Gisteren is bekend geworden dat de Haagse bluesman Jan Pet is overleden. Sprak je in Den Haag over blues dan sprak je over Jan Pet. Zelfs in tijden toen dit genre niet zo populair was bleef Jan het bluesgevoel uitdragen. De meeste mensen zullen Jan kennen van de donderdagavonden in Lokaal Vredebreuk. Dit was jaren zijn vaste stek. De JP Bluesavonden zijn in heel Nederland een begrip. De gevolgen van een hartaanval werd hem fataal. Jan Pet is 64 jaar geworden. Een groot verlies.
Er zijn mensen waarvan je denkt ‘Die gaan nooit dood’. Zo iemand was Jan Pet. Bij de burgerlijke stand beter bekend als Jan van der Sluis. “Ik kan niet anders. Dit is mijn weg!” gaf hij zelf als reden aan waarom hij verknocht was aan blues. Hij profileerde zich als een bescheiden man die het liefst op de achtergrond opereerde. Ondanks deze instelling werd Jan - misschien wel ongewild - een instituut. Deze man was een begrip en had een netwerk waar menig manager of organisator jaloers op zou zijn. Voor Kaz Lux, Julian Sas en Marcel Scherpenzeel was Jan totaal geen onbekende.
Hij begon zijn carrière als roadmanager van Livin’Blues. Van 1966 tot 1972 tourde hij door heel Nederland en Europa met deze legendarische band rondom Nicko Christiansen, Ted Oberg en John Lagrand. Het meest memorabele uit deze tijd was voor Jan het dubbeloptreden van ‘zijn band’ Livin’ Blues en Fleetwood Mac in Club 192. Meer dan 1200 mensen wisten de weg te vinden naar een optreden waar nauwelijks reclame voor was gemaakt.
Jan was te herkennen aan zijn onafscheidelijke sjekkie, een biertje in de hand, baard, gekleed in spijkervest en de eeuwige pet. In de jaren tachtig en begin jaren negentig was hij één van de vaste gezichten in de Pijpela. Niet alleen als beroepsstapper maar als de beheerder van de toiletten aldaar.
Na het ter ziele gaan van de avonden Den Haag heeft de Blues in het ‘oude’ Paard en het verdwijnen van het bluesprogramma op de KonininginneNach is Jan begonnen met avonden te organiseren in het teken van de Blues. Na een zoektocht langs locaties als Toussaint vonden deze avonden hun definitieve vorm in Lokaal Vredebreuk. JP Blueslokaal werd in korte tijd een begrip in Den Haag en ver daarbuiten. Jan was een spin in het web. Niet alleen beginnende bands kwamen spelen maar ook Kaz Lux en grotere Amerikaanse bluesnamen vlamde van het podium af. Jan noemde zichzelf ‘Makelaar in Blues’. Jan had Den Haag weer als bluesstad op de kaart gezet. Zijn droom was dat JP Blueslokaal het Paradiso van de blues werd. Als buitenlandse bluesartiest moest je hier gespeeld hebben anders was je niet in Nederland geweest. Grootheden als Buddy Guy of Peter Green had Jan graag in het keldertje van de Papestraat willen ontvangen. Helaas is dit bij een droom gebleven.
Hij kon zich heel druk maken over de invulling van de KoninginneNach. Hij was van mening dat het festival zich had verloochend. Als bluesliefhebber werd je zoet gehouden met één schamel podium en de programmering was ook niet veel soeps. Ontelbare keren heeft Jan de organisatie van de Nach gemaild met bluesacts die niet op de Nach zouden misstaan.
In het voorjaar van 2005 was hij één van de initiatiefnemers van de bluesmiddagen in het openluchttheater Zuiderpark. In 2007 werd Jan gevraagd door Matty Ros van Langweiligkeit om 3 dagen blues te programmeren in Lokaal Vredebreuk. Dit succes werd gecontinueerd in het festival Langweiligkeitblues. Twee jaar lang was het hofkwartier de bakermat van de blues. Hierdoor kon Jan eindelijk zijn langgekoesterde wens in vervulling laten gaan en het Hofstadblues festival op poten zetten. Weliswaar gedekt onder de Langweiligkeitvlag zou er op 11, 12 en 13 november het eerste officiële Hofstad Blues gaan plaatsvinden.
Jan was samen met andere liefhebbers bezig om de tijden van de oerversie van de KoninginneNach te laten herleven. Meer dan 30 kroegen, 3 dagen blues. Grotere namen zouden acte de precense geven en op den duur misschien zelfs een buitenpodium. Plannen en ideeën had Jan genoeg.
Helaas maakt Jan dit niet meer mee. Hoe de toekomst en invulling van het JP Blueslokaal en Hofstadblues zal zijn is nog onbekend. Bekend is wel dat JP Blueslokaal gewoon verder gaat. Jan zou niet anders gewild hebben. De blueswereld heeft verbijsterd gereageerd op het overlijden van deze man.
Dit In Memoriam wil ik persoonlijk afsluiten:
“Ik heb Jan Pet goed gekend. Vanaf het moment dat ik op stap ben gegaan, zolang ken ik Jan Pet al. Overal waar livemuziek was en blues in het bijzonder zag ik hem. Later toen ik actief stukjes ging schrijven en organiseren spraken we elkaar vaker. In het blad Stork on Stage schreef hij iedere keer een column over de stand van zaken in bluesland. Den Haag moest meer aan blues doen vond hij. Uiteraard ging ik veel naar het JP blueslokaal, niet alleen voor de muziek maar vooral om de gezelligheid. Één van de meest gedenkwaardige avonden was de avond dat John Lagrand was overleden. De enige bij wie je op deze avond moest zijn was Jan Pet. Gisteravond hoorde ik dit verschrikkelijke nieuws. Ik kon het niet geloven. Zo iemand als Jan Pet gaat toch nooit dood. Vanmorgen gingen mijn gedachten ook als eerste uit naar Jan. Ik mocht Jan heel erg graag. Het was een hele lieve man met z’n hart op de goede plaats. Ik ben blij dat ik hem heb mogen kennen. De laatste keer dat ik hem zag gaf hij mij nog drie dikke zoenen. En deze koester ik.
Jan ik zal je nooit vergeten kerel. Bedankt!”
Donderdag 19 augustus komen Jan's vrienden en bekenden in het lokaal Vredebreuk bij elkaar om hem te herdenken. De exacte gegevens van Jan’s uitvaart zijn nog niet bekend.