Kookaburra winnaar Mozaïque Songfestival 2010

Feest van Haagse muzikale diversiteit

Jade Yorks | Foto’s: Peisam Tsang ,

Kookaburra had de spullen al ingepakt toen wethouder Baldewsingh de zeskoppige band als winnaar van het Mozaïque Songfestival 2010 uitriep. In een goedgevulde Theater de Regentes lieten twaalf Haags acts zien hoe divers Den Haag is. Zo is er een Chinees popliedje in het Mandarijn, een hebreeuwse ballad, een zigeunerliedje en muziek uit Spanje.

Feest van Haagse muzikale diversiteit

Kookaburra had de spullen al ingepakt toen wethouder Baldewsingh de zeskoppige band als winnaar van het Mozaïque Songfestival 2010 uitriep. In een goedgevulde Theater de Regentes lieten twaalf Haags acts zien hoe divers Den Haag is. Zo is er een Chinees popliedje in het Mandarijn, een hebreeuwse ballad,  een zigeunerliedje en muziek uit Spanje.

Met het dansbare Latijns-Amerikaanse nummer ‘Hoja en blanco’ overtuigt Kookaburra de jury en sleept zo een optreden op het 5 Mei Festival in de wacht. In het winnende liedje valt vooral de samenzang op tussen de zanger en zangeres van Kookaburra. De chemie tussen de twee spat er vanaf. Geen toeval, want zangeres Guiselle en zanger/gitarist Julian Starink zijn al enige jaren met elkaar getrouwd. Dat heeft zo zijn voordelen, vindt Julian. “We hadden deze week maar weinig tijd om te oefenen. Het scheelt dus wel als je in het zelfde huis woont.”

Speciaal voor het festival paste de winnaar ook een beetje mozaïek toe in het liedje dat het voordraagt. Jaren geleden verbleef Julian een aantal maanden in het Latijns-Amerikaanse land El Salvador. Daar draaide zijn gastouders om de haverklap het ‘bachata’-liedje ‘Hoja en blanco’. Julian was verkocht, nam de tape mee naar Nederland en liet het jaren later aan Guiselle en de overige bandleden horen. ”We spelen het vaak samen, maar vanavond laten we het voor het eerst aan het publiek horen met een ander tussenstuk. Dat is namelijk het liedje ‘Guira’.”

Op het festival treden meer verrassende muzikale acts op. De meeste Haagse muziekliefhebbers zullen onder de deelnemers muzikanten van bekende Haagse bands herkennen. Ondermeer singer-songwriter Amos Ben- Tal die bij het publiek vooral bekend staat als zanger van de rockformatie Noblesse. Vanavond neemt hij in zijn eentje plaats op het podium, alleen hij en zijn  akoestische gitaar. Met een adembenemend mooi ingetogen Hebreeuws liedje krijgt hij het publiek muisstil.

Ook bij Carl Appelbaum staan er bekende koppen op het podium. De zanger van Squirrel & The Hazelnuts staat er nu als singer-songwriter, begeleid door Squirrel-drummer Joost op cajon en Remco Prins (ex-Burma Shave) op een soort miniversie van een ukelele. Het trio vertolkt een vrolijk, melodieus Frans liedje. Erg verrassend is het punkcabaret duo Jack & Jill. Zij zingen het publiek op zeer eigen wijze toe in het Engels. Hij achter de keyboard, zij slechts met een microfoon in handen. Dit geeft haar alle ruimte om fragmenten van de tekst met veel expressie uit te beelden. Het heeft een hilarisch effect als gevolg!

Opvallend is ook Matisos, een formatie met muzikanten die afkomstig zijn van het Koninklijk Conservatorium. Vanavond speelt het een traditioneel Catalaans liedje. Bijzonder is de percussionist die uitzonderlijke ritmes uit een soort vaas haalt. Het Haags Klezmer Trio begint heel ingetogen en melodramatisch. De zang heeft met vlagen wat weg van opera. Ineens komt er een kentering en breekt er een klein, maar uitbundig feestje uit op het podium.

Daniel Sensit neemt in zijn eentje plaats op het podium. Presentator Gerard van den IJssel vertelt dat deze singer-songwriter een liedje met Nederlandse en Arabische teksten zal voordragen. Uiteindelijk blijkt het gehele nummer Nederlandstalig te zijn en eindigt hij met een zinnetje Arabisch. Verder kent het festival ook een aantal artiesten die zich niet laat begeleiden door instrumenten, maar door een tape. Stephen Summer is vrolijk en uitermate energiek als hij het publiek in het Swahili toezingt. May Lan komt in een traditioneel Chinees gewaad op. Zij zingt een popliedje in het Mandarijn. Druk zwaaiend met een roodzakdoekje in de hand is ze het zeer plezierig om vanuit de zaal naar  haar te kijken.

Zangeres Aneta zingt in het Indonesisch. Het liedje dat zij vertolkt heeft muzikaal iets weg van het levenslied. Het is een meezinger. Met veel enthousiasme zet ze het publiek naar haar hand. Voor Anil Tangali is het vanavond de eerste keer dat hij optreedt. Hij zingt een Hindoestaans liedje. Van alle acts heeft hij de meest toegewijde fans meegenomen. Compleet met aanmoedigingsbord, fluitjes en rozenbladen moedigen familie en vrienden hem enthousiast aan. Harmoney Music bestaat uit vier enthousiaste jongens die in het Papiaments rappen. Het hoogtepunt van hun performance is de intro waarin het viertal a cappella zingt.

Voor wie dit alles heeft gemist, is er vanavond en morgen nog een mogelijkheid om het terug te zien. Den Haag TV zendt het festival dan uit. Dit kan de aanwezigen niet ontgaan zijn want de avond stond voor een groot deel in teken van de naderende uitzending. Erg grappig in het begin, behoorlijk irritant toen bleek dat zelfs delen van de show opnieuw werden gedaan voor de juiste shots. Grappige citaat van de presentator: “members of the jury, please overleg amongst eachother".