Nadat een dag eerder het Haags Popdebat werd gehouden, is het een dag later tijd voor hetgeen de Haagse PopWeek echt om draait. Muziek! In de Fiddler en de Bank of Friendship waren op vrijdag 16 oktober optredens van All Missing Pieces, Ragmob en Grace, bij de Institute of Social Studies was er een jazz-avond georganiseerd door Prospero en de avond werd afgesloten in de Pip met Haagsch Tuig.

In de Fiddler mag Grace aftrappen. De band bestaande uit Boudewijn (zang), Remco (bas), Dylan (gitaar) en Marlon (drums) bestaat nog niet zo lang. Dat is wel een beetje te merken. Ondanks dat Grace al wat optredens heeft mogen geven, staat de band wat onwennig op het podium. Bij het eerste nummer werkt de microfoon niet mee, die valt steeds weg, maar na het vervangen van het snoer kunnen we zanger Boudewijn gelukkig weer horen. Qua presentatie mag hij wat meer lef tonen. Nu staat hij er als een zoutzak bij. De bandleden staan allen op een eilandje te spelen, volgende keer meer interactie met elkaar en met het publiek is fijner om naar te kijken. De band steekt technisch goed in elkaar en speelt strak, maar de rocknummers met stoner/metaltint kunnen nog wat rauwer klinken. Als de saxofoon erbij komt maakt het de muziek interessanter om naar te luisteren, alleen is dit van korte duur en lijkt het slechts een intro. Naast eigen werk schotelt Grace ook twee covers voor waaronder ‘Grace’ van Jeff Buckley. De band eindigt met ‘Boom boom pow’ van The Black Eyed Peas en laat zien toch een feestje te kunnen bouwen, alleen komt dat wat te laat. (PT)

In café Bank Of Friendship, gelegen in de Prins Hendrikstraat, doet Ragmob vanavond twee sets. Het vijfkoppige gezelschap, met leden uit Suburbs, Burma Shave en The Stringpickers, schotelt muziek voor die van oorsprong uit de jaren 40/50 komt. Dat betekent dus voornamelijk honky tonk, hillbilly en western swing. Arie Spaans vertelt tussen de nummers door: “Het is grappig dat deze muziek vanuit Ierland naar Amerika ging en weer terug. En nu spelen een stel Scheveningers het in een Engelse pub.” Het is jammer dat er zo weinig animo is voor het optreden van Ragmob vanavond. Op een gegeven moment zit er hooguit tien man in het café. Maar het moet wel gezegd worden, deze mensen genieten echt van de muziek. Meezingen kan ook, want er zitten een aantal bekende klassiekers in de set. Zo horen we ‘He’ll have to go’, ‘Ring of fire’ en ‘Lonesome me’ voorbij komen. Vlak voor middernacht speelt Ragmob hun laatste nummer. Maar dan hebben ze ook al in totaal anderhalf uur gespeeld.

Het programmaonderdeel Jazz meets Africa van Prospero is nogal een vreemde eend in de bijt tussen alle andere acts van de Haagse PopWeek. Anders dan op de meeste andere locaties, moet hier bij het ISS 12 euro betaalt worden om niet naar pop, maar naar jazz te luisteren. Bij binnenkomst in de zaal blijkt al snel dat deze kleine bijdrage slechts een kleine moeite is voor al het moois dat deze bijzondere muzikale samenwerking teweeg brengt. Speciaal voor deze gelegenheid delen bekende Nederlandse jazzsterren als toetsenist Karel Boehlee, gitarist Ed Verhoeff en bassist Theo de Jong eenmalig het podium met de Senegaleze percussionisten Pape Seck en Ali N’Diaye Rose. Door heel het optreden zit een zekere spanningsboog vol improvisatie, talent en zichtbaar speelplezier die van begin tot eind blijft boeien. Bij elk nummer lijken de muzikanten elkaar op nieuw te vinden en drijven ze elkaar tot het uiterste. Als bassist Theo de Jong percussionist Pape Seck uitdagend aankijkt terwijl hij diens solo interrumpeert door er een riffje doorheen te gooien, gaat de goedlachse Senegalees zonder enig moment van twijfel de uitdaging aan. Een fraai muzikaal duel tussen basmelodieën en ritmes is het gevolg. Deze ontmoeting tussen jazz en Afrika op het podium van Prospero, is zonder meer een genot om bij aanwezig te zijn. (JY)

All Missing Pieces staat als tweede geprogrammeerd in de Fiddler. Het café stroomt helemaal vol. De band heeft een tijd niets van zich laten horen door een periode in te lassen voor het schrijven van nieuwe nummers. Deze laten ze vanavond allemaal horen. Live worden ze bijgestaan door gitarist Thomas van der Want. Dit geeft zanger Camiel Meiresonne ook de ruimte om naast gitaar ook op orgel te spelen, een goede toevoeging. De band laat horen dat ze flink zijn gegroeid, vooral bassist Quinten Meiresonne is echt een natuurtalent. Ondanks dat tijdens het hele optreden regelmatig zijn bas wegvalt, blijft hij er kalm onder en neemt het professioneel op. Drummer Wrister Meiresonne is ook gegroeid, alleen hakt hij nu hard en veel meer. AMP geeft veel energie op het podium, vooraan ontstaat er zelfs een pit, maar ondermeer hierdoor klinkt het wel heel rommelig. De liedjes kunnen hier en daar wat beter uitgebalanceerd worden door de magie wat langer vast te houden, in plaats van er meteen op los te hakken. Ook worden de nummers vaak te vol gegooid, soms is less more. Het is een leuk optreden met veel spelplezier. Minpuntje is wel dat de vele roadies op het podium te veel afleiden. Soms wordt er door de band meer contact gemaakt met de roadies dan met het publiek. (PT)

Vanavond in de Pip, Bink 36, is het de avond van het  Haagsch Tuig. Jaques de la Disque, Topless, Jan Aafoe & Roman Holiday, De Kraaien en Yuri Boehmer zijn de gastheren van de avond. Het begint allemaal rustig. Beetje kletsen, beetje drinken en een beetje bewegen op de muziek. Hoe voller de zaal raakt, hoe meer de mensen durven te dansen. Van kletsen gaat het dus naar schreeuwen en helemaal los gaan op de beats van de dj’s en live acts. Aan Jaques de la Disque is het de eer om de menigte warm te draaien. Fijne deuntjes om de spieren eens soepel te maken weergalmen in je oren. Hier en daar hoor je een foutje. Ook hij moet nog even warm draaien zullen we maar zeggen. Topless is als in een zucht voorbij, desalniettemin een goede band met bijzondere tl verlichting en al. Dit licht geeft een bijzonder effect op de sfeer in de zaal. Relaxte muziek, wat toch heel goed past op een ruige avond als deze.

Vervolgens de beurt aan het duo Jan Aafoe & Roman Holiday. Ze knallen hem er hard in en mensen gaan meteen uit hun dak. Er wordt flink gedanst en dit zweept de jongens op, want ze gaan harder en harder met hun beats. De mensen zijn door het tweetal echt klaargestoomd voor de daarop volgende live act: De Kraaien. Gemaskerde mannen rappen, gooien en schelden erop los. De menigte danst, gooit en scheldt gezellig mee. Het gaat er zo hard aan toe, dat op een gegeven moment zelfs de vloer inzakt. Als afzakkertje nog de harde beats van Yuri Boehmer. De zaal raakt dan al aardig leeg, maar gedanst wordt er nog steeds. Maar zoals men zegt: er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan en de tijd van gaan is nu om 4 uur ’s nachts toch echt gekomen. Nou, nog een nummertje dan van Yuri Boehmer. Je trommelvliezen springen bijna kapot en je dreunt vanzelf wel mee. Een perfecte afsluiting om zo de deur uit te dreunen. (JG)