Op 14 oktober 2010, aan de vooravond van de tiende editie van de Haagse PopWeek, vierden de popbobo’s van Den Haag het 25-jarig jubileum van het Haags Pop Centrum (HPC) in het Koorenhuis. De afgelopen 25 jaren, die menig betrokkene bloed, zweet en tranen heeft gekost, hebben het HPC gemaakt tot wat het is; een Mekka voor een breed scala aan stromingen in de (pop)muziek. Deze avond bood een terugblik op deze 25 jaar, begeleid door ‘Nachburgemeester’ René Bom en projectcoördinator Vico Sneep met een fotopresentatie.
De “Haagse Bom” trapt af met een diepte-interview van een van de prominenten op het podium: “Hoe was het eten?” Dit zet meteen de toon voor de rest van de presentatie (en van de avond): een min of meer georganiseerde chaos, die ook meteen kenmerkend is voor het HPC zelf. Om een reis te maken door de lange historie aan (pop)muziek, in de breedste zin, schiet een fotocompilatie eigenlijk tekort. Herinneringen schieten voorbij: de Haagsche Beatnach van 1980, de Haagse Popmaand (jawel), het Haags Plein Festival, Stork on Air, Stork on Stage, de lancering van 3VOOR12 Den Haag, Hollands Spoor Studios (en vroegtijdig overleden Sound Designs), State-X (New Forms), het HPC Winterfestival en nog veel meer, passeren de revue. Het Curriculum Vitae van de muziekorganisatie kent geen einde; hier lijkt voorlopig geen verandering in te komen getuige de aanhoudende, onvermurwbare motivatie, enthousiasme en wilskracht van alle aanwezigen.
Grappige - en steeds weer terugkerende - anekdote met betrekking tot het HPC is, ondermeer, het oude logo. “Vroegâh” bestond het logo niet alleen uit de letters HPC, maar werd het logo gesierd door twee krokodillen. Motivatie voor de krokodillen (Bom merkt terecht op dat de keuze voor een krokodil opmerkelijk is, wat is er met de ooievaar gebeurd?) was het logo van sportkledingmerk Lacoste. De achterliggende gedachte was om mee te kunnen snoepen van de uitstraling en status van een betrouwbaar merk als Lacoste.
Een memorabele gebeurtenis voor velen, was het optreden van Haagse rockbitch Anouk op het Haags Podium tijdens K’nach 1998. Het publiek was massaal naar het optreden getogen, dat ontpopte in een grote, verdrukkende mensenmassa en als gevolg loopt de situatie volledig uit de hand. Mensen dreigden doodgedrukt te worden en klommen op bushokjes, luifels en daken. De politie besloot het optreden vroegtijdig te stoppen en de stekker werd eruit getrokken. Het gehele festival werd stilgelegd. Althans, dat was de bedoeling; het nieuws had niet alle podia bereikt en het feest rond het podium op het Binnenhof ging gewoon door. Deze situatie had een claim van een paar ton ten gevolge, die succesvol werd aangevochten.
Uiteraard wordt ook nog stil gestaan bij de grote passie van het presente volk: muziek maken. Het levert voor velen hilarische beelden op terwijl er foto’s voorbij komen van nieuwe helden en vergane glorie. Het is onmogelijk de gehele historie van de muziektempel die het Haags Pop Centrum heet, in een kort artikel te beschrijven. Het is qua toekomstbeeld in ieder geval duidelijk dat HPC zich hard maakt en inzet om van Den Haag de ‘Culturele Hoofdstad van Europa’ 2018 te maken. Den Haag bruist, is de uitdrukking, en HPC heeft hier een groot, zo niet haast monopolistisch, aandeel in. Op naar de volgende 25 jaar!