De jongens van de Haagse hiphopformatie Kern Koppen hebben wel wat met literatuur. Zo studeerde MC Ahab, ook wel bekend als Guus, Engelse taal en cultuur aan de Universiteit Leiden. Zijn broer Frank verslond ooit Tolkiens Lord of the Rings-trilogie en producer Tom is na het lezen van een bepaald boek definitief vegetariër geworden. Met deze achtergrond en hun zelfbedachte classificatie, cross-over cult rap, passen ze dan ook uitstekend tussen het diverse pluimage van het grensoverschrijdende literatuur- en muziekfestival Crossing Border, waar ze vrijdagavond optreden.
De kernleden van Kern Koppen gaan als een trein. In 2009 mocht het trio als Local Hero voor popblad LiveXS het Nederlandse clubcircuit aandoen. Debuutalbum ‘Eén’ werd begin 2010 uitgebracht in eigen beheer, en op de betekenisvolle datum 10-10-’10 nog maar een keer op het label van een collega Local Hero, de rapper Blaxtar. Hiermee speelden ze zich dit jaar in de kijker van 3FM-dj Giel Beelen en nu staan ze op Crossing Border 2010.
Frank, binnen de formatie bekend als MC Ki, bekent niet erg belezen te zijn, maar zijn favoriete boek aller tijden is Tolkiens Lord of the Rings. Zijn vader raadde het hem aan toen hij op de middelbare school zat en hij raakte er verknocht aan: “Die heb ik ook echt verslonden. Ik las ‘m in het Engels maar af en toe pakte ik wel de Nederlandse vertaling erbij. Ik vind ‘m nog steeds heel gaaf. Die lange beschrijvingen over schaduwen als de zon onder ging deed ’t hem wel voor mij, hoor.” Het boek dat het recent het meeste indruk heeft gemaakt op Frank is ‘Nieuwe Aarde’ van Eckhart Tolle. Frank: “Het is geen verhaal, het gaat meer over filosofie, of het verwerven van inzicht en inspiratie.”
‘Eén’ blijkt zich ook wel voor de literatuurdiscussie te lenen als Frank opmerkt dat de soundtrack voor Tolles ‘Nieuwe Aarde’ precies dat album is. ‘Eén’ heeft een jazzy, funky hiphopgeluid waarop de Nederlandse raps de literaire input van de band verklappen. Frank: “Guus las tijdens het schrijven van het album ‘De geometrie van de schepping’ (over de verborgen geheimen van de natuur en de blauwdruk van de schepping, red.). Tom was de eerste van ons drieën die zich in het spirituele ging verdiepen. Waar zij mee bezig waren sloot heel erg aan waar ikzelf mee bezig was. In die zin is het album ‘Eén’ wel een soundtrack te noemen voor dergelijke boeken.” Het verraadt de bewuste en soms onbewuste invloed die een boek kan hebben.
Literatuur heeft de kernleden van Kern Koppen wel degelijk gevormd. Zeker Guus, wiens artiestennaam Ahab ontleend is aan de hoofdpersoon uit Moby Dick van Herman Melville, Captain Ahab. Guus vertelt: “Ik bewonder veel schrijvers uit zijn periode, omdat ze hun leven wijdden aan het vergaren van kennis en dat vervolgens in boeken opschreven. Het is intens om te lezen. Om de zoveel bladzijden denk je ‘jezus, wat wist die gast veel’. In voor de schrijver simpelste zinnetjes zit alweer zoveel informatie. En dan kijk je achterin en krijg je een waslijst van bronnen waar ze uit geput hebben.” Voor zijn studie volgde hij een vak gewijd aan wat Guus de MC van de Renaissance noemt, Shakespeare: “In zijn schrijfkunsten is hij heel sterk met hoe hij dingen beeldend maakt. Ondanks dat hij lang niet al zijn verhalen zelf verzonnen heeft, was hij wel een kunstenaar met woorden. Eigenlijk een beetje een vroege MC.”
Guus haalt nog het taalgebruik van de Britse dichter William Wordsworth aan. “Het idee dat je de taal van het normale volk moet gebruiken in plaats van overdreven elegante woorden vind ik goed. Ik ben niet van de dure woorden, omdat ik ook veel spoken word doe.” Je hoort het terug in de heldere teksten van ‘Eén’. Guus: “Ik vind het veel belangrijker dat je directe emoties kunt overbrengen, en dat zie je ook terug in poëzie, dan dat je overal een mooi duur woord voor probeert te verzinnen. Dat leidt af van de emotie die erachter schuilt.”
Als Kern Koppen een soundtrack voor een boek zou mogen schrijven, hoe zou die dan klinken? Ze besluiten het te proberen met het laatste boek dat Tom gelezen heeft, ‘The Curious Incident of the Dog in the Nighttime’ van de Brit Mark Haddon. Het boek gaat over een autistische jongen en zijn zoektocht naar de dader van een vermoorde hond die hij op een avond in zijn tuin vindt. Guus: “Da’s een goeie om aan Tom te vragen, want hij is een beetje de producer.” Tom: “Niet een beetje, man. Heel erg!” Guus: “Nee, een klein beetje!” Tom vindt het maar een moeilijke vraag en wijst naar Frank en Guus: “Zij kunnen het veel beter in woorden omzetten.” Guus vraagt of hij meer percussie of meer een drumstel zou gebruiken, waarop Tom antwoordt dat het meer van de scène af zou hangen. “Maar wel meer kleine percussie.” Frank, lachend: “Maar wel af en toe een goeie sinus, of niet?” Tom, serieus fronsend: “Nee, ik denk hier en daar een beetje een valse viool.” Frank: “Ok, te gek. Nou je hoort het. Vertel de schrijver maar dat, mocht het zover komen, we er klaar voor zijn.”
Kern Koppen speelt vrijdag 19 november om 23.15 uur in Teatro Cuatro.