Het filmfestival PopDox is de nieuwste aanwinst van de Haagse Popweek. Twee dagen lang films en documentaires over Haagse bands/acts, dat is een mooie aanvulling op de Haagse Popweek, dat op het popdebat en een seminar na toch vooral bestaat uit bandjes kijken. Zeven producties, waaronder een paar previews, zijn er te zien op zaterdag 17 en zondag 18 oktober in de kluis van het Nutshuis.
Waar de eerste PopDox dag eindigde met de film Ja, dat is Den Haag, begint de tweede dag met dezelfde film, er is hier genoeg animo voor. Halverwege de middag is het tijd voor Going Places, een documentaire over het leven van Cecile Morel als pop/folk/countryzangers die hard werkt om haar muziek aan de man te brengen. Gitarist Erik Minken vergezeld haar, nadat haar hele band ineens is opgestapt. Voor aanvang van de film krijgen we een korte inleiding van een trotse Cecile zelf. “En na afloop zijn er uiteraard cd's te koop.” Ook al bestaat de documentaire al een tijdje, dit is de eerste Haagse première voor haar en voor filmmaker Tamara Andriessen, die ook is meegekomen. De film lijkt gefilmd voor breedbeeld en komt daardoor niet helemaal tot z'n recht. Ook kan er meer aandacht besteed worden aan filmen zonder tegenlicht en een beter geluid. Het is hard aan de weg timmeren om wat te bereiken en een hit te scoren. Het lichaam werkt ook niet altijd mee. Zo zien we Cecile op een gegeven moment bij de chiropractor. Op weg naar roem bezoeken Cecile en Erik heel wat radiostations en maken ze uiteindelijk een videoclip. Helaas krijgen we het einde van de film niet mee. Het bekraste schijfje blijft meerdere malen hangen ondanks verwoede pogingen opnieuw de film te starten. Dan vertelt Cecile vanuit haar stoel hoe het afloopt: de videoclip wordt opgenomen voor zender The Box, maar deze houdt op met voortbestaan. Het is jammer van het abrupte afbreken, toch heeft Cecile nog een bloemetje voor Tamara meegenomen.
Een ander kaliber film is dat van Splendid met Life is Splendid, de laatste film van de zondagmiddag. Het is een uitgebreide (bijna 75 minuten) registratie van de albumpresentatie van de gelijknamige cd, enkele maanden geleden in het Paard. Net als Ja, dit is Den Haag is ook dit een productie van Mink Pinster en de kwaliteit is weer even hoog. Door inventief te werk te gaan met drie camera's lijkt het alsof er veel meer gebruikt zijn. De cuts volgen elkaar gelukkig niet té snel op zodat het prettig kijken blijft. Hier en daar zitten er interviewfragmenten tussen het optreden door, hetgeen alleen storend werkt als dat een keer midden in een nummer geplaatst blijkt. Het is een klein schoonheidsfoutje in een registratie die zo op dvd uitgebracht kan worden. Er zijn heel wat officiële producties op de markt van mindere kwaliteit. Jammer dat er weer, net zoals bij Going Places, slechts een handjevol mensen in de zaal zit. Wilden al die mensen die bij het uitverkochte concert waren het dan niet terug zien?
Een stuk drukker is het bij de docu- en boekpreview omtrent Q65. De gitaristen Joop Roelofs en Frank Nuyens, bassist Peter Vink en latere drummer Beer Klaasse zitten allen op een rijtje voorin. Als eerste wordt een stukje vertoond van de documentaire die nog in de maak is. De regie is in handen van de nu in Engeland wonende Elija van den Berg. Al twee jaar wordt er hard aan de film gewerkt en gesprekken zijn al gaande om deze internationaal te vertonen. We zien Joop en Frank in de huiskamer zitten en zij vertellen over het ontstaan van de band en de bandnaam. Het beeld schommelt soms wat en ook qua geluid is het niet altijd goed te verstaan. Ter illustratie hoe populair Q65 nog is, laat Elija een filmpje zien van een buitenlandse band die Q65 nummers covert. Na de docu is het tijd voor het boek, welke is geschreven door Pim Scheelings. Voordat hij er een stukje uit voordraagt, zet hij eerst een plaat op van, hoe kan het ook anders, Q65. Er komen grappige anekdotes in voor en de mannen van de Q zitten regelmatig te lachen en te fluisteren met elkaar. Het boek wordt in november officieel gepresenteerd op het Crossing Border festival. Ook daar zullen de bandleden bij aanwezig zijn. Na afloop is er een Q&A met Q65. Op de vraag of ze ooit nog zullen optreden wordt geantwoord: “Als we dat ooit nog gaan doen, willen we Tim Akkerman (ex-Di-rect) als zanger.” De reacties van de Q65-mannen op de documentaire en het boek zijn positief. “Alhoewel niet alle feiten kloppen,” vertelt Beer Klaasse. Ik heb niet mijn broek naar beneden getrokken en uit het raam gescheten, maar goed. Ik stoor me daar niet aan. Als we het voor onszelf maar weten.”
Ook bij Zonder Wrijving Geen Glans van Ramon Roelofs, beter bekend als Charly Lownoise is er veel publiek. Er kunnen geen mensen meer bij in de zaal. Vooraf doet Ramon een openingsspeech. De film is ook naar aanleiding van zijn boek Dagboek van een DJ. “Het is toch wel bijzonder om ten tijde van de crisis een film te presenteren in een lege bankkluis,” grapt hij. “Hebben jullie ook een mooi plekje voor mijn moeder?” Als blijkt dat ze achterin heeft plaatsgenomen, wordt ze al snel naar voren gehaald. De film gaat uiteraard over Ramon zelf, hoe hij mega veel succes heeft met het duo Charly Lownoise & Mental Theo, totdat hij ineen stort en beseft dat het zo niet langer kan. Hij gaat op zoek naar zichzelf door veel stilte en aandacht en richt zich op zen-meditatie. Op een gegeven moment komt er een stuk in de film voor dat Ramon moet huilen, dan krijgen de meeste bezoekers het ook moeilijk en kunnen het nauwelijks droog houden. Het is mooi en eerlijk, een verhaal dat veel mensen ook zal inspireren. Tussendoor zijn er verscheidene interviews met onder andere zijn moeder, manager, 3FM deejays Michiel Veenstra en Gerard Ekdom en zijn ex-vriendin. Na afloop kunnen mensen hun tips kwijt als de film op bepaalde punten nog verbeterd kan worden. Beeld en geluid en verhaal zijn zo in evenwicht dat er niets op aan te merken valt. Hopelijk wordt Zonder Wrijving Geen Glans snel op tv uitgezonden. Iets voor de VPRO?
PopDox is zeer geslaagd, alhoewel de opkomst bij sommige films wel wat hoger mag. Je zou het wel verwachten, een heel weekend lang gratis films kijken met betrekking tot de muziek. Hopelijk, wie het stokje ook overneemt, komt er een vervolg volgend jaar met hopelijk net zulke prachtige films en documentaires.