De zesde editie van TodaysArt zit er weer op. Een weekend vol kunst en muziek voor de liefhebber. 3VOOR12 Den Haag was er het hele weekend bij en belichtte een aantal optredens uit het programma. Lees hier de recensies van onder andere Jeff Mills & Mike Banks, 2562, Richie Hawtin, Fine China Superbone, Matthew Hawtin en Machinegewehr.

Eén van de grootste namen, misschien wel dé grootste naam van TodaysArt 2010, is Jeff Mills. Samen met zijn technomaatje Mike Banks - met wie hij in de jaren 80 reeds samenwerkte - staat hij vrij vroeg tijdens het festival geprogrammeerd. Het betreft hier een ‘xclusive programme’ in het atrium van het Stadhuis waarvoor de bezoekers 8 euro extra moeten neertellen, maar de echte fans hebben dat er uiteraard voor over. De show begint met een redelijk lange opbouw, waarbij de tegen ambient aanleunende muziek visueel versterkt wordt met projecties van planeten en abstracte vormen. Als de beats erin komen is het ijs gebroken en verandert het publiek in een dansende menigte. Het geluid is helaas niet altijd optimaal te noemen; de bassen dreunen vooraan net iets teveel door en achterin zijn het juist de snaregeluiden die a-ritmisch weerkaatsen tegen de muren van het Haagse ijspaleis. Toch kan hier gesproken van een historisch optreden en de fans zullen ongetwijfeld blij zijn dat de organisatie deze act naar TodaysArt heeft gehaald. (TL)

Omringd door grote visualschermen bijt techno/ambientartiest Matthew Hawtins het spits af in de grote zaal van het Paard van Troje. Hij begint rustig en ingetogen aan een set die zich langzaam en gestaag ontwikkeld tot een dynamische soundcape. Het zijn hele subtiele verschuivingen in ritmiek en toon die bijna onopgemerkt voorbij gaan, maar die er wel toe leiden dat het optreden van begin tot eind blijft boeien. Het neigt steeds dansbaarder te worden naarmate de tijd vordert, maar het lijkt het punt waarin het publiek zich genoodzaakt voelt met de voeten van de vloer te gaan net niet te bereiken. Een groot deel van de aanwezigen staat stil en luistert aandacht met de blik op Hawtins’ laptop gericht. Een klein deel waagt een dansje. Hawtins wordt in de technoscene vaak gerefereerd als de broer van grootheid Richie die al wat langer en wellicht ook zichtbaarder aan de weg timmert dan Matthew.  Vanavond laat Matthew Hawkins zien dat het brandmerk  ‘broertje van’  hem tekort doet. (JY)

In Club Seven staat rond middernacht de Rotterdamse act Machinegewehr klaar om een set weg te geven. De twee heren achter dit project zijn niet vies van crossover, zoals ook aan de lijst van muzikale invloeden op hun MySpace profiel is af te lezen. Denk hierbij aan een mengelmoes van electro, disco en synthpop met grappige (vocale) samples. Jammer dat er zo weinig publiek is bij hun performance, want onderhoudend en dansbaar is Machinegewehr zeker. Sowieso is het de gehele avond erg rustig in Club Seven, maar aan de kwaliteit van de acts ligt het niet. (TL)

In de kelderzaal van de Cremers is vanavond ook een programma samengesteld, in samenwerking met TodaysArt. De Haags/Rotterdamse formatie Fine China Superbone presenteert hier vanavond hun nieuwe cd ‘Make-Machine’. De zes nummers tellende cd, opgenomen met Corno Zwetsloot, heeft wat jaren op zich laten wachten, maar het resultaat mag er zijn. De afwijkende maatsoorten, tempowisselingen, snoeiharde gitaren en het beukende bas- en drumwerk vliegen je om de oren. Geen makkelijke kost, maar wel ijzersterk uitgevoerd luistervoer voor de liefhebbers. Wiebe (gitaar), Joeri (gitaar), Bas (bas) en Robert (drums) weten op overtuigende wijze noiserock, mathrock en zelfs een vleugje jazz samen te smelten tot één geheel. Als het publiek na afloop van de set schreeuwt om meer, moet de band een toegift helaas schuldig blijven. Het materiaal is op, en dat terwijl de band toch al zo’n twaalf jaar bestaat. Laten we hopen dat we niet weer jaren hoeven te wachten op nieuw werk van deze band, want dit optreden maakt naar meer. (RH)

Container, zo heet de samenwerking tussen electro-labels Minus en Raster-Noton. Onderdeel van het programma is niemand minder dan Richie Hawkin, eigenaar van Minus en niet in de laatste plaats een wereldwijd gerespecteerd en geroemd technoartiest. Ook een grootheid in Nederland, blijkt vanavond. Richie krijgt het voor elkaar om de grote zaal van het Paard  van Troje tot de nok toe te vullen met dansgierige mensen. Het is voornamelijk techno wat Richie met enthousiasme de zaal in pompt. Zijn set kent vele uitspattingen zoals een galmende, opzwepende ritmiek die net zo snel  verdwijnt als dat het opkomt. Met veel gejuich worden ze door het publiek in ontvangst genomen. (JY)

In de mailing van TodaysArt was het al aangegeven, het programma vandaag in de grote zaal van het Theater a/h Spui is omgeruild voor dat van zaterdag. Zodoende zien we niet een optreden van het Duitse duo Burnt Friedman & Jaki Liebezeit, maar in plaats daarvan is er een vertoning van de hand van de Fin Mika Vainio. Er staan vier schermen op rij opgesteld, waarop elk een zwart blok te zien is. Zodra de muziek start veranderen de blokken van vorm, waarbij op gegeven moment zowel de muziek - een mix van breakcore en noise - als de blokken heftiger tekeer gaan. Een behoorlijk intense ervaring om te ondergaan en gezien de lengte van de voorstelling, die zo’n drie kwartier duurt, kom je er als bezoeker enigszins ontregeld vandaan. (TL)

Als Actress op de bühne verschijnt is de kleine zaal van het Paard van Troje volgepakt. Het ademt zweet, plezier en dansdrift uit. Allerminst verwonderlijk. Een harde mix van techno en electro stormt uit de speakers. Het is niet alleen techno/electro dat vanavond de klok slaat. Zeer regelmatig verblijdt de man achter de draaitafels en laptop zijn publiek ook met dubstep en house. Darren Cunningham, zoals Actress in werkelijkheid heet, brengt een zeer diverse set dat een aanstekelijke werking op het publiek heeft. (JY)

Onze Haagse trots op elektronisch gebied, we hebben het hier over Dave Huismans a.k.a. 2562, staat vanaf 2 uur gepland in de kleine zaal van het Paard. Eigenlijk is deze locatie te klein voor deze dj/producer, want het is werkelijk stampensvol. Dave vindt het allemaal prima, met volle concentratie zet hij een groovy, dansbare set neer, niet afgeleid door het uitzinnige publiek. Hoewel er niet heel veel variatie zit in zijn stijl, blijft het druk in de kleine zaal. Iedereen wil getuige zijn van 2562, die terecht lovende recensies kreeg van gerenommeerde bladen en diverse webzines. (TL)