Schollenpop had de weergoden niet mee. De regen hield maar aan. Met het uitvallen van Caro Emerald liep het schema een uur uit. Maar ondanks alle tegenslagen kunnen we toch terug kijken op een geslaagd festival. Lees hier alle verslagen van het Mainstage.
Met een beetje geluk staat So What niet alleen eindelijk op Schollenpop, maar is het ook nog droog. Van het podium kan niet hetzelfde gezegd worden. De stage is in een glijbaan veranderd waar zanger Bram uiteindelijk nog een uitglijder op maakt. Maar ook dat maakt niet uit want So What is een band die zich continu waarmaakt en die blijft groeien. Met hun aanstekelijke popliedjes, gespeeld door een band die staat als een huis en een professionele show weet neer te zetten, wordt het publiek zoals altijd op de wenken bediend. Bram is een podiumbeest van formaat die indruk maakt door stemvast en totaal ongegeneerd te zijn in zijn bewegingen. Na de show wordt er om handtekeningen en foto’s gebedeld door de meisjes die zich voor de hekken hebben verzameld. Als de band zo hard blijft werken en het woord zich verspreid, kan zo’n gesigneerd ‘t shirt in de nabije toekomst nog eens een waardevol en gewild item worden.(LdR)
Al ruim voor de show van Destine gaat beginnen, staan er al tientallen jonge meiden en jongens tegen het hek voor het podium. Met bordjes in hun handen met daarop de tekst ‘I love Destine’ zijn ze helemaal klaar om hun helden een warm ontvangst te geven. Als de jongens het podium oplopen is dat dan ook precies wat ze doen. Het gegil van de meiden is oorverdovend. Vanaf het eerste lied ligt het tempo in de set hoog. Met hun catchy poppunk en energieke podiumpresentatie weten ze ook de niet-fans voor zich te winnen. De Amerikaanse invloeden van bands als Paramore en Fall Out Boy zijn overduidelijk. Singles Spiders, Stars en In Your Arms zijn niet voor niks singles. Het zijn de uitschieters in de set en hebben allen refreinen die niet uit je hoofd te krijgen zijn. De tomeloze energie en het aanstekelijke enthousiasme maken het een vermakelijke show om te zien.(SK)
De vier Belgen van Customs zijn geen mannen van veel woorden. Af en toe een opmerking over het weer kan er nog vanaf. De band is hier om muziek te maken! Allen zijn ze gekleed in pakken, soms zelfs met stropdas. Het geeft het geheel de mystieke uitstraling die goed bij de sound en houding van de band past. De vergelijking met Joy Division zullen ze al vaker hebben gehoord. Niet voor niks speelt de band een cover van deze Engelse helden. Het lied ‘Transmission’ laat horen dat Customs muzikaal heel dicht bij Joy Divion in de buurt komt, maar dat het stemgeluid van Joy Division zanger Ian Curtis niet wordt benaderd. Gelukkig mag dit de pret niet drukken. De band heeft genoeg sterk materiaal om te overtuigen van hun kunnen. En geven ze het publiek een sterke show met strakke britpop, waar menig Brit jaloers op zou zijn. (SK)
Het geplande optreden van Caro Emerald valt letterlijk in het water. Met een dubbel platina album en drie hits op rij op zak is ze geboekt als een van de headliners van Schollenpop, maar de organisatie besluit vlak voor aanvang dat spelen op het drijfnatte podium onverantwoord is. Als vervolgens het festival bijna een uur wordt stilgelegd wagen veel bezoekers zich aan de aanwezige catering. Wie denkt op Schollenpop in Scheveningen een lekker visje te kunnen pakken komt bedrogen uit - zelden is de catering (slappe patat, lauwe burgers en melige kroketten) op een festival zo belabberd. Veel bezoekers verlaten het festival terrein om te schuilen in hun auto of gaan naar huis. (FV)
De grijze wolken lijken opgelost in het niets als de legendarische Braziliaanse trashmetalband Sepultura het podium bestijgt. Als één man juicht en brult het in grote aantallen toegelopen publiek bij de aftrap van de show. Het Sepultura van weleer is niet meer. De band van nu telt nog slechts twee originele leden; Andreas Kisser (gitaar, sinds 1987) en Paulo Xisto, Paulo X. of Paulo Jr. (bas, sinds 1984). Zij worden met nog grotere brulsalvo’s ontvangen. Max is vervangen door zanger Derrick Green, die vanaf ’97 de honneurs waarneemt als frontman en deze ubergrunter stelt niet teleur. Green is een brok positieve razernij en beheerst het materiaal tot in de puntjes. Hij heeft er zin in en neemt zijn tijd voor praatjes met het publiek, waarbij hij – helaas- nooit uit zijn rol lijkt te willen vallen en daardoor klinkt als een boze Yoda. Of een Muppet, zo je wilt. De show, die een mix is van oude hits als Chaos A.D., Arise en Ratamahatta en nieuw materiaal voldoet ruimschoots aan de verwachtingen. De strakke drums en het gierende, maar uiterst beheerste gitaarspel overrompelt met een donderende dosis energie en kracht. Toegift Roots Bloody Roots maakt de hysterie compleet. Liters bier regenen neer op de voldane metalheads die allang zijn vergeten dat ze even hiervoor nog kniftig onder een zeiltje stonden te schuilen.(LdR)
Door de regenpauze en lange soundcheck van Sepultura ligt Schollenpop inmiddels een dik uur achter op schema. Terwijl een handje vol oververhitte Sepultura fans een duik in de Noordzee nemen is het op het hoofdpodium tijd voor het serieuze rock werk van het Amsterdamse Bettie Serveert. De band draait al een aantal decennia mee, bracht in totaal acht albums uit en toerde al bijna dertig keer door de Verenigde Staten. Het geluid van Bettie Serveert doet dan ook erg Amerikaans aan, wat naar Europese begrippen betekend dat de songs op het eerste gehoor weinig onderscheidend zijn en allemaal keurig binnen het gekozen muzikale kader passen. De band moet het anno 2010 vooral hebben van typische indie rock clichés en neemt muzikaal weinig risico's. De nadruk van de set ligt op nummers van het laatste album 'Pharmacy Of Love', waarvan het lange 'Calling' aan het eind het hoogtepunt van het optreden is. Na toegift 'Ray ray rain' begint het wachten op de afsluiter. (FV)
Wie Googled op Fiction Plane krijgt een kleine 450 duizend resultaten. Wie Googled op 'band son Sting' krijgt er ruim 1,3 miljoen. Dat de bloedlijn van de zanger de reden is dat de band in het voorprogramma van The Police heeft gestaan of vandaag mag afsluiten op Schollenpop moet de níet-zonen van Sting die óók in de band spelen een dubbel gevoel geven. Fiction Plane (ook nog eens een anagram van Infant Police, wat zoiets betekend als 'kind van The Police') weet ondanks dit alles toch een eigen publiek voor zich te winnen. Met een lollig 'Wij zijn Fiction Plane en wij komen uit onze moeders' begroet Sting jr. het Scheveningse publiek in het Nederlands. De band kan inmiddels putten uit liedjes van twee albums en uiteraard komt het hitje 'Two sisters' voorbij. Fiction Plane is een aardige live band met makkelijk in het gehoor liggende popliedjes, maar zonder echte uitschieters. Na een bewogen dagje Schollenpop wat eindigt in een gezellig strandfeest verdient het festival een spectaculairdere afsluiter. (FV)