DI-RECT heeft een hectisch jaar achter rug. Na het plotselinge vertrek van Tim Akkerman brak een onzekere periode aan en werd Marcel Veenendaal als nieuwe zanger gerekruteerd. Vince van Reeken werd als vaste toetsenist ingelijfd en met de single ‘Times are changing’ konden de fans vast wennen aan het nieuwe geluid van de band. Met het album ‘This Is Who We Are’ op zak maakt de band zich op voor een tour langs de Nederlandse festivals. 3VOOR12 Den Haag zocht DI-RECT op in de studio om bij te praten.

Na een periode van hard werken aan het nieuwe album, promotie optredens en interviews is het even rustig voor DI-RECT. "Ik heb het gevoel dat we al heel lang niets gedaan hebben. Ik stond echt uit het raam te staren en vond m'n leven weer nutteloos", grapt Vince. "Ik heb ook het gevoel dat ik je al twee weken niet heb gezien", voegt gitarist Spike eraan toe, "maar het is pas vier dagen. Het geeft wel aan hoe intens we met elkaar gewerkt hebben de afgelopen tijd.”

Times are changing
Het werken aan het nieuwe album begon direct na de finale van 'Wie is DI-RECT', het tv-programma waar Marcel als winnaar en nieuwe zanger uit de bus kwam en mede-finalist Sven het niet haalde. Bassist Bas van Wageningen vertelt: "Mensen hebben zich vrij massaal achter onze keuze voor Marcel geschaard. Wij hebben als band duidelijk aangegeven dat we een bepaalde muzikale richting voor ogen hadden en dat er één persoon was die daar perfect bij aansloot. Dat klinkt heel vaag, dus we hebben meteen 'Times are changing' uitgebracht om te laten horen wat we bedoelen. Heel veel mensen vonden dat leuk en het kwam niet alleen door de piek van het programma, vier maanden later stond de single nog steeds op hoge rotatie. Het is een super mooi begin geweest van deze band met z'n vijven." Spike vult aan: "Er waren niet zozeer twee kampen voor de twee finalisten, maar meer een kamp dat ons steunde en een kamp dat zei dat het nooit goed zou gaan en dat Marcel niet bij de band past. Maar die mensen komen daar nu wel op terug." Bas merkt dit ook: "Mensen die niet hardop zeggen dat ze het leuk vinden wat we nu doen, gaan dubbel ontkennen: 'ik moet eerlijk toegeven dat ik jullie single niet eens zo heel slecht vind'. Veel recensies zijn ook zo geschreven, maar ik heb meer dan ooit het gevoel dat mensen deze plaat wel een eerlijke kans geven. En dat is fijn als je ergens een half jaar aan gewerkt hebt."

Om de plaat aan een zo groot mogelijk publiek te presenteren doet DI-RECT deze zomer een festivaltour, in het najaar wil de band de Nederlandse clubs in. Spike: "Het voelt als een kruistocht, we gaan festivals langs om de nieuwe nummers te spelen en misschien brengen we mensen zo een stapje dichter bij het luisteren naar het album. Mensen moeten de nummers eerst horen en dan denken 'ik wil die plaat hebben!'" De fans hebben het nieuwe DI-RECT in ieder geval geaccepteerd, getuige de reacties die de band krijgt en op internet leest. “Ik zie bij optredens ook weer bekende gezichten vooraan staan, alleen dan een beetje ouder geworden”, vertelt drummer Jamie Westland.

This is who we are
Het nieuwe album is deels opgenomen in Liverpool, deels in Den Haag en daarna afgemixt in Londen. Bas: "Opnemen in Liverpool gaf ons de kans met andere apparatuur te werken, alles op tape op te nemen en even als bandje niet thuis te zijn en alleen maar aan de nieuwe plaat te denken. De muziekindustrie in Engeland is ook veel levendiger dan hier en er bestaan nog nostalgische studio's, die zijn in Nederland allemaal aan het verdwijnen. We klinken op 'This Is Who We Are' ook voor het eerst meer Brits dan Amerikaans.” Ook de samenwerking met producer James Lewis verliep goed: "Hij is geen producer die onwijs zijn eigen wil oplegt, hij kan je juist een spiegel voorhouden zodat je zelf bedenkt hoe je iets beter kunt doen", vertelt Spike en als voorbeeld noemt hij 'Times are changing'. "Oorspronkelijk begon dat nummer met een piano intro en pas na het tweede couplet kwam de band erin. Dat leek ons heel episch, maar hij zei toen dat we eens moesten proberen vol te beginnen. Ik kan me nu niet meer indenken dat we het anders zouden doen". Spike vervolgt: "Het nummer 'Natural high' kwam voort uit een basisidee van Vince en het couplet is uiteindelijk het refrein geworden. Het was de eerste demo en uiteindelijk de laatste song waarvan we besloten dat het op de plaat moest komen. Soms voeg je een ideetje samen met een ander ideetje en dan kan alles opeens op z'n plaats vallen."

Spike en Vince schrijven de muziek en alle teksten op 'This Is Who We Are' zijn geschreven door Marcel. De teksten staan niet in het boekje van de cd, maar komen nog wel op de site. "Iemand heeft ze al wel op internet gezet, maar toen ik dat las waren het helemaal niet mijn teksten. Ze zijn gewoon fonetisch uitgeschreven", aldus Marcel. Over de betekenis van de teksten zegt Bas: "Je kunt titels als 'This is who we are' en 'Times are changing' heel letterlijk nemen, maar ze gaan niet zozeer over ons vijven. Het gaat veel verder, over alles wat veranderd en niet altijd in positieve zin. De teksten zijn universeel en mensen die erin willen duiken kunnen er zelf een betekenis aan geven.” Dat op het album staat dat alle nummers door de hele band zijn geschreven is een bewuste keuze: "Het maken van een plaat is een collectief ding, soms is alleen al de aanwezigheid van iemand een bijdrage, maar uiteindelijk is het iets wat je met z'n vijven maakt en ik denk dat je op die manier ook tot in lengte van dagen veel meer plezier hebt van alles wat je op het podium staat te doen", vertelt Bas en hij vervolgt: "Voor de komst van Marcel hield ik me met de teksten bezig, Tim deed dat eigenlijk niet. Daarom ben ik ook zo blij dat Marcel zoveel visie en gedachten heeft over waar teksten over moeten gaan. Het komt nu allemaal uit hemzelf, terwijl Tim vaak mijn teksten stond te zingen. In die situatie werkte dat het beste, maar het is nog nooit zo soepel gegaan als nu."

Veni, Vidi, Vici
Het vertrek van Tim heeft ook voor een verandering in het creatieve proces gezorgd. Spike: "Zijn vertrek heeft onbewust een zekere vrijheid gecreëerd. Het voelde als een hele nieuwe start, waarbij geen idee te gek was, terwijl we in het verleden misschien wel iets teveel binnen de lijntjes bleven." Bas vult aan: "Zonder Tim tekort te doen, hij had 'Veni Vidi Vici' niet kunnen zingen. Hij doet andere dingen en dat doet hij goed, maar omdat Marcel het zingt past het perfect op deze plaat. Voor ons als muzikanten is het heel uitdagend omdat we onze grenzen veel verder kunnen zoeken.” "De sound van de band kan meer kanten op nu, de muziek klinkt rijker, het gaat dieper. De invloed van Marcel is echt een verrijking", maakt Spike de lofzang op Marcel af.

Het laatste wapenfeit van ‘DI-RECT oude stijl’ was de vertolking van 'Tommy' van The Who. "Het Tommy repertoire heeft als voedingsbodem gewerkt voor veel nieuwe stukken", vertelt Spike. "Bij Tommy gebeurt het dat bepaalde muzikale thema's bij meerdere tracks terugkomen. De meest letterlijke knipoog die wij op 'This Is Who We Are' maken is het piano-intro van 'Hold on', wat je op het eind van een ander nummer weer terug hoort komen". Vince: "The Who is heel goed in alles heel vrij te spelen, ik hoop dat mensen dat ook op onze plaat horen, dat we echt muziek maken. Je hoort echt een gitarist freaken en een drummer uit z'n pan gaan.” Naast Vince als toetsenist, werd voor 'Tommy' ook Paul Jan Bakker aan de band toegevoegd - en ook tijdens de huidige shows is hij van de partij. "Op de plaat komen dubbele gitaarpartijen voor die Spike niet in zijn eentje live kan doen en ook al heeft Paul Jan niet op de plaat meegespeeld, ik kan me niet voorstellen dat iemand anders ze live zou doen. Hij is part of the family en staat vol overtuiging de nieuwe plaat te spelen", aldus Bas. Hoe is het eigenlijk voor Marcel om oude DI-RECT songs te zingen? "Het voelt zeker niet als coveren, het komt allemaal van hun hand", zegt hij al wijzend naar Bas, Jamie en Spike, "En we zijn nu twee handen op één buik. Als ik zie hoe iedereen uit zijn dak gaat op de oude DI-RECT nummers, dat is bizar om te zien. We hebben er ook een sausje van ons vijven overheen gegooid, 'Johnny' heeft een ander einde gekregen, het intro van 'A good thing' is veranderd, ik vind het machtig!"

Haagse bandjes
In Nederland zijn niet veel bands die van hun muziek kunnen leven. "Als je zoals wij twee tot drie keer per week speelt en persdagen hebt kan ik me ook niet voorstellen dat je daarnaast nog wat anders doet", merkt Jamie op. Bas vertelt: "Tot Tim's vertrek hebben we prima kunnen leven van deze band en met de huidige agenda ziet het er ook weer goed uit. We zijn ons ervan bewust dat het een vrij unieke situatie is, maar het is een gunstige bijkomstigheid van spelen in een coole band." Naast DI-RECT hebben de heren ook nog hun soloactiviteiten. Vince is veel bezig met house muziek, breakbeat en samples van jaren 60 funk en vormt samen met Spike een dj-team. Jamie is ook al zes jaar actief als dj en Spike houdt er in de vorm van The Deaf nog een complete band op na. Marcel is onlangs ook weer met oude bekenden het oefenhok ingedoken en Bas trekt "allerlei Haagse bandjes de studio in" en is nu bezig met The Hot Stewards en Pop Up Animal Kids. "Maar voor ons allemaal geldt dat DI-RECT de hoogste prioriteit heeft en tijdens het werken aan een nieuwe plaat kom ik ook absoluut nergens anders aan toe", voegt Bas daaraan toe."

Hoe kijkt Marcel als niet-Hagenaar tegen de Haagse muziek scene aan? "Ik vind het kicken, er zijn zoveel leuke bandjes, Moore, All Missing Pieces, Bombay Show Pig, dat is allemaal te gek. Pas heb ik nog een Frans garagepunk bandje gezien. Den Haag trekt het heel erg aan en doet ook z'n best om een podium te bieden." Vince mist een grote zaal van het formaat HMH in Den Haag en Jamie zou graag een tussenformaat zaal zien: "een tent voor 600 man, zoiets als het oude Paard.” Spike, die naar eigen zeggen meer op de Grote Markt zit dan in zijn eigen huis, vindt dat er nog wel wat meer geprogrammeerd mag worden: "Vooral bands die niet uit Den Haag komen. Mijn zus was laatst in Berlijn, daar is overal muziek, dat valt hier tegen. Je moet echt geluk hebben dat er een leuk bandje staat, er mag van mij veel meer optreden in Den Haag."