Er wordt hard gewerkt achter de schermen bij Crossing Border. Wie de afgelopen jaren dit festival heeft bezocht, ziet steeds een stralend gezicht bij de pers- en gastenbalie de bezoekers verwelkomen. Deze is van de 27-jarige Eline Driest, werkzaam bij het festival als coördinator publiciteit & ticketing. Wat houden haar werkzaamheden precies in? Vol enthousiasme vertelt Eline aan 3VOOR12 Den Haag.
Dit jaar is het voor Eline de vijfde keer dat ze Crossing Border meedraait. “Voordat ik hier kwam te werken, ben ik één keer eerder op het festival geweest en het beviel erg goed.” Op de Haagse Hogeschool heeft de vrolijke brunette een studie Culturele en Maatschappelijke Vorming gestudeerd. “Die studie heb ik gekozen vanwege de sociale kant, mijn vader doet ook welzijnswerk.” Haar stages heeft ze doorlopen bij Het Nationaal Toneel en De Appel. “Ook heb ik een tijdje in een buurthuis gezeten, maar dat was niet de tijd van mijn leven. Toen besefte ik dat ik de cultuurkant op wilde. Eenmaal kennis gemaakt met Crossing Border, wil ik hier nooit meer weg.”
Wat zijn je taken als coördinator publiciteit & ticketing? “Mijn taken zijn onder andere een publiciteitsplan uitzetten, contact met alle toko’s waar we het festival gaan houden, overleggen, het publiciteitsplan uitvoeren, persberichten de deur uit doen, posters laten maken en laten aanpassen, pers benaderen etc. Dit jaar komt de website van Walk The Line er ook bij. Festivaldirecteur en programmeur Louis Behre laat alleen maar jonge mensen zich ermee bezig houden, hoe de site eruit komt te zien en ook inhoudelijk. Daar bemoeit Louis zich niet veel mee, maar voor de rest wel. Met zijn interesse en eigen mening runt hij de boel. Verder: Als de acts zijn bevestigd, moet er contact worden opgenomen met de platenmaatschappijen, de bio’s moeten op de site worden gezet, offertes bijvoorbeeld voor de drukker moeten worden aangevraagd en divers publicatiemateriaal moet er komen. Gasten worden uitgenodigd en ticketing en de aantallen worden bijgehouden. Dit jaar hebben we bijvoorbeeld met Paagman een overkomst om Crossing Border tasjes te laten drukken.”
Dan moet je ook een boel creatieve ideeën hebben om je werk uit te kunnen voeren? “Niet echt, mijn kracht ligt toch meer bij het organisatorische dan bij het creatieve. Ik ben heel praktisch en georganiseerd ingesteld. Geef me een Excel-sheet en een rekenmachine en ik ben gelukkig. De dingen die ik echt niet kan, zoals het technische, laat ik liever aan anderen over. Bij ons is alles goed afgebakend, het is heel duidelijk wie wat doet, dat is fijn werken. Er zijn ook taken die onder mijn functie vallen, zoals het schrijven van de nieuwsbrief, maar deze neemt Jessa Bertens op zich, omdat zij een veel mooiere pen heeft dan ik. Het heeft geen zin om dagen te moeten zwoegen voor een mooie tekst, als Jessa dat zo uit haar mouw schudt. Terwijl Helen Preston alles vertaalt naar het Engels voor de website en het programmaboekje. Mijn werkpiek betreffende publiciteit ligt meestal in september. In november heb ik het voor de rest druk met telefoontjes, mails beantwoorden en tickets. Ook sta ik Klaartje van Engelen en Sara Halbertsma (productie) bij, want hun piek is nu vlak voor Crossing Border. Soms is het net een snelkookpan. Maar ik geniet wel van de drukte en het werk.”
Het Voorwoord, Walk The Line en Crossing Border
“En zo blijf je het hele jaar bezig: In maart is er Het Voorwoord, The Music in My Head was in de zomermaanden, maar is helaas weggevallen. Ik mis het wel, het was zo gaaf in drie zalen en vol ertegen aan. Gelukkig krijgen we hier Walk The Line voor terug. Deze vindt plaats op 14 en 15 mei 2010 op de Grote Markt, in de Lutherse Kerk en Het Paard van Troje. En in maart gaan vijf bands in het kader hiervan naar Austin Texas voor SXSW. Niet iedereen van de organisatie kan mee, want de boel moet ook hier draaiende worden gehouden. Vergeleken met Het Voorwoord en Walk The Line is Crossing Border veel complexer, met muziek en literatuur en alles moet overal passen in elk hoekje en gaatje van de schouwburg. Alle drie de festivals hebben een eigen karakter, drie verschillende temperamenten, waarbij Crossing Border ook vanwege de drukte het heftigst is. Dit jaar vindt voor het eerst aansluitend op het Crossing Border festival in Den Haag, Crossing Border plaats in Antwerpen. Het lijkt me erg leuk om op zondagochtend in de bus te stappen met de organisatie en diverse artiesten en naar Antwerpen af te reizen om daar nog een festivaldag te draaien.”
Ben je dan ook verantwoordelijk voor publiciteit en ticketing in Antwerpen? “Ik doe alleen de praktische kant, maar voor de rest is Joke Hoorn, de levenspartner van Louis Behre, ze wonen er ook sinds kort, verantwoordelijk voor de publiciteit in België. Het is veel handiger om iemand in te zetten die daar de boel al kent. Zonder dat ik Antwerpen op me neem, heb ik mijn handen al vol. Het is niet nodig voor de uitdaging om dat er ook bij te doen. Elk jaar werk je wel steeds aan dezelfde festivals, maar er verandert steeds ook veel.”
Wat is het leukste aan je werk? “Het leukste aan mijn werk is toch dat je mee mag gaan in de flow. Je stijgt boven je eigen energieniveau uit, je leert veel mensen kennen, het samenwerken en ik krijg veel input. Maar het belangrijkste volgens Louis is dat we ook lol moeten maken. En vooral onze energie niet in het negatieve stoppen. Ik krijg per mail vaak (vreemde) verzoeken, soms wordt er ook onbeschoft gereageerd. Maar ik kan niet alles en iedereen van een goed antwoord voorzien en dat moet ik dus ook niet willen. Verder hebben alle festivals die we draaien een hele goede vibe en enthousiaste mensen, dat geeft me echt een blij gevoel. Zeker ook, omdat ik de mensen op zo’n avond zie binnenkomen.”
Kan je zelf nog wel genieten van de eigen festivals? “Het is natuurlijk heel anders dan een Lowlands waar ik in mijn vrije tijd naartoe ga en met een biertje in de hand bands sta te kijken. Weet je wat het denk ik is, mensen die voor een festival werken, genieten juist als ze dan werken.” Maar dan kan je niet alles zien? “Ik werk het hele jaar ernaar toe om mijn taken zo geslaagd mogelijk af te ronden, dat hangt niet af van één goed optreden. Maar ik zorg wel dat ik mijn lievelingsartiest kan zien, we wisselen elkaar ook af. Meestal ben ik rond een uur of tien klaar aan de balie, als ik daarna vijf of zes minuten bij een optreden sta word ik al onrustig, dan moet ik op de één of andere manier toch rondlopen.”
Heb je een passie voor muziek of literatuur? “Wat betreft muziek niet zoals bij 3VOOR12 Den Haag. Er moet wel muziek in mijn leven zijn, ik kan er blij of verdrietig van worden. Maar ik ben niet zo fanatiek dat ik stad en land afreis om een band te zien of de bladen napluis om het nieuwste van het nieuwste te ontdekken. Ik ben wel grote fan van de 3VOOR12 Luisterpaal. Als ik iets echt gaaf vind, koop ik het en vervolgens draai ik het de eerste week non-stop. Door Crossing Border ben ik de laatste tijd erg gegrepen door Laura Marling. Tijdens het festival ga ik echt proberen om dat concert helemaal te zien. Verder ligt bij mij niet per sé het zwaartepunt op het ontdekken van iets nieuws, ik geniet ook erg van wat ik al ken! Ook met boeken is dat zo. Ik herlees graag boeken. Een van mijn favoriete schrijvers is A.F.Th van der Heijden. Ik hoef de schrijvers ook niet te ontmoeten, ik ben veel van de fantasie en als ik een schrijver ontmoet, ben ik bang dat dat tegenvalt. Eline Vere heb ik ook vaak gelezen, ik ben ook naar de hoofdpersoon van het boek van Louis Couperus vernoemd. Muziek en boeken gebruik ik dus meer om me mee te laten drijven of om blij te voelen. Ik luister erg graag naar Metric en het laatste van The Noisettes, het doet een beetje eighties aan, het zijn power-vrouwen die zingen, met een uptempo beat, helemaal goed om vrolijk te worden.”
Crossing Border vindt plaats op 18 tot en met 21 november in Den Haag en 22 november in Antwerpen.