Het is uiteindelijk toch nog snel gegaan met Milow. Een jaar geleden verzorgde hij het voorprogramma van Racoon in ’t Paard en zes maanden later verkocht hij daar eigenhandig de kleine zaal uit. Met een volle agenda op zak (met o.a. nog optredens op Pinpop en Parkpop) is Milow nu bezig met een uitverkochte clubtour door Nederland, die hem op 6 en 7 mei naar de grote zaal van 't Paard van Troje bracht. 3VOOR12 Den Haag was er bij.

Na in 2004 de finale van Humo's Rock Rally te bereiken kwam eind 2006 zijn debuutalbum 'The Bigger Picture' in eigen beheer uit. Niet veel later werd 'You don't know' zijn eerste nummer één hit in thuisland België. Lange tijd lijkt Milow's faam niet verder te reiken dan thuisland België tot hij vorig jaar toch nog wereldwijde bekendheid verwierf met zijn uitvoering van het nummer 'Ayo technology' van 50 Cent en Timbaland. Hiermee behaalde hij de nummer één positie in België en Nederland en bestormt hij momenteel de hitlijsten in diverse andere Europese landen.

Maar eerst mag Venus In Flames het voorprogramma verzorgen. De band rond singer-songwriter Jan de Campenaere bestaat tien jaar en wist in 2000 de finale van humo’s Rock Rally te behalen. Daarna bracht hij elke drie jaar een cd uit waarvan de laatste, ‘Intimacy’, dit jaar op zijn eigen label uit kwam. Als voorprogramma toerde hij eerder al mee met bands als Arid, Novastar en K’s Choice en mag hij vanavond openen voor Milow.

'Wij zijn Venus In Flames en “wij” zijn vandaag mijn gitaar en ik', introduceert Jan de Campenaere zichzelf. Jan laat zijn beste en meest bekende liedjes horen, zoals opener 'Cynthia's gone' en 'Safe haven' wat ooit zijn eerste single was en waarnaar hij zijn platenlabel heeft vernoemd. Een groot deel van het publiek weet niet het respect op te brengen deze Belgische singer-songwriter een eerlijke kans te geven en klets ongegeneerd door het optreden heen. Grappig is het wanneer hij verteld dat hij sinds kort ook een Hyves account heeft. Een fenomeen dat onbekend is in België. 'Vorige week had ik 6 vrienden, dus kom er bij' roept hij het publiek op. ‘Het volgende nummer staat op dit moment op nummer 3 in de Belgische top 30’ kondigt hij ‘Hangin on’ aan. Zijn beste nummer van de avond dat overigens wel erg veel weg heeft van Milow’s klassieker ‘You don’t know’. Leuk voorprogramma met fijne liedjes.

Een kwartier later al stormt Jonathan Vandenbroeck, beter bekend als Milow, met band het podium op. In volle vaart wordt ‘The ride’ ingezet. Veel fans zingen meteen uit volle borst mee waaruit direct zijn populariteit blijkt. Jammer is dat er ook bij Milow, waar toch iedereen zijn kaartje voor heeft gekocht, nog steeds volop door het optreden wordt gepraat. Onbegrijpelijk en erg storend!

Milow’s liedjes zijn vaak persoonlijk en autobiografisch. Zijn warme zang en akoestisch gitaarspel vormen de basis van alle nummers. Op het podium wordt dit aangekleed met drums, elektrische gitaar, toetsen en (contra)bas. Met zijn band probeert hij iets speciaals te maken van de nummers. Dit lukt vaak maar soms gaat de band hiermee de mist in zoals met ‘One of it’ wat te lang wordt uitgesponnen en de aanhoudende zang van achtergrondzangeres Nina Babet op de duur zelfs irritant wordt.

De set wordt prima opgebouwd en bevat naast nummers van zijn beide albums ook enkele covers zoals ‘Thunder road’ van Bruce Springsteen en uiteraard ‘Ayo technology’ dat Milow opdraagt aan zijn lichtman. En hoe kun je een lichtman beter eren dan met lichtjes. De mobieltjes gaan de lucht in en de zaal is gevuld met lichtjes. ‘Ayo technology’ wordt lang uitgesponnen waarin een grote rol is weggelegd voor het luidkeels meezingende publiek. Na zijn grote hit speelt Milow zijn misschien wel mooiste nummer; ‘Born in the eighties’. “Hierin probeer ik een generatie te vatten, dit is niet helemaal gelukt” vat Milow het nummer bescheiden samen.

Met ‘You don’t know’ lijkt het optreden een mooi einde te krijgen. Maar samen met gitarist Tom Vanstiphout en zangeres Nina Babet verzamelt Milow zich al snel rond slechts één microfoon voor de toegift. Volledig unplugged weten zij dan eindelijk de zaal stil te krijgen. De rest van de band komt er ook bij en in ‘House by the creek’ komt de vurige wens van bassist Jasper, een stukje solo zingen, uit. Tot de toegift vormde hij samen met drummer Frederik van den Berghe de onopvallende ritmesessie op de achtergrond. Nu ontpopt hij zich echter als droogkloot en zingt hij grappig met een gemaakte wat zware stem een stukje solo. In afsluiter ‘Dreamers and renegades’ komt ook Venus In Flames erbij en krijgt iedereen zijn solo moment. Met zeven vrienden rond één microfoon komt het optreden tot een einde.

De sympathieke en bescheiden Milow weet hoe hij zijn liedjes moet brengen en gaf zijn bandleden allemaal een prominente rol. Zijn nummers zijn sterk maar werden soms wat te lang uitgesponnen. Vooral de drie unplugged gespeelde nummers in de toegift maakten indruk. In deze originele en pure manier van spelen keerde Milow terug naar de basis en kwam het optreden na ruim anderhalf uur onder luid gejoel tot een hoogtepunt.