dat zo goed dat hij mij vroeg om bij zijn pas opgerichte blad DOEN Agenda te komen. Dat stond toen in de kinderschoenen en we hebben het uitgebouwd tot een uitgaansmagazine. Het was destijds hét uitgaansblad voor Den Haag, alles wat er te doen was stond erin. Veel aandacht voor markante Hagenezen, veel humor, veel gekkigheid. Het heeft uiteindelijk tot 1997 bestaan en onder meer de KoninginneNach en de Ha-Schi-Ba zijn eruit voortgekomen.”
Roland gaat daarna verder met DOEN Evenementen, Robert-Jan wordt hoofdredacteur van het Haags Straatnieuws. “Ik heb dat blad wel wat Haagser gemaakt, het was heel erg op dakloosheid gericht. Haagse verhaaltjes en nieuwtjes erin en de dakloosheid wat minder zielig gemaakt. Oké, die mensen hebben een - hopelijk tijdelijk - probleem maar zijn daarmee niet automatisch zielig.” In 2001 organiseert hij samen met Gerard van den IJssel Hout Rust Zacht, ter afscheid van de Houtrusthallen. De twee pakken samen ook het Haags Songfestival aan en uiteindelijk ontstaat de R.G. Ruijs Stichting. De rolverdeling is duidelijk: “Gerard is de frontman. Hij is heel goed in lobbyen, in ideeën genereren en communiceren. Ik ben meer de backoffice, de productie, de stofzuiger die erachteraan komt om de administratie te doen.”
Als je hem vraagt terug te kijken, ziet Robert-Jan wel een lijn in zijn carrière. “De rode draad in m’n leven is toch wel die talentontwikkeling, dat heb ik altijd bewust of onbewust gedaan,” stelt hij vast. “Het zit blijkbaar in m’n bloed om faciliteiten te creëren zodat andere mensen zichzelf kunnen ontwikkelen. Toen ik op de lagere school zat heb ik in de 5e of 6e klas een sportdag georganiseerd waaraan ik zelf niet meedeed. Inclusief medailles en zo. Toen zat het er blijkbaar al in.”
Als kind waren geijkte beroepen als politieagent of brandweerman niet in beeld. “Ik wilde profvoetballer worden. Maar ik heb nooit aan carrièreplanning gedaan. Ik heb altijd veel geschreven. De laatste tijd niet meer zo, maar dat is dan wel waar mijn eigen talent ligt. Na school heb ik veel gereisd, gefeest en foute dingen gedaan. Uiteindelijk toch getrouwd en gaan studeren. Kinderen krijgen, scheiden… Door die reizen heb ik wel mensenkennis gekregen. Je ziet snel wat iemand waard is en daar kun je je voordeel mee doen.”
“De grootste valkuil is wel dat mensen het laten afweten. Je zet alles voor ze klaar en ze komen gewoon niet, zonder belletje of wat dan ook. Daar zakt m’n broek van af. Ben ik ook meteen klaar met je. Je kunt het aan de mailtjes al een beetje aflezen. Als niemand een vraag stelt dan ben ik misschien héél erg duidelijk geweest in m’n uitleg, of misschien moet je concluderen dat ze het allemaal wel geloven, dat het ze niet heel erg interesseert.” Maar toch: “Het is hard werken maar dat vind ik niet erg, dat heb ik m’n hele leven al gedaan. Het leuke is het resultaat. Als alles goed loopt en iedereen het naar z’n zin heeft dan ben ik tevreden, daar haal ik de meeste voldoening uit.”
Natuurlijk moeten bij tijd en wijle de batterijen worden opgeladen. “Ik vind het heerlijk om niks te doen af en toe, maar dan ook echt niks doen. En ik probeer een sociaal leven te hebben op z’n tijd. En af en toe op vakantie. Een goeie hangmat zoeken met een goed boek, dat is voor mij absoluut vakantie!” Daarnaast doet een lekker plaatje het ook altijd goed. “Ik draai heel veel muziek thuis, heel breed georiënteerd ook. Muziek uit m’n jeugd, maar ik probeer ook bij te blijven met wat nu gemaakt wordt. Mijn helden zijn Springsteen, de Stones, Neil Young en The Black Crowes.”
En de Haagse muziek? “Vanuit DOEN heb ik altijd al de Haagse popmuziek gevolgd. Toen meer dan nu eigenlijk, het zit wat meer op de achtergrond, ik ga niet meer naar elk concert. Maar ik draag het een warm hart toe. Er zijn zoveel bandjes die komen en gaan. Welgeteld halen een paar het maar. Eigenlijk vind ik dat voor een popstad als Den Haag er te weinig bands echt zijn doorgebroken. Jammer, want er is hier een warm nest en een goede basis. HPC en Musicon leveren prima faciliteiten en je kan spelen waar je wilt. Maar kijk ook eens buiten de stad! Willen ze dat eigenlijk wel, vraag ik me wel eens af. We hebben allerlei masterclasses gegeven, over pr, belastingen, boekingen, contacten leggen et cetera. Die zijn redelijk bezocht, maar veel resultaat zie je er niet van. Je moet het toch zelf doen, het is werk. Je kunt niet achterover gaan leunen tot je een keer ontdekt wordt. Misschien is de motivatie niet sterk genoeg. Maar als je echt wilt kom je wel naar buiten. Zie bijvoorbeeld Pop Up Animal Kids, of Splendid.”