Staande ovatie voor Pete Philly & Perquisite

De eerste show van de laatste (theater)tour

Jade Yorks | Foto’s: Peter de Hoog ,

Als je samen reeds zoveel succes geboekt hebt, moet er bij het afscheid wel flink uitgepakt worden wil een mooie, gedenkwaardige periode waardig worden afgesloten. Pete Philly zegt daarom in het begin: “We hebben in vele formaties gespeeld, maar in deze komen onze liedjes het meest tot hun recht”. De show die erop volgt bevestigt deze stelling. Nooit eerder zijn de liedjes van dit duo zo puur en in zo’n intieme setting live vertolkt.

De eerste show van de laatste (theater)tour

Als je samen reeds zoveel succes geboekt hebt, moet er bij het afscheid wel flink uitgepakt worden wil een mooie, gedenkwaardige periode waardig worden afgesloten. Pete Philly zegt daarom in het begin: “We hebben in vele formaties gespeeld, maar in deze komen onze liedjes het meest tot hun recht”. De show die erop volgt bevestigt deze stelling. Nooit eerder zijn de liedjes van dit duo zo puur en in zo’n intieme setting live vertolkt.

Al een geruime tijd geleden bevestigden de twee de geruchten over een mogelijk einde van de succesvolle samenwerking. Afgelopen woensdag begon het einde toch wel heel dichtbij te komen door de eerste show van de allerlaatste tour in de Koninklijke Schouwburg. Veel bekende nummers zijn voor de gelegenheid in een ander jasje gestoken. Zo worden de meeste ingezet door drie violisten die er op geheel eigen wijze een andere dimensie aan geven. Door een intro die melancholisch en klein is, bijna breekbaar, is het voor het publiek bijna altijd verrassend welk bekend liedje er op volgt. Indrukwekkend is vooral de vertolking van hitje ‘Mellow’ waarbij Peter Philly normaalgesproken wordt bijgestaan door zangeres Senna. Op het moment dat haar vocalen zouden moeten beginnen, verandert de feel van het liedje en vloeit het gestroomlijnd verder in ‘Paranoid’.

De elfkoppige band achter Pete en Perq bestaat uit goede musici waar onder meer New Generation Big Band trompettist en arrangeur Robbert Scherpenisse in te herkennen is. Alle muzikanten krijgen gedurende de show stuk voor stuk ruimte om te soleren. Dit zijn heerlijke jazzsolo’s om bij weg te dromen. De zachte theaterstoelen komen bij zulk soort momenten goed van pas, maar zijn wat onwennig wanneer Pete al dansend over het podium flowt en je als publiek niet anders wilt dan dansend meeblèren. Bij het laatste liedje staat de voltallige zaal dan ook op en geeft het de muzikanten de staande ovatie die ze verdienen. Bij de toegift staat iedereen zoals ze dat ‘back in those days’ ook deden tijdens een Pete & Perq concert.

Tijdens het optreden laat Pete Philly eens te meer zien hoe hij het publiek kan bespelen en vermaken. Vooral bij de freestyle wordt het publiek op en top betrokken bij de show. Hij vraagt om drie woorden uit het publiek. Dat geeft hem ‘Beatrix’, ‘Summertime’ en ‘Goodbye’. Een indrukwekkende spit, begeleid door een  fijn improviserende band, is het gevolg. Het doek valt en symboliseert het einde van Pete Philly & Perquisite. Gelukkig weet iedereen dat het slechts een einde is van een fase en een begin van een nieuwe waarin hopelijk net zulke mooie dingen worden gemaakt.