De Haagse organisator, muzikant en programmeur Jan Borchers staat midden in de huidige experimentele en underground scene. Speciaal voor 3VOOR12 Den Haag belicht Jan markante figuren uit de underground, met de nadruk op de mens achter de muzikant. In deze vierde editie staat Christelle Gualdi centraal, een in Den Haag wonende snel opkomende artiest in de internationale underground scene.
Christelle Gualdi, geboren in Parijs, studeerde muziektheorie en architectuur en is daarnaast als filmmaker autodidact. Ze houdt zich de laatste jaren vooral bezig met muziek maken. Een van haar projecten van dit moment is “Stellar Om Source” waarin ze muziek maakt die je het beste zou kunnen omschrijven als psychedelische synthdrones. Een muziekvorm die ergens tussen free jazz, improvisatie en psychedelica beweegt.
De in Den Haag residerende Christelle Gualdi is als muzikant voor de buitenwereld onopgemerkt gebleven, maar is wel door deze bewust gekozen stilte een behoorlijke begrip geworden in de buitenlandse underground scene, of zoals ze het zelf zegt over deze keuze, “de spanning erin houden”, zodat wanneer ze in Den Haag is al haar tijd rustig en ongestoord kan besteden aan nieuwe projecten. Den Haag is volgens Christelle er een perfecte stad voor. Na talrijke knappe collabs, ondermeer als lid van de superband ‘The Way Of The Cross’ met in de rangen Dave Nuss ‘No Neck Bluesband, James Ferraro & Spencer Clark aka The Skaters, de Finnen: Kuupuu, Jan Anderzen, de groepen Uton, Mouthus and Axolotl en Mik Quantius van de legendarische krautrock band Embryo uit Duitsland.
Ze deelde ook het podium met onder andere Thurston Moore en Tony Conrad in New York waar ze in 2007 zes maanden lang in de underground scene heeft gewerkt. Wie is deze voor haar muziek zo gepassioneerde vrouw die nu met haar “Stellar Om Source” solo project op het punt staat voor drie weken op tour te gaan in de U.S en waar op 21 maart in New York haar nieuwe album uitgebracht gaat worden. Ik sprak Christelle in haar studio in een van de schaarse broedplaatsen die Den Haag rijk is.
Christelle komt oorspronkelijk uit Frankrijk. “Ja, ik ben in een buitenwijk ten oosten van Parijs opgegroeid. Vanaf mijn zesde heb ik op een muziekschool gezeten en was ongeveer 16 jaar toen ik in Duitsland muziek studeerde. Ik speelde daar ieder weekend contrabas in een orkest. Na mijn terugkomst in Parijs heb ik onder andere musicologie gestudeerd. Een aantal jaren later heb ik alles achtergelaten en ben ik naar Den Haag gekomen. Dat was omstreeks 1997, ik werkte in die tijd in Rotterdam en heb daar ook even om praktische redenen gewoond maar vond Den Haag leuker wonen en werken en ben weer terug gekomen.”
Je bent je gaan toeleggen, zoals ik onlangs las in een artikel, op psychedelische synthdrones. “Zeker, deze psychedelische dimensie is in mijn muziek terug te vinden. Dat komt doordat ik ook andere studies heb gedaan. Ik heb electro akoestische compositie gestudeerd en ook voor architect, waardoor je met ruimte te maken krijgt. Innerlijke ruimte, daar liggen mijn interesses. Als een soort reis door de ruimte of in je eigen hoofd. Door dit soort ervaringen kom je in deze muziekstijl terecht, wat ik ervaar als een soort trans die je ook doormiddel van drugs zou kunnen opwekken, maar in mijn geval alleen door klanken te gebruiken.” Onder welke categorie valt deze muziek dan? “Ja dat vraag ik mijzelf ook af, want ik kan zowel met freejazz als met psychedelische en experimentele muzikanten spelen.”
“Vooral ook om dat het geïmproviseerd muziek is en gebaseerd is op klanken en daarnaast ik natuurlijk een eigen benadering heb. Maar het blijft heel erg open en het maakt mij niet zo veel uit of mensen jazz spelen, rock of noise maken. Zelf kan ik het daarom ook niet plaatsen. Het komt voort vanuit mijn grote liefde voor muziek en van wat het mensen geven kan. Het is ook veel breder waardoor ik geïnspireerd raak. Muziekstijlen zijn vaak verbonden aan plaatsen en dat is juist zo interessant, zoals Krautrock (Duitsland), of de drone uit Engeland eind jaren 90 of bepaalde noise uit Cleveland (US).”
Je bent in Den Haag een van de weinige vrouwen die zich als muzikant bezig houdt met deze muziekstijl? “Ja dat zijn van die dingen. Ik sta er niet echt bij stil, ik doe mijn eigen ding. En als ze het mij vragen dan heb ik zoiets van ‘o ja ja’ het klopt’, maar ik merk het niet. Maar misschien is dit wel een voordeel in mijn werk als vrouw zijnde, ik hoef daar niet eens over na te denken. Echte concurrentie heb ik niet. En als er die wel zou zijn, zou dit alleen maar goed zijn voor de muziek en mij verder prikkelen om grenzen te verleggen om nieuwe uitdagingen aan te gaan.”
Rond het laagdrempelige podium van Helbaard (Huishoudschool, Laan van Meerdervoort) is het allemaal begonnen. “Ja, het maakte voor mij datgene duidelijk, al die bands daar te horen, wat ik uiteindelijk wilde bereiken met muziek. Het kreeg voor mij gestalte, het werd daardoor echt. Deze plek heeft mij alle motivatie en energie gegeven om verder te kunnen gaan. Mijn netwerk is toen ontstaan door de eerste reizen die ik ondernam met optredens in België, Parijs en Duitsland en waar ik andere artiesten heb ontmoet die op dezelfde golflengte zaten. Ik was klaar om met deze mensen muziek te gaan maken en er kwamen projecten van de grond. Als ik nu naar New York ga speel ik met vier leden van de No Neck Bluesband, die ik indertijd ontmoet heb op het Kraak festival in Hasselt en later op All Tomorrows Party in Engeland en op het State-X New Forms festival waar ze een aantal jaren geleden optraden.”
Je hebt ook een project gedaan met Thurston More van Sonic Youth in New York? “Dat was een speciale ervaring. Ik heb toen iets nieuws ontdekt. De set die ik voor de eerste keer met hem speelde was zo anders, zo intens, want wat ik normaal doe is veel lichter, maar dit was zo donker en zwaar qua geluidsstructuur. Het was echt super, een geweldige ervaring. Maar met dit soort projecten is het altijd jammer dat het tijdelijk is en vaak eenmalig. Met veel mensen zou ik wel weer een nieuw project willen doen. Maar dat is natuurlijk niet altijd mogelijk.”
Je brengt deze maand een LP uit op het label Black Dirt (US). “Ja, ik breng een solo LP (vinyl), ‘Rise In Planes (To The Pearly Heaven)’ uit op het label Black Dirt (US) in een oplage van 300 stuks. De hoezen zijn door mijzelf met de hand gemaakt (zeefdruk). De presentatie van deze LP is op 21 maart in New York tijdens m’n tour. Ik heb daar speciaal de band Excepter voor uitgenodigd. Ik ken ze namelijk goed en ik ben helemaal gek van deze band.”