Het hoofdpodium van de Nach, op het Spuiplein, had ook dit jaar weer een mooi programma. De swingende acts als New Cool Collective en Caro Emerald zorgen voor de juiste opmaat naar afsluiter DI-RECT, dat letterlijk voor een spetterend einde zorgde.
De mannen van New Cool Collective speelden aan het begin van hun carrière in de foyer van de Dr. Anton Philipszaal. Vijftien jaar later hebben diezelfde mannen het ‘fenomeen’ Big Band weer compleet op de kaart gezet. Op het Spuiplein is het al lekker druk als NCC om 20.00 uur aantreedt. Centraal straat het repertoire van de kersverse cd ‘Pachinko’. Niet alleen het titelnummer springt eruit, wat over de Japanse chipknip gaat, maar ook ‘Bingo bongo’ en ‘We're all going up’. Een rock georiënteerd stuk dat NCC met Felix Maginn (die er vandaag overigens niet bij is) heeft opgenomen. Live is dit collectief op zijn best. NCC kent ijzersterke solisten als trompettist David Rockefeller, percussionist Jos de Haas en saxofonisten David Kweksilber en Wouter Schueler. Visueel is het een lust om naar te kijken. Bandleider Benjamin Herman springt en schreeuwt in zijn enthousiasme de anderen toe. Dit werkt zo aanstekelijk dat de menigte op het Spuiplein er helemaal in meegaat. (CJ)
Wie Dio met een microfoon in zijn hand op het podium ziet staan, zal niet raar opkijken als hij een aantal oude meezingklassiekers van eigen hand zal voordragen. Vanavond komen ze allemaal voorbij. ‘Aye’, ’Tijdmachine’, ‘Maak em stuk’ en meer van dat soort. Het is even leuk, maar op den duur een saaie bedoeling. Het zijn immers liedjes die het afgelopen jaar eindeloos op radio en televisie werden uitgezonden. Verfrissend is dan ook het optreden van Flinke Namen, de rapsensatie uit Amsterdam. Drie rappers met elk een eigen unieke flow en een dj met authentieke beats waar creatief gevonden jazz, funk en electronica samples in te ontdekken zijn. (JY)
Publiekslieveling van het moment, Caro Emerald, maakt haar acte de présence rond elven op het podium van het Spuiplein. De in stijl geklede heren die de muziek verzorgen hebben er minstens zoveel zin in als Caro zelf, en weten met jaren 50-achtige grooves het publiek massaal te laten springen. Natuurlijk komen de hits ‘Back it up’ en ‘A night like this’ voorbij, maar de andere songs doen niet onder voor deze nummers. Het is overduidelijk dat Caro Emerald niets fout kan doen, zelfs niet wanneer de tekst en melodie tegen het truttige aanzitten. Enige cover in de set is ‘Bad romance’ van Lady GaGa, wat door de aanpassing van het arrangement prima te versmaden is. Hoewel aangekondigd is dat de show tot klokslag middernacht duurt, verdwijnt Caro zelf ruimschoots voor tijd van het podium en laat de contrabassist, toetsenist, dj en de blazerssectie al spelende achter. De grote vraag die overblijft is of Caro Emerald zich zal ontpoppen tot een blijvertje of dat het trendy geluid haar tot een eendagsvlieg maakt. (TL)
KoninginneNach sluit op het Spuiplein af met een Haags feestje. Na vijf jaar afwezigheid is DI-RECT de hekkensluiter van de avond. Onder aanvoering van nieuwe zanger Marcel Veenendaal laat de Haagse band horen dat ze volwassen zijn geworden. De intensiteit, Kate Bush-achtige dansjes, dromenvanger en bellenblaas van Veenendaal zijn misschien even wennen, maar vreemd genoeg lijkt het alsof de band nooit in een andere bezetting heeft bestaan. Het publiek wordt in een mum van tijd ondergedompeld in oude klassiekers als 'Johnny', 'Bring down tomorrow' en 'Rollercoaster', maar ook het nieuwere werk als megahit 'Times are changing' en de nieuwe single 'This is who we are' worden gretig meegezongen. Het publiek wordt daarbij af en toe even geholpen door Veenendaal die een bord met tekst de lucht in steekt. En tijdens één van de laatste nummers van de avond lijkt de regendans die de zanger al bijna een uur doet zijn effect te hebben bereikt. Een ware wolkbreuk stort zich uit boven het publiek. Het lijkt de aanwezigen niet te deren en al dansend, zingend en feestend komt ook dit laatste optreden op het Spuiplein letterlijk en figuurlijk tot een spetterend einde. (MP)