Cultuurpodium Boerderij in Zoetermeer staat er bekend om: het programmeren van historische acts, die misschien niet zo bekend zijn bij de huidige generatie, maar wel een hoop oudere muziekliefhebbers naar de zaal weten te trekken. Afgelopen dinsdag was het de beurt aan Tangerine Dream, één van ’s werelds oudste elektronische groepen met als thuisbasis Berlijn.
De lange rij wachtende mensen voor de deur, vlak voor aanvang van het concert, doen de vermoedens bevestigen: Tangerine Dream heeft in haar meer dan 40-jarige bestaan een enorme schare fans opgebouwd die koste wat kost de band live willen aanschouwen. Een blik op de kentekens van de auto’s op het parkeerterrein doet concluderen dat er zelfs fans helemaal uit Duitsland zijn gekomen. Ondanks deze constateringen blijkt de zaal niet geheel uitverkocht, wat als voordeel heeft dat het publiek zich makkelijk door de zaal kan verplaatsen.
Stipt half negen maken de vijf leden van Tangerine Dream hun opmars. De band rondom oprichter Edgar Froese maakt een ontspannen indruk, neemt plaats achter de instrumenten en zet in. Met ondersteuning van spacey videoprojecties wordt je als luisteraar mee op reis genomen. Want zo kun je de muziek van Tangerine Dream ook typeren: de new age-achtige klanken doen je wanen in een andere dimensie, vol harmonie, perfectie en gelukzaligheid. Te mooi om waar te zijn bijna.
Wat kenmerkend is voor de show vanavond, is dat er weinig te beleven valt aan de verrichtingen van de vijf muzikanten. Of het zou percussioniste Iris Camaa moeten zijn, het enige bandlid dat met haar spel tenminste nog een beetje leven in de brouwerij brengt. Maar over het algemeen genomen is het ronduit saai om Tangerine Dream live aan het werk te zien. Het zou gepaster zijn om matrassen op de grond te hebben liggen waarop het publiek al liggend met de ogen dicht het concert zou ondergaan.
Rond tien over tien verlaat de formatie het podium, waarna het even onduidelijk is wat er nu precies gaat gebeuren. Totdat een presentator aankondigt dat de band even pauze neemt en over een kwartier terugkomt. Veel mensen maken van de gelegenheid gebruik om even een sigaretje te roken op het dakterras, dat binnen een paar tellen helemaal vol staat. Er worden ervaringen over en weer aan elkaar verteld, en het blijkt dat veel bezoekers een enorme kennis van Tangerine Dream hebben en zich daarom ook terecht trouwe fans mogen noemen.
Na de korte break beginnen de muzikanten aan het tweede deel van hun set. Een merkbaar verschil met het eerste gedeelte is dat de muziek wat heftiger is. Er zit wat meer spanning in en qua dynamiek is het ook allemaal wat onderhoudender. Maar desondanks is er toch weer dat ontbrekende; nog altijd zijn de videoprojecties interessanter om naar te kijken dan de band zelf. En zo werkt Tangerine Dream zich naar het einde van de show, waarna er een speciale ‘meet & greet’ gepland is. En ja, het publiek van vanavond maakt daar gretig gebruik van.