Het filmfestival PopDox is de nieuwste aanwinst van de Haagse PopWeek. Twee dagen lang films en documentaires over Haagse bands/acts. Een mooie aanvulling op de Haagse PopWeek, dat op het popdebat en een seminar na toch vooral bestaat uit bandjes kijken. Zeven producties, waaronder een paar previews, zijn er te zien op zaterdag 17 en zondag 18 oktober in de kluis van het Nutshuis.
Of dit filmfestival er volgend jaar ook is, valt nog te bezien. De organiserende R.G. Ruijs Stichting laat weten dat het voor hen eenmalig is en ze hopen dat het Haags Pop Centrum het stokje zal overpakken. PopDox laat voornamelijk recente films zien of films die nog uit moeten komen. Maar met de technieken van nu, kan elke band in principe een film in elkaar zetten. Qua publieke belangstelling begint het zaterdag erg voorzichtig. Fonds Pop Over Zee is de eerste productie die te zien is. Het bestaat uit drie documentaires van evenzoveel bands die gebruik maakten van het Fonds Pop Over Zee om in het buitenland te kunnen optreden. We zien HSSLHFF in Duitsland, Starcatcher in Frankrijk en Bagga Bownz in Indonesië. De opnamen zijn door de bands zelf gemaakt en hoewel bij de montage geprobeerd is er een eenheid van te maken qua stijl en look, hebben ze allemaal voor een andere aanpak gekozen. Niettemin zijn ze alle drie leuk om te zien en is die van HSSLHFF het meest professioneel, én cynisch. De betrokken muzikanten schitteren vanmiddag helaas door afwezigheid, waardoor er nog geen tien mensen in de zaal zitten.
Regisseur Pieter van der Zwan is met de drie heren van Noblesse meegekomen. Samen hebben zij de film We Are Not Humanity gemaakt. De camera volgt de eerste en tweede repetities van de dansers en Amos Ben-Tal als choreograaf. Tussendoor vertelt Amos uitgebreid over het project, “We zijn een soort van Israëlische en Braziliaanse maffia” wordt er gegrapt, omdat de hele groep uit een van deze twee landen komt. De aanloop naar de eerste repetitie wordt uitgebreid in kaart gebracht, misschien iets te lang, maar erg leuk om te zien hoe zo'n productie tot stand komt. Hard werken boekt resultaat. Uiteindelijk wordt er toegewerkt naar TodaysArt en Cadance. Ook komen bassist Shahar en drummer Gideon aan het woord. Misschien is de film leuk als extraatje bij de cd die nog uit gaat komen in 2010. Zeker de fans zullen ervan genieten. De reacties van Noblesse na de film zijn positief. Shahar had helemaal geen verwachtingen toen hij hier naartoe kwam, hij is dan ook aangenaam verrast. Amos vindt het leuk om de film groot op doek te zien. De film heeft hij zelf al bekeken, omdat hij samen met Pieter bezig was met editen. Zo kon hij ook aangeven wat er zoal niet in moest. Pieter is zelf ook blij met het resultaat. “Natuurlijk zijn er altijd dingen die je anders wilt doen, het is een constant leerproces. Tijdens de film viel me nu ook weer dingen op die ik een volgende keer anders zou doen.” Alleen Gideon miste de popcorn.
Daar bij die Haagse Toren is een kwartier durende preview van een nieuw programma van TV West dat door Gerard van den IJssel en Jeffrey Huf wordt gepresenteerd, waarbij Gerard naast de ervarener Huf nog wat onwennig oogt voor de camera. Het programma gaat over de zoektocht naar het perfecte Haagse lied en is als zodanig dan ook geen popprogramma zoals Westpop was. In deze preview interviews met Jakhals Frank Evenblij en zanger Rinus Koevoets en een optreden van de Règâhs. Vanaf 2 november te zien bij West.
Eén van de peilers van PopDox is de documentaire Ja, dat is Den Haag die Mink Pinster heeft gemaakt. Uren van tevoren is hij zichtbaar zenuwachtig en loopt te ijsberen. Om de première een ludiek tintje te geven is de rode loper uitgerold en worden leden van Kern Koppen, NiCad, The Levi’s, All Missing Pieces, Di-rect en The Deaf, die allemaal in de film voorkomen, per limousine afgeleverd bij het Nutshuis. Dat geldt natuurlijk ook voor Mink zelf, vergezeld door monteerder Dirk Roosenburg en productieleidster Lisa van Loon. De filmzaal zit bommetje vol, ook bij de twee andere vertoningen die avond. Mink heeft er een onderhoudende en zeer professioneel ogende documentaire van gemaakt met de nodige humor. Er wordt wellicht iets te veel gefocust op The Levi’s, terwijl er ongetwijfeld toch ook veel materiaal gesneuveld zal zijn. In de trailer zitten bijvoorbeeld beelden die de film zelf niet hebben gehaald. Monteren is keuzes maken, dat geldt ook voor het bepalen van je onderwerp. Want waar in de film gesproken wordt over de vele, veelal gesloten, ‘scenes’ in Den Haag (o.a. elektro, urban, underground, de Grote Markt, de Paap) richt de film zich vrijwel uitsluitend op wat we dan maar de ‘Grote Markt scene’ zullen noemen. Hetgeen wel weer genoeg openingen geeft voor diverse vervolgdocumentaires! Het stukje vakwerk wordt beloond met herhaaldelijk applaus en na afloop is het in de foyer uiterst gezellig met een kort akoestisch optreden van de band Soul Sister Dance Revolution die aanstaande donderdag in de Cremers speelt.