Afgelopen zaterdag 9 mei werd ter ere van de dag van Europa de eerste editie van het Delta festival gevierd. De line-up beloofde veel goeds, een mix van Haagse en Europese acts met als hoofdact 65daysofstatic. Het festival werd geopend door Marike Bolle en is een samenwerking tussen de organisatie van Langweiligkeit en de Regentes.De sfeer was geweldig, de regentes was om getoverd in een fata morgana van klank, beeld en kleur. Een prettige wereld om in te verdwalen.
Vandaag is het theater ietwat veranderd qua functionaliteit. De stoelen in de grote zaal zijn opgeklapt waardoor een enorm grote ruimte ontstaat. In het diepe, ooit een zwembad, staan er robotten te boeien en vinden naast optredens toneelperformances plaats. Zelfs bovenin het gebouw en diverse meestal uit het zicht zijnde gangen kan je vandaag betreden. In alle hoeken, gaten en nissen gebeurt er wel wat. Een multidisciplinair festival met veel interactie. Bezoekers jong of oud kunnen zich naar hartenlust laten schminken of laten knippen door Kinki Kappers. En weet je wat? Niemand kijkt er raar van op. De avond is zo opgezet dat het een groot zoektocht, avontuur wordt.
Bij aankomst kan je buiten je creativiteit meteen al laten botvieren met een krijtje of een stuk tape. Zelfs de betaalautomaten in de straat en verkeersborden zijn beplakt met flyers en posters. De winnaars van de kleurplatenwedstrijd, welke speciaal gericht is op een beter milieu, worden per limousine opgehaald en gebracht naar het festival. Onderwijl worden ze al zingend en spelend vermaakt door de singer-songwriters Femke Japing en Tino van Leeuwen.
Bij binnenkomst zie je verwarde crewleden van het festival rondlopen. Chaos is het hoofdonderwerp. Niemand weet echt goed zijn taak. Maar dat komt, wordt later uitgelegd, omdat het allemaal vrijwilligers zijn. Zelfs achter de bar in de ‘rookruimte’ staan mensen in hun vrije tijd. Maar chaos hoeft niet perse negatief te zijn. Meestal kan dat ook leiden tot een boel creativiteit en dan komt alles toch op z’n pootjes terecht.
In het ketelhuis waren verschillende DJ's geprogrammeerd, oa: Glossolatix, Gaya Seraphine, Numtek. Helaas bleef deze ruimte voornamelijk gevuld met wierook.
In het Diepe draaide VJ JorickTV, Gravious, Rostislav en lucid illuminations. Deze zaal is nog steeds een zwembad, hij loopt schuin op en is bekleed met zwembadtegels. Daarbij werd er deze avond films met voornamelijk blauw, zee, zwemmende mensen en golven geprojecteerd waardoor je onder water waande, heel sferisch. Dj Gravious was echter voornamelijk met zichzelf en zijn sound bezig en keek soms wat verveeld, maar op zich was dit niet storend, de sound ging wel door en het publiek kwam ook meer op te chillen in de luie stoelen dan om uit zijn dak te gaan.
De kleine zaal leek nog het meest op een theater met als enige zaal een aantal rijen stoelen, en helder licht, geen wolk van mysterie. Helaas had deze zaal in het begin nogal wat technische problemen met versterkers, waardoor het hele programma een uur is uitgelopen.
Tino
Als dan uiteindelijk Tino verlaat aan zijn show begint, is de zaal toch snel vol. En hij weet hem ook vol te houden. De mensen die binnendruppelen, verlaten de zaal niet snel. De rock en roll liedjes met een vleugje pop weten het publiek goed geboeid te houden. Het is allemaal wat minder extreem en experimenteel dan de overige acts die geprogrammeerd staan, maar niet minder origineel. Je waant je even in een gezellige pub en dat is al een taak op zich, in de nogal sfeerloze kleine zaal. Petje af voor Tino!
De grote zaal was voor de gelegenheid helemaal ontdaan van zijn theater entourage. Er hing een geweldige grote en vliegende draak aan het plafond en er stond een eenzame bar. Het podium was ongeveer heuphoogte en dit maakte de zaal intiem, wat voordelig was omdat het publiek zo beter geconcerteerd voor het podium bleef.
NiCad
Als eerste act van de avond heeft het internationale en bonte muziekgezelschap NiCad de eer het startsein te geven. Rene Bom, de presentator van de avond, is zeer te spreken over de band. De zes mannen, allemaal uit verschillende windstreken, moeten het vooral hebben van hun originaliteit, want soms wil het geheel wat chaotisch ogen. Met hun electrofunk weten ze wel meteen een stempel op de avond te drukken. Er wordt vol enthousiasme gespeeld. De stampende drums, het strakke toetsenwerk en de zang vormen een goed geheel. Na enige tijd komt het publiek, wat bestaat uit zo’n vijftig man, eindelijk los en weet het de show van NiCad goed te waarderen.
Rat en Frikk
De volgende act in de grote zaal is een ware tegenpool van NiCad. Het rap en dj duo Rat en Frikk. “Frikk met dubbel k”, zoals Rat ons meerdere malen tijdens de show helpt herinneren. In het begin wordt er vanuit het publiek wat afwachtend gereageerd, maar dat verdwijnt al snel en maakt dan plaats voor gedans en enthousiast geklap. Rat, de rapper van de twee, blijkt een echt talent te zijn. Zijn raps bezitten een natuurlijke flow en zijn teksten zijn scherpzinnig en zitten gewoon goed in elkaar. Frikk zorgt voor de vette beats en zorgt voor wat sjeu. Het geeft de show net dat beetje extra. Er worden ook meerdere gastmuzikanten op het podium geroepen om het geheel nog meer afwisseling te geven, en het werkt. Van dit duo gaan we vast nog meer horen.
Winston
Als een denderende trein op volle vaart rent de drummer als het ware zijn beats er uit, wat een energie! Het geluid van deze band heeft iets van grunge, de zanger heeft een mooie stem waarmee hij hard verscheurende kreten uitslaat. Zijn stem draagt in zichzelf al zoveel melodie dat noten niet nodig zijn. Het geschreeuw klinkt als zoete honing, hartverscheurend liefelijk. Zoetsappig wordt het gelukkig niet, want op deze muziek valt niet te zwijmelen. Binnen vijf minuten staat het publiek op van zijn stoel en begint te dansen. Deze driekoppige band houdt het simpel, bassist en gitarist spelen vaak de zelfde akkoorden, maar ze doen dit strak, snel en energiek. De drummer is een razende renner die de band en het publiek op sleeptouw neemt. Een lust voor het oog en het oor.
Psy’Aviah
De driekoppige band Psy’Aviah komt uit Belgie. Met shows in Nederland, Frankrijk en hun thuisland staan er drukke tijden voor de deur. Vanavond staan ze echter voor een bijna lege zaal. Het enthousiasme is dan ook niet bijster groot bij de bandleden. Wel doen ze gewoon hun ding en winnen ze langzaamaan wat publiek. Twee mensen besluiten het zelfs op een dansje te wagen. De mix van electro, experimenteel en rock komt over je heen gewalst als een muur van geluid. Aangezien de bandleden ook geen enkele moeite nemen om het kleine beetje publiek ook maar enigszins bij de show te betrekken, houden de meeste mensen het snel weer voor gezien.
65daysofstatic
65daysofstatic is niet zomaar iets, een diep gelaagde wolk van post rock aangevuld met stevige en snoeiharde drum. Waarbij de functie van de bassist veelal ook drum is, zijn instrument is zodanig afgesteld dat je soms echt je best moet doen deze te onderscheiden van de drum. In het begin is het ook even wennen aan de beweeglijkheid van de band en de muziek die je hoort. Door de vele effecten, delays en pedalen wringt het beeld iet wat. Maar na een tijdje leer je de sound en valt de muur weg. Hierdoor is de muziek niet zeer toegankelijk, maar dat is ook zeker de charme, deze muziek verveelt niet. Er zit veel in, je wordt meegenomen op een reis waar je het einde niet van aanziet komen en waarin op elke hoek iets staat te gebeuren. Het klinkt intens en meeslepend, en is hierdoor ook enigszins vermoeiend, als je de trein niet hebt gehaald dan zuigt het je helemaal leeg door de wolk van geluid zonder duidelijke focus, omdat zang of duidelijke bas ontbreekt. Gelukkig weet de leadgitarist je weer bij de show te betrekken door zijn onderhoudende verhaaltjes, en dat is misschien ook wat 65daysofstatic is, een verhaal. Met een duidelijke boodschap, wees lief voor elkaar, geniet van dit feestje en haal het beste uit jezelf.
Na 65daysofstatic sluiten we de avond af, alhoewel deze nog verder gaat met een aantal deejays. Voor de eerste keer Delta Festival was het best geslaagd te noemen. Maar als je de jaren ervaringen van de Stichting Langweiligkeit in ogenschouw neemt, verwacht je toch meer professionaliteit in de opzet. Zo is het misschien raadzaam een nabeschouwing te houden wat er allemaal beter kan en dit mee te nemen in de volgende editie. Want die moet er in deze opzet gewoon komen. Diverse kunstuitingen kunnen op dit festival terecht en er huishouden. Verder is er goed gedacht aan vervoer naar en van de locatie.