De vierde editie van The Hague Jazz is, in tegenstelling tot vorig jaar, niet uitverkocht. Daar zal echter geen bezoeker om hebben geklaagd, want de sfeer is dit jaar zeer goed en relaxt en je hoeft bijna nergens te dringen om je favoriete artiesten te zien. Wat The Hague Jazz ook bijzonder maakt is het grote aantaal Haagse artiesten. Voor een groot deel te danken aan de R.G. Ruijs Stichting die het Mariska’s podium programmeert, maar ook op de rest van de podia is veel Haags talent te zien.
De Zuid-Afrikaanse band Hot Water bijt het spits van het festival af en doet nog eens dunnetjes over wat ze tijdens de preview, afgelopen woensdag, ook al deden. Ze zwepen langzaam het publiek op met hun Afrikaanse ritmes. Zanger Donovan Copley pakt het publiek in met zijn eerlijke, pure liedjes a la Paul Simons ‘Graceland’. Er zijn maar weinig mensen die stil kunnen blijven staan terwijl ze naar de ontwapenende songs van dit viertal luisteren. De mensen die er toch in waren geslaagd om de voetjes stil te houden worden al snel ‘betoverd’ door de dansende cd-verkoper die de band overal mee naartoe neemt. Hot Water, een warme start van The Hague Jazz!
Peter Beets Latin Sextet viert haar festivalpremière tijdens The Hague Jazz. The hardest working man in Dutch jazz deelde eerder het podium met groten als Chick Corea, Elvin Jones en Dee Dee Bridgewater. Nu staat hij op The Hague Jazz met een verzameling rasmuzikanten, afkomstig uit onder andere New Cool Collective en Zuco 103. Beets neemt het publiek mee op een reis door de tijd, terug naar de jaren waarin latin jazz het hotste geluid op aarde was. Dat deze geschiedenisles gewaardeerd wordt blijkt wel uit het feit dat de zaal overvol is. In trance beweegt het publiek mee op een mix van latin jazz en bebop en de grootste hits van onder andere Dizzy Gillespie worden door de virtuoze muzikanten de zaal in geslingerd. Het bleef nog lang onrustig in het World Forum Theater.
Het Haagse trio Chinese Taxidriver mag in zaal Mariska’s, het podium van de R.G. Ruijs Stichting, openen. Ze brengen een leuke mengeling van jazz, soul, pop en latin. Hoewel de muzikanten individueel hun instrument goed lijken te beheersen, schort het nog wat in het samenspel. Het wil maar niet swingen. Dit terwijl de composities best aardig zijn en zich daar wel voor lenen. Chinese Taxidriver zorgt helaas niet voor het vermaak die de vroege bezoekers bij dit optreden dachten te vinden.
Brand New Heavies is één van de hoofdacts dit jaar op The Hague Jazz, maar met het optreden op de Warming Up op de Grote Markt wist de band niet te overtuigen. Vanavond op het nieuwe podium Billie Holiday’s Inn een tweede kans dan maar. De set begint al meteen met een aantal van de grote hits van de uit Londen afkomstige formatie. Nummers als ‘Midnight at the oasis’, ‘Never stop’, ‘Sometimes’ en ‘Dream on dreamer’ volgen elkaar in rap tempo op. Hoewel de muzikanten met zangeres N’Dea Davenport een strak optreden neerzetten, blijft de show een beetje mat en gaat het nergens echt los. Het is allemaal net wat te braaf. Ook het slecht afgestelde geluid, wat erg schel klinkt, helpt niet echt.
Freshlyground, een band die eerder deze week al op de Warming Up te zien was, mag de aftrap geven op het A-Train podium. De enthousiaste Zuid-Afrikanen trakteren op een uurtje exotische afropop in verschillende talen. Swingen is het credo, en zelfs op dit vroege uur weten de zeven bandleden het publiek al los te krijgen. De vrolijke muziek wordt door de muzikanten uitstekend gespeeld, en zangeres Zolani Mahola overtuigt met haar geweldige stem en rotsvaste techniek. De band maakt er een echte show van, en Freshlyground zet daarmee de toon voor de rest van het festival.
Het eigenzinnige trio Bennink, Borstlap en Glerum giet composities van de legendarische pianist Thelonious Monk in een modern en energiek jasje. Het is vooral de drummer, Han Bennink, die de show steelt. Voor hem is geen enkel oppervlak van het podium te gek om er met zijn drukstokjes op te slaan. Zo zit hij achter een drumkit, bespeelt hij onder meer met zijn voet de snare en kan hij slechts met behulp van zijn drumstokjes, brushes en dikwijls met de vlakke hand, op de rand van het podium een waanzinnig ritme creëren. Het resultaat is een energiek tafereel waarbij het publiek met open mond geniet.
Met New Morning Trio is het tijd voor een potje gezamenlijk soleren. De band is ontstaan uit een samenwerking tussen de Nederlandse drummer Jeroen Vrolijk, de Israëlische gitarist Oz Noy en de Amerikaanse bassist Reggie Washington. Deze drie muzikanten van formaat soleren er vanavond in Chet House flink op los, zonder oog voor elkaar, en voor harmonie te verliezen. Het repertoire van hun cd ‘New Morning - The NY-project’ is afwisselend, en dit in combinatie met de fascinerende prestaties van de drie individuele kwaliteitsmuzikanten maakt het geheel een onderhoudend optreden.
Zelfs de grootste jazz-nono kent de legendarische Amerikaanse jazztrompettist, bandleider en componist Dizzy Gillespie. Gillespie overleed ruim vijftien jaar geleden maar zijn geest leeft voort in de Dizzy Gillespie All Stars. Drie van de leden van de All Stars hebben in het verleden met de jazzgrootheid samengespeeld. Zij bewijzen dat oude mannen nog wel degelijk kunnen swingen. De lol in het muziek maken straalt van het sfeervolle podium in Louis’ Basement af. Hier wordt jazz gespeeld zoals jazz bedoeld is.
Een aparte combinatie is vanavond wel de samenwerking tussen de Hongaarse fusionjazz groep Djabe en Steve Hackett, voormalig gitarist van Genesis. Toch blijkt dit erg goed uit te pakken. De band speelt een indrukwekkende set vol retestrakke fusion, met daarin ook veel elementen uit Hongaarse volksmuziek verwerkt. Een bijzonder optreden waarbij vooral Ferenc Kovács op saxofoon en trompet uitblinkt. Ook speelt de formatie een hommage aan de stad Den Haag, waarbij alle bandleden de gamelan, een Indonesisch muziekinstrument, bespelen. Een dag later mogen ze het overigens ook nog een keer overdoen, maar dan niet in de A-Train maar in Blakey’s Corner.
Voor Faya is het optreden op The Hague Jazz vanavond extra spannend: de Haagse zangeres presenteert deze avond namelijk haar nieuwe single ‘Beautiful day’. Dit vrolijke nummer houdt het midden tussen R&B, soul en mainstream popmuziek en wordt vanavond halverwege de set ten gehore gebracht. Het publiek reageert enthousiast, en vanaf dat moment komt de zangeres wat meer los op het podium. De set van Faya, die enkele covers omvat, is niet bijzonder origineel of vernieuwend, maar met de prima stem van de Haagse en de goede begeleidingsband is het optreden zeker de moeite waard.
Zo jong en nu al zo’n stem. Dat is de eerste associatie die de Haagse zangeres Doeshka Vrede oproept zodra ze op het podium verschijnt en zingt. Met haar frisse, laidback souljazz composities en haar lieflijke uitstraling weet de zestienjarige van begin tot eind te boeien. Extra ontzag wordt er gewekt als blijkt dat Vrede naast zingen ook nog is fantastisch de viool weet te bespelen. Deze jonge jazzvocaliste zal zeker vaker op dit soort festivals verschijnen. De wereld ligt aan haar voeten.
Al jaren trekt De Dijk overal waar ze optreden volle zalen en ook bij The Hague Jazz is het dit jaar niet anders. Dat hun oer-Hollandse soul het publiek aanspreekt blijkt wel uit het feit dat de Amsterdammers vanaf de eerste noot heel de zaal meekrijgen. Aanvankelijk doet zanger Huub van der Lubbe wat lacherig over het feit dat ze op een jazzfestival staan te spelen maar al snel lijkt dat er niet meer toe te doen. Oude en toekomstige soulvolle klassiekers volgen elkaar in een moordend tempo op en alles wat de band doet lijkt het publiek geweldig te vinden. Zanger Huub van der Lubbe flirt met de zaal en doet zijn typische Huub-beweginkjes. De Dijk doet eigenlijk wat ze al jaren doet; een steengoede liveshow neerzetten.
De Amerikaanse zangeres Dee Dee Bridgewater heeft al twee Grammy’s op haar schoorsteen staan en ook een Tony Award mocht zij op haar naam schrijven. Niet de eerste de beste dus, en dat blijkt ook uit haar optreden op The Hague Jazz. Een heerlijk afwisselende set, waarbij Bridgewater laat zien zowel ingetogen en breekbaar als groovend en swingend te zijn. De geweldige ritmesectie maakt het compleet.