De elfde editie van Langweiligkeit, ditmaal gehouden in de RAC-hallen, ging afgelopen vrijdag 12 november van start. Er was voor elk wat wils: in de TBS-kliniek en Het Gesticht waren elektronische acts geprogrammeerd, in Schots en Scheef waren voornamelijk live bands te bewonderen. Ondanks het feit dat er dit jaar voor het eerst entreegeld werd geheven, werd het toch redelijk druk en stond er na middernacht zelfs een rij voor de ingang.
Wie Moore nog voor de jaarwisseling had willen zien optreden, heeft pech gehad. Vanavond is het de laatste keer van het jaar dat deze jonge muzikanten samen op het podium staan. Als de festivaldeuren van Langweiligkeit nog maar net zijn geopend staat het viertal al klaar om een prima show weg te geven. Ze spelen stevige rockmuziek die gezien de gemiddelde leeftijd van de bandleden wonderlijk strak wordt gespeeld. Het is bijzonder om te zien hoe de band omgaat met het handjevol toeschouwers in een immens grote hal als deze. In een ruimte van dit formaat lijkt de hoeveelheid aanwezigen nog kleiner dan dat het in werkelijkheid is. Van uitbundig publiek is dan ook nauwelijks sprake. Toch is de band energiek, zowel in het geluid als in performance. Publiek of geen publiek, de gasten van Moore rocken net zo hard.
Om half tien staat Eleven Tigers geprogrammeerd in Het Gesticht, de bovenzaal in de RAC hallen. We hebben hier te maken met een dj uit Litouwen, genaamd Jokūbas Dargis. Nog studerend aan de universiteit, reist hij al flink rond om zijn muziek aan de man te brengen. Hij trakteert het weinige beetje publiek op een set gevuld met dubstep, maar ook horen we techno en experimentele invloeden in zijn muziek terug. Jammer dat hij zo vroeg op de line-up staat, want nu speelt Eleven Tigers voor een nagenoeg lege zaal. (TL)
Lynx Lynx is speciaal voor Langweiligkeit uit Duitsland overgekomen. Het viertal, bestaande uit twee heren en twee dames, maakt op de jaren ’60 en ’70 geïnspireerde bluesrock ‘n roll en doet vooral denken aan acts als The White Stripes en The Black Keys. Het ziet er allemaal gelikt uit en de bandleden hebben duidelijk over de styling nagedacht. Allemaal in stijlvol zwart en leer, met een goede poging tot een rock ’n roll-uitstraling. Muzikaal blijft Lynx Lynx echter minder goed overeind. De nummers zijn niet echt pakkend en worden niet altijd even strak gespeeld. Ook ontbreekt het de formatie aan energie op het podium, waardoor het geheel nogal tam overkomt. (RH)
De Haagse formatie Santa Cruz heeft niet de minste muzikanten op het podium staan. Zo zijn onder andere de gitaristen Arthur van Berkel (Orange Sunshine), Selwyn Slop (Incense, Lucid, ex-The Polar Exploration Ship) en Bart Schotman (Lucid, ex-Venus Flytrap) te ontdekken, die gezamenlijk voor een gitaarmuur van jewelste zorgen. Drummer Guy Tavares (Orange Sunshine) is met zijn hoofdband en wilde gelaatsuitdrukkingen niet alleen visueel middelpunt van de band, hij is tevens de dirigent van het psychedelische rockgeweld dat het vijftal voortbrengt. De nummers van Santa Cruz zijn zeer bombastisch en de vaak trage instrumentale stukken werken bezwerend, maar de luisteraar die echter ook gewoon een goed liedje wil horen, is bij Santa Cruz niet op z’n plek. Wie vooral geïmponeerd wil worden door een geweldige live band met een overweldigend geluid, zal bij Santa Cruz niet teleurgesteld worden. (RH)
Op naar de TBS-kliniek dan, vernoemd naar het Turbo Soundsystem. Rond kwart voor elf doen dj’s Tosti & Frixion Fanatic hun ding. Het duo brengt een set vol snoeiharde tekno ten gehore, waarbij het publiek alsmaar groeiende is. Het grappige is dat de dj’s verdekt opgesteld staan; slechts weinig mensen hebben in de gaten dat ze met hun rug naar ze toe staan te dansen. (TL)
Vlak voor middernacht geeft het dj-duo Bar9, afkomstig uit Engeland, acte de présence in Het Gesticht. Het is inmiddels een stuk drukker geworden op het festival en dat is goed te merken aan de opkomst hier in de bovenzaal. Bar9 brengt dubstep met duistere invloeden, waarop flink gedanst wordt. (TL)
In de TBS-Kliniek staat Mat Weasel inmiddels achter de draaitafels. De Tsjech zorgt voor een heuse jaren ’90 revival in de RAC hallen. De keiharde beats van Weasel’s hardcore knallen uit de speakers en weten het publiek met gemak aan het dansen te krijgen. Het leuke is dat er regelmatig bekende 90’s deuntjes door de beats worden gemixt. Zo krijgen we bijvoorbeeld flarden van Fatboy Slim of The Prodigy te horen. Er wordt lustig op los gegabberd en Mat Weasel weet er vroeg in de nacht al een uitstekend feest van te maken. (RH)
Een raar metaal object schittert op het podium als het tijd is voor That 1 Guy. Het ziet eruit als een uitvergrote stofzuigerslang, maar het klinkt als een combinatie van duizend-en-één verschillende klanken en ritmes. Het is de ‘Magic Pipe’ van Mike Silverman die zichzelf That 1 Guy heeft genoemd door het simpele feit dat hij alleen op het podium staat. Alleen hij, zijn magic pipe, een magic boot en een soort mini snaredrum. Deze Amerikaanse creatieveling schotelt het publiek liedjes voor die uit zoveel lagen bestaan dat het soms moeilijk te beseffen is dat er slechts één muzikant aan het spelen is en niet een voltallige band. That 1 Guy klinkt als een combinatie van jazz, electro, rock en een heleboel eigengereidheid. In zijn studentenjaren bouwde hij de eerste versie van de pijp omdat hij zich als contrabassist beperkt voelde door de minimale klakmogelijkheden van zijn instrument. En zo geschiedde. Het megalomane apparaat heeft twee snaren van verschillende lengtes en een hoop knoppen waar hij verscheidene tonen uit haalt. Met behulp van een loper maakt hij de gekste melodieën en ritmes. Of hij de magic pipe nu als een soort contrabas bespeelt, er op slaat alsof het een percussieset is of rare geluidjes met zijn mond maakt, het grooved als een gek. That 1 Guy treedt op beide festivaldagen op. Bij zijn laatste show beschikt hij over meer speeltijd waardoor dat optreden uit nog meer bijzondere momenten en muziekstukken bestaat. Hilarisch zijn de 'magic cardtricks' waarbij hij de lachers aan zijn hand heeft.
In het woordenboek van Rene SG lijken sommige woorden net wat vaker voor te komen dan anderen. Vooral ‘fuck’, ‘shit’ en ‘hell’ vinden gretig aftrek bij zanger Rene Kaptijn. Dit doet overigens niks af aan de kwaliteit van de liedjes die stevig en hard door de versterkers beuken. Met de punk en rock ‘n roll die dit drietal maakt, versterkt het vocabulaire van Kaptijn juist de recalcitrante stemming die de muziek oproept. Het verzet en de afkeer tegen van alles en nog wat. De knuppel in het logo van de band is er niet voor niks. Bij Rene SG gaat echt overal de beuk erin. Het Amsterdamse drietal bracht onlangs bij Langweiligkeit Records het derde studioalbum ‘Speedcola’ uit. Rene SG speelt de liedjes vanavond in ongekende snelheid maar tegelijkertijd ook in uiterste strakheid vanaf het ‘Scheef’-podium. (JY)
Het collectief Pioneerkommando 36 trakteert rond half twee het publiek in de TBS-kliniek op een set vol onvervalste tekno. De desbetreffende dj’s draaien back-to-back en laten het publiek flink stuiteren. Wat echter ontbreekt is een eigen stempel op de muziek, sowieso valt het op dat tijdens deze editie van Langweiligkeit veel standaard tekno is geprogrammeerd. (TL)
Bij Nondegreen staat er een heuse Haagse popsterrencast op het podium. Met leden uit gerenommeerde bands als Atombox, Malcovich, Doll House Drama en Appie Kim zijn de verwachtingen hooggespannen. Voor een deel maken zij die waar. Door het volle grungerock geluid en de stem van zanger Duco is een vergelijking met Nirvana snel gemaakt. Toch doe je de band met deze benaming alleen ernstig te kort. Nondegreen heeft iets eigens door de sound van de gitaren, de meerstemmigheid en de composities die hele pakkende thema's bevatten. Als er dan toch een klein minpuntje op te noemen is, dan is het de rommelige aanpak van de show. Tussen de liedjes door is soms een zee van ruimte, opgevuld door stilte. Het geeft een iet wat chaotische indruk van een performance die veel toffer kan zijn dan hier vanavond is uitgevoerd. (JY)
De Rotterdamse dj/producer Tommy de Roos aka FFF, is eigenlijk de één na laatste act in Het Gesticht. Echter door technisch ongemak wordt zijn optreden afgeblazen. Zijn plek wordt overgenomen door Keewix, die ook al opende vanavond. Onder luid gejuich brengt deze Fransman een eclectische mix van electro en een vleugje disco ten gehore. In het begin zijn de sounds nog vrij cheesy, later in zijn set wordt het allemaal wat rauwer en meer ‘in your face’. (TL)
Laurens Profittlich, oftewel S2N2OCUP, is officieel afsluiter in Het Gesticht vanavond, ware het niet dat zijn mixer kapot is. Er wordt met man en macht gewerkt aan een oplossing, maar de wachtende fans krijgen een teleurstelling te verwerken: het optreden van S2N2OCUP komt helaas te vervallen. Dan maar naar beneden, waar Violentus de laatst optredende act is van deze vrijdagavond. (TL)