Er stond veel moois op het programma op de achtste dag van de Haagse PopWeek 2010. Zo presenteerde Bombay Show Pig hun tweede EP in de SuperMarkt, deed F videoclipopnames in de Fiddler, speelden The Upstairs en Handsome Poets in het Paardcafé en was er een breakcore avond in de Vinger.
Het sympathieke trio The Upstairs verklaart dat het heel moe is, ze zijn net terug van een reis uit België en hebben nog niet echt de kans gehad om daarvan bij te komen. Het is ze niet af te zien, want ze spelen uiteindelijk heel gedegen. Dat dit niet een samengeraapt groepje prutsers is, bewijst zich ook al door het feit dat zij de Waterproof hebben gewonnen en zo op Waterpop hebben opgetreden. The Upstairs speelt catchy popnummers met een rockjasje om. Opmerkelijk is overigens dat zanger/gitarist Lesley er tijdens de soundcheck wat bluesriffjes uitgooit die je tijdens het concert wat minder hoort. Dit zou misschien leuk zijn om in de set te verweven, en een stiekem uitstapje te maken naar een andere muziekstijl. Leuk is dat deze band erg energiek speelt, de liedjes volgen elkaar in hoog tempo op en voor je het door hebt is het optreden alweer voorbij. (JT)
Willem Bodhi trapt vanavond af in de gezellig drukke Fiddler. Gewapend met slechts een gitaar en een groot arsenaal aan liedjes, zowel covers als eigen nummers, weet Willem Bodhi een aardige set neer te zetten. Deze singer-songwriter speelt met uitzinnig veel passie en toewijding. Hij gaat helemaal los op zijn akoestische gitaar en breekt zelfs twee snaren tijdens het optreden. Gelukkig raakt Willem Bodhi hier niet van in de war en speelt hij eerst zijn liedjes af voordat hij zijn snaren vervangt. Met zijn mooie en overtuigende stem weet hij de meerderheid in de Fiddler met zich mee te krijgen. Deze krullenbol kan prima overweg met zowel Engels- als Nederlandstalige liedjes en komt goed weg met covers van onder andere Red Hot Chili Peppers en Michael Jackson. Na een tijdje wordt het helaas wel een beetje eentonig, maar over het algemeen is Willem Bodhi een prima artiest en zeker waardig voor de Haagse PopWeek. (VV)
Nondegreen zorgt voor het optreden even voor wat verbazing. De band staat geprogrammeerd in de SuperMarkt maar totdat het daadwerkelijk showtime is, blijft het gordijn halverwege de zaal dicht. Vreemd. Zou het wel doorgaan? Ja dus, het verrassingselement heeft gewerkt en binnen de kortste keren is de zaal aardig gevuld. Deze vrij nieuwe band speelt als een stoomtrein haar liedjes. Alsof het een combinatie is die al jaren met elkaar speelt. Wel is het bij vlagen wat eentonig. Er zou een vrolijk liedje tussen mogen zitten, of een met een helder en pakkend refrein. Alternatief is om de zang van frontman Duco Scheltes zo af te stellen dat je echt hoort wat hij zingt. Het zou zijn bijzondere en karakteristieke stem nog wat meer ten goede komen. Het fundament van een goede band met prima songs en stijl staat er al. Eigenlijk is een goed geluid misschien wel net die edge die nog nodig is om dit een topband te maken. Hoewel men waarschijnlijk het underground-image niet van zich af wil werpen. Hoe dan ook, vette band! (JT)
Je zou Ragmob een coverband kunnen noemen. Maar dan wel één met een origineel geluid. “We spelen covers uit de vervlogen jaren 40/45”, grapt Remco Prins. Ze spelen honkytonk, country, hilbilly en western swing. Met een instrumentarium van harmonica, staande bas, viool, twee akoestische gitaren en veel driestemmige samenzang swingt het op momenten lekker. Op andere meer ingetogen momenten zakt het helaas behoorlijk in. Druk is het niet in De Bieb, maar alle zitplaatsen zijn bezet. Het publiek geniet van de muziek maar maakt er geen deel van uit. Op het podium staan vijf vrienden het heerlijk naar hun zin te hebben. Helaas wordt dit gat niet gedicht. Prima optreden van een vriendenclubje dat veel beter uit de verf had kunnen komen met een enthousiaster publiek. (RK)
Het aantal jonge meiden is flink toegenomen als de volgende act op het programma staat. De 3FM Serious Talent band Handsome Poets is aan het soundchecken. Even later komt er een man met plastic tas en plant binnen om zich flink met de artiesten te bemoeien. Ze laten zich niet afschrikken en beginnen gefocust aan de show. Het label Serious Talent blijken de jongens niet voor niks te hebben gekregen. De poprock liedjes die ze voorschotelen zijn allen singlewaardig, super catchy en lekker toegankelijk. De band is ook geheel in stijl gekleed, met nette jasjes en schoenen. Het maakt het plaatje compleet. Een ballad wordt ook niet geschuwd, als de band het lied ‘Silence is sexy’ inzet wordt gevraagd of er nog geliefden in de zaal zijn. Menig verliefd stelletje klampt elkaar even steviger beet. Als afsluiter wordt de nieuwe single ‘Dance the war is over’ gespeeld, waarbij alles uit de kast wordt gehaald. Zanger en toetsenist verdwijnen achterin het Paardcafé met kleine drumsets. De overige bandleden blijven op het podium hun eigen instrumenten spelen. Het zorgt voor een leuk en spontaan slot van de show van een band die duidelijk een mooie toekomst voor zich heeft. (SK)
Dan is het tijd voor iets heel anders in de Fiddler en mag de rock/funk formatie F het stokje overnemen van Willem Bodhi. Dit frisse viertal laat zien dat je rock, funk en rap prima kan combineren, wat ervoor zorgt dat de set interessant blijft. Elk nummer heeft iets eigens en wordt retestrak gespeeld. De rapper en de zanger/bassist wisselen elkaar prima af met vocalen en werken goed samen. Helaas staan de drums veel te hard uitversterkt, waardoor de rest een beetje weg valt, maar dat mag de pret niet drukken. De Fiddler is inmiddels goed gevuld met muziekliefhebbers en er wordt flink geswingd. Het is duidelijk dat F niet kan kiezen tussen Nederlands of Engels en de band wisselt voortdurend van taal in de liedjes. Dit is af en toe erg verwarrend maar het geeft de band wel een eigen geluid. F is hier blijkbaar niet alleen voor de Haagse PopWeek maar ook om een videoclip op te nemen. Het lijkt alsof ze daar meer mee bezig zijn dan met het geven van een goede show. Het publiek vindt dit gelukkig niet zo erg en geeft de band de volle aandacht, met als beloning een rol in de videoclip. (VV)
In de SuperMarkt is het al lekker druk en warm als een jongeman in kilt de band Bombay Show Pig aankondigt. Die man blijkt later toetsenist Timothy (bekend van Klopje Popje) te zijn, die de band tijdens enkele liedjes begeleidt. Drumster Linda en gitarist Mathias komen in stijl het podium, zij met Geisha-schmink en parasol, hij met varkensmasker. Samen beginnen ze aan een instrumentale intro, waarna zanger Christian langzaam het podium oploopt. Met z’n drieën, en soms vieren, laten ze horen geen basgitaar nodig te hebben om een volle sound neer te zetten. Vooral drumster Linda beschikt over strak drumspel, waarmee ze de band van zijn stuwende ritmes voorziet. Op een groot scherm achter de bandleden verschijnen diverse beelden, van dansende tekenfilmnijlpaarden tot een zwart-wit film, die de sfeer alleen maar verhogen. Het publiek vormt een massale pit in de zaal, waarbij het een kwestie van tijd lijkt voordat iemand iets breekt. Gelukkig blijft dit achterwege. Bombay Show Pig laat vanavond zien, en horen, dat ze met hun nieuwe EP ‘Baby It’s A Face’ een blijvertje zijn. (SK)
LOST betekent een avond knallen. Het is een initiatief dat tijdens de Haagse PopWeek de harde dancestijlen op het programma zet. In café De Vinger klinken vanavond verschillende undergroundstijlen; Frenchcore, hardcore en breakcore voerden de boventoon. Muziekstijlen die door het brede publiek niet als toegankelijk worden beschouwd. De opkomst van mensen was dan ook niet zo groot. Toch jammer, want het zijn interessante stromingen en er valt heel wat in en om de muziek te ontdekken.
Verschillende dj’s staan op het programma en er is een vj aanwezig die de gehele avond de visuals verzorgt; VJ N-X aka Bonne Knibbe. Een overtuigd en gedreven multidisciplinair kunstenares met een creatieve achtergrond. Ze studeert ArtScience in Den Haag en is als vj actief op feesten, concerten en festivals. De avond wordt ingeluid met commercieel alternatieve dance. Voor menig mens zullen deze mix van sounds al als erg vernieuwend en gewaagd worden ervaren, maar in de undergroundscene is dit niet het geval. We horen een mix van dubstep reggae, bubbling en een dosis house voorbijkomen. De artiest die hierop volgt is CHEM-D; een dj van Haagse bodem die ons een flinke portie frenchcore voorschotelt. Er is ook breakcore, terror en hardcore te horen. Voor de kenner is er in de muziek een hoop variatie, maar ook als leek kun je een hoop ontdekken. Dit geldt ook voor de andere dj’s Counterphobia en Straightjacket. Counterphobia draait harde elektronische muziek en als je beter oplet kun je ontdekken dat het enigszins metalgerelateerd is. Er is sprake van menging en overlapping van de harde elektronische stijlen, maar de stijlen zijn ook apart van elkaar te herkennen. Straightjacket is de afsluitende act van de avond en draait op volle toeren. UK hardcore is zijn stijl en is een nieuwe vorm van happy hardcore met veel invloeden van techno en breakbeat. De voorkeur van de dj gaat echter uit naar de vermenging met tekno.
Ondanks de drukke industriële klanken van de dj’s blijft de aardverschuiving onder het publiek uit. Niet iedereen zit te wachten op een hoge bpm. Er wordt vaak gezegd dat het allemaal hetzelfde klinkt, anderen vinden het juist te experimenteel. Maar er kan zeker worden nagegeven dat de underground dancestijlen diversiteit kunnen bieden. Het is een stroming die groeit; stijlen worden gemixt, uitgeprobeerd, uitgebreid. Vernieuwende ideeën komen van de grond. Het is een muziekstroming die veel mogelijkheden biedt en die worden ook benut. De muziek kan alle kanten worden opgebogen. Absurd en chaotisch is het toch wel, waardoor er ruimte gecreëerd wordt voor probeersels en andere sounds.
Het explodeert, dreunt en raast. Het is hedendaagse muziek in zijn oervorm; de moderne mens die met elektronische apparatuur regelloos, ordeloos en onsystematisch te keer gaat. Of is dit (deels) schijn? De muziek is tenslotte geregeld en gecoördineerd en er komt ook veel improvisatie bij kijken. Regelloos, maar dus toch ook geregeld. Het is een muziekstroming die ook staat voor vrijgevochten en creativiteit, vinden de dj’s en het publiek. Het mag apart en verrassend genoemd worden, voor sommige opwindend. Oprecht en onvervalst. Soms is het duister, soms happy, maar sowieso altijd buitensporig. Als je je brainwise onbeheerst wil omwentelen in een bizarre mix van geluiden dan is het zeker een aanrader!