Het Haagse electro/dubduo Gruber presenteerde op vrijdagavond 5 februari haar nieuwe cd 'Reverse Engineering' in Lokaal Vredebreuk. Met een integrale live uitvoering van het complete album werd het publiek getrakteerd op een relaxte mix van elektronische beats en lo-fi samples. En een dansje!
Een podium met daarop drie gedekte keukentafeltjes vol elektronica, kabels en mixers betekent over het algemeen dat je als publiek een avondje tegen voorovergebogen hoofden aan gaat kijken. Het ontbreken van een laptop geeft echter moed, want een basgitaar en een arsenaal aan elektronische gadgets duidt er op dat niet alles in pre-sets is voorgebakken en er naar hartenlust met knopjes en geluidjes gepriegeld kan worden. De zaal is inmiddels redelijk gevuld als het duo Edith de Waal (Dj Whisk-E) en Benno van Keulen het podium betreden en schuchter de eerste track '1050 chum weather' inzetten.
De twee werken geconcentreerd het album af, en stralen tegen het einde voorzichtig uit dat ze het toch wel erg naar hun zin hebben. Edith waagt zich uiteindelijk aan een bescheiden dansje, waarbij ze voor het eerst van haar plaats afkomt. Spelen van achter een tafeltje schept afstand, waardoor het extra lastig is interactie met het publiek op gang te brengen. Het werken met 'echte apparaten', zoals Edith het omschrijft, compenseert echter veel: "Het is echt 'spelen' en de uitkomst is vaak ook onverwacht. Dat maakt het spannender en het publiek ziet meer wat je doet", licht ze na afloop toe.
Dat het geluidsvolume in de zaal erg laag wordt gehouden helpt niet mee de aandacht van alle aanwezigen vast te houden. Een deel van het publiek heeft dan ook helemaal geen oog of oor voor wat zich op het podium afspeelt. Het geeft degene die wel voor het optreden zijn gekomen wel de kans alles te horen wat er aan gevonden samples en effecten voorbij komt. De met memorecorders opgenomen geluidsfragmenten worden knap verwerkt in de fijne mix van dub en electro met hier en daar flarden drum 'n' bass en een scheut bigbeat. Alhoewel een aantal tracks op het eerste gehoor qua tempo en sfeer erg dicht bij elkaar liggen, blijven zowel de cd als het optreden tot het einde toe boeien. Het enige minpuntje is de -vaak elektronisch vervormde- stem van Benno, die als zanger wat vlak overkomt. Na 'Fuzz ride', het laatste nummer op het album en tevens het meest dansbare, wordt als toegift een nummer van het eerste album gespeeld.
Drie jaar heeft Gruber aan het nieuwe album gewerkt en pas de avond voor de presentatie is de laatste hand gelegd aan de cd. Een optreden de status van een albumpresentatie geven blijkt een prima stok achter de deur om het werk gedaan te krijgen. "Onze eerste cd 'And Er Yeah, Things Like That' hebben we redelijk vlot opgenomen. We bestonden nog niet zo lang en wilde snel iets tastbaars hebben. Daarna hadden we wat meer rust in onze kont en hebben we met veel meer aandacht aan de opvolger gewerkt", vertelt Edith.
Benno blijkt de geluidskunstenaar van de twee: "Hij kan zich helemaal storten op hoe bijvoorbeeld een bassdrum geluid van Fatboy Slim is opgebouwd. En terwijl hij dat probeert na te maken ontstaat vaak iets heel anders, wat we dan weer in onze muziek kunnen gebruiken.” Op de cd zijn de invloeden van de door Gruber zelf genoemde Fatboy Slim, Leftfield en Röyksopp duidelijk terug te horen, maar ook liefhebbers van geluidspioniers als Add (n) to X, Lucky People Center, Adrian Sherwood en Gary Numan kunnen een hoop lol beleven aan 'Reverse Engineering'.