Den Haag is met zeven bands goed vertegenwoordigd op SXSW in Austin Texas. Behalve So What, John Dear Mowing Club, NiCad, WOOT, The Deaf en ReBelle, de zes bands namens Music City The Hague, is ook Venus Flytrap deze week in Amerika. Speciaal voor 3VOOR12 Den Haag houden So What, John Dear Mowing Club en Venus Flytrap een blog bij. In dit vijfde en laatste deel blikt de organisatie van Crossing Border terug op SXSW.
Bij aankomst in Austin pikken we het staartje mee van het Interactive gedeelte van South By South West. In een hotellobby, bezaaid met laptops en iPhones, banen we ons een weg naar de receptie. Met een vriendelijk “welcome y ‘all” schuiven ze de kamersleutels over de balie. In de lift worden we direct aangesproken en nog voor we op de 19e verdieping zijn hebben we al een visitekaartje van een directeur van een adventure-gaming bedrijf en van een ‘ik weet hier de weg en kan alles voor je regelen’ man uit Austin zelf. We get it: it’s networking time!
Deze week is onze hotelkamer meer een opslagloods dan een kamer, de UPS delivery-boy staat al voor de deur met een pallet aan dozen met de speciale Music City The Hague cd (met nummers van de zes Haagse bands en een promovideo), zakken vol met keychains, T-shirts, programmaboekjes, banners en een bijbehorende plastictas. Alles om het beeldmerk en de naam Music City The Hague powered by Crossing Border hier onder de aandacht te brengen.
‘s Avonds komen we bij elkaar met het kernteam: een delegatie van Crossing Border, een delegatie van de gemeente en de mannen van het Haags Pop Centrum, die de stand op de beurs gaan bemannen. De bands komen dinsdag aan en vertegenwoordigers van andere Haagse organisaties komen op eigen gelegenheid en zullen de komende dagen Austin binnendruppelen.
Aankomst bands en de woensdag-showcases
Inmiddels is de stand op de beurs opgebouwd, heeft de gemeente al gesprekken gehad op het stadhuis van Austin en zijn de locaties waar onze showcases plaatsvinden geïnspecteerd. Nu is het wachten op de bands. En wachten is dat zeker, want ze zijn dik twee uur vertraagd en komen uiteindelijk met een soort privéjet, op kosten van de vliegmaatschappij, aan. Weliswaar niet met alle instrumenten aan boord, maar dat mag de pret niet drukken voor WOOT, ReBelle, So What, NiCad, The Deaf en John Dear Mowing Club. We ontvangen ze met open armen en ze hebben een leuke avond met afgevaardigden van de PopHotSpot, het Paard van Troje, The Hague Jazz, Mojo Concerts en Parkpop. Daarna naar bed, want morgen hebben we onze eerste showcases in de Maggie Mae’s (een toplocatie op 6th Street, de aorta van het festival!).
De The Hague / Crossing Border showcase van de zes Haagse bands wordt aangevuld met een internationale line-up van artiesten en schrijvers als Pete Molinari, James Hannaham en Jim White. Met de naam Crossing Border op zak merk je dat contacten leggen en showcases opzetten hier zeker een voordeel is. Artiesten kennen de naam en de stad en bookers, managers en organisaties komen nieuwsgierig om de hoek kijken. Het wordt uiteindelijk een leuk geheel met goede optredens. De bands zijn opgewarmd en gaan de stad in naar de andere honderden bands kijken. De komende week hebben ze allemaal nog een eigen avond-showcase op het programma staan. De een ergens in een trailerpark, de ander in een Ierse pub en weer een ander in een poolcentrum, werkelijk alle gaatjes in de kroegen hier zijn gevuld met live muziek!
Big business met Austin
Veel tijd om na te genieten van de eerste showcase is er niet bij, een deel van ons staat de volgende ochtend al om 7 uur op om naar een speciaal georganiseerd ontbijt te gaan met bedrijven uit Austin. Het doel: het opstarten van handelsbetrekkingen met Austin. De stad heeft namelijk veel met Den Haag gemeen: hetzelfde inwonersaantal, veel overheidsinstellingen en een grote bron van inkomsten vanuit de popcultuur, en de vraag hoe dat economisch te vertalen richting toerisme, horeca en infrastructuur. In Austin liegen de cijfers met betrekking tot de popcultuur er niet om. De stad stopt jaarlijks 100.000 dollar in het festival maar krijgt er een bedrag van 99 miljoen voor terug aan spin-offs! Een paar uur later treffen we onze collega’s in de hotellobby en zien we tevreden en geïnspireerde gezichten. Er zijn serieuze plannen gemaakt en veel bedrijven uit Austin hebben interesse in Den Haag.
Aanwezig op de beurs
We flyeren ons een slag in de rondte, de bands hebben ook de smaak te pakken en komen regelmatig naar de stand om met een doos cd’s en een stapel invitations rond te lopen en iedereen aware te maken dat Music City The Hague @ SXSW is. De standhouders bestaan uit onder andere bookers, labels, iPhone applicatiemakers, magazines en vertegenwoordigers van vele Europese muzieksteden zoals Hamburg, Glasgow en Liverpool. Je ziet dat Europa een steeds grotere partij wordt op SXSW. John Dear Mowing Club geeft een spontaan optreden op de beurs, de Haagse delegaties worden er geïnterviewd door online magazines en visitekaartjes vliegen over de balie. Ook de bands bloggen naar diverse media, hebben een fotoshoot of interviews.
‘s Nachts, tijdens het optreden van een snoeiharde metalband, gaat mijn Blackberry af, het is ochtend in Nederland en de nieuwsbrief van het Walk The Line festival staat in mijn scherm met de volledige programmering! De thuisblijvers zijn hard aan het werk en wij besluiten wat bands te gaan bekijken die hier nu ook spelen en straks op Walk The Line: Timber Timbre, Avi Buffalo, Warpaint, Theophillus London en Harper Simon.
De zaterdagshowcases
Het is zaterdag en tijd voor de laatste showcases, de bands hebben er zin in en weten dat dit de laatste keer is dat ze hier kunnen knallen en hun visitekaartje live kunnen afgeven. De sfeer zit er gelijk in en het stroomt vol, veel bekenden die we de afgelopen dagen hebben leren kennen en ook de bands hebben goed genetwerkt. De op mushroom trippende journalist van een groot muziekblad uit de USA heeft onze uitnodiging in zijn jaszak weer gevonden. SXSW is een uitputtingsslag, om de vier meter een nieuwe venue met livemuziek van ‘s middags tot laat in de nacht, backlines die op de nek de hele stad door worden getild, hordes mensen die 6th Street doorkruisen; iedere band staat weer opnieuw zijn stinkende best te doen om op te vallen en misschien ontdekt te worden, en alleen daarvan krijg je al energie genoeg om nachten door te gaan. Uiteindelijk verzamelen alle Haagse bands zich nog één keer voor de laatste avond-showcase van The Deaf, en dat is een vette afsluiter!
Den Haag/The Hague
De volgende dag strompelt iedereen naar het vliegveld, het is geslaagd, alle Music City The Hague cd’s boekjes, T-shirts, keychains etc. zijn weggegeven aan de juiste mensen en de bands hebben veel positieve feedback gekregen van labels, festivalbookers en organisaties, dus in Nederland kunnen ze gelijk daarmee aan de slag. Den Haag heeft zich genesteld in Austin. Twee gebundelde showcase festivals in de middag, zes showcases in de avond plus aanwezigheid op de beurs en vergaderingen, diners en nieuwe contacten staan aan de basis van de wereldwijde herprofilering van Den Haag als popstad nummer één van Nederland. We denken aan Den Haag Culturele Hoofdstad 2018 en willen de stad ook in Nederland zelf nog meer tot een broeiplaats voor een grote regio maken, en de stad moet een nog grotere aantrekkingskracht krijgen op muzikanten. Ook al zijn we schor en hebben we allemaal wallen tot aan onze knieën, volgend jaar staan we er weer!