Het festival in het mooie park aan de Rottemeren had dit jaar een mooi affiche. Met namen als De Staat, Rigby, Room Eleven, Voicst en Infadels had het festival grote publiekstrekkers in huis. Het weer hielp alleen niet echt mee, de zon was vaak achter de wolken en de wind blies hard en fris over het terrein. Maar gelukkig bleef de regen uit en werd het toch een mooie festivaldag.
Als de eerst act gaat beginnen, is het nog erg rustig op het festivalterrein. Enkele tientallen mensen staan voor het podium. No Comment heeft de plek op het festival gewonnen door drie andere bands te verslaan tijdens de finale in de Rottepop voorrondes. Dus aan hen de eer om het festival te openen. De band heeft er zin in. Ze hebben wat trouwe fans meegenomen die bij elk woord dat gezegd wordt, krijsen. De jongens hebben dan ook voornamelijk jonge fans en dat past ook wel bij de muziek die ze maken. Het zit muzikaal echt niet slecht in elkaar, maar is af en toe wat saai door het gebrek aan afwisseling. En het overstijgt het idee van tienerrock nog niet echt. Misschien komt dat met de tijd. Aan het eind van de show gooit de band nog wat van hun eigen EP’s het publiek in en laten ze de fans tevreden achter.
Na een pauze met ombouwtaferelen van een half uur is het tijd voor Rigby. Het is nu beduidend drukker voor het podium. De band heeft dan ook in korte tijd veel media-aandacht gekregen en veel fans aan zich weten te binden. Ze openen de show met hun eerste single ’Pass you by’. En al snel volgt de doorbraak single ‘Parade’. Er komt zelfs een cover van Katy Perry voorbij. Het nummer ‘Hot N Cold’ is met de versie van Rigby ineens niet meer het irritante lied dat we zo goed kennen en zorgt daarmee voor een aangename verassing in de setlist. Op de kreet ‘Vinden jullie Katy Perry ook zo’n lekker wijf?’ van zanger Christon wordt niet veel gehoor gegeven, maar dat is zo gek niet als je publiek voornamelijk uit vrouwen en jonge meiden bestaat. Het is een energieke show, met aanstekelijke popsongs. Met single ‘Everything must go’ sluit de band een geslaagde show af.
Ook De Staat geeft vanmiddag een goed optreden. Buiten Rottepop hebben ze vandaag nog twee andere optredens in Nederland. Ondanks het feit dat ze haast hebben, maakt de set geen afgeraffelde indruk. Live komt de band net zo sterk over als op het album. Daar willen we meer van zien, en dat kan volgende week zondag, want dan openen ze Parkpop in het Haagse Zuiderpark.
De Utrechte band Room Eleven gaat hard na hun eerste album ‘Six White Russians And A Pink Pussycat’ uit 2006. Room Eleven wint een Essent Award, stonden op North Sea Jazz, Crossing Border en het Canadese Montreal Jazzfestival. Het laatste album ‘Mmm…Gumbo?’ weerspiegelt de veelzijdigheid van Room Eleven nog meer en nu is het de beurt om het podium van Rottepop te veroveren. Zangeres Janne Schra voelt zich een vreemde eend in de bijt tussen al die pop/rockbands. Toch weet ze het gehele publiek op haar hand te krijgen. Een mix van eigen werk, golden oldies en hun hit ‘Hey hey hey!’ maken het optreden net zo kleurrijk als de blauwrode outfit van zangeres Janne.
Voor Jaimie Van Hek van Voicst is dit een thuiswedstrijd, ze komt immers uit Bleiswijk. De band is oorspronkelijk ontstaan in 1994 en maakte in 2001 een doorstart. Met het album ‘A Tale Of Two Devils’ van begin 2008, veroverde Voicst Nederland. Vandaag zijn ze één van de grotere namen op Rottepop. Halverwege het optreden wijst zanger Tjeerd Bomhof erop dat in het krantje van Rottepop staat dat Jaimie geboren en getogen Bleiswijkster is, maar dat dit niet klopt. Tjeerd vraagt Jaimie waar ze is geboren, waarop ze antwoordt dat ze in het Sint Franciscus ziekenhuis in Rotterdam geboren is. Hierop roept Tjeerd dat je dus nooit moet geloven wat er geschreven wordt, omdat het niet waar is. Maar Jaimie corrigeert hem en verteld dat ze er alleen geboren is, maar haar hele jeugd en pubertijd in Bleiswijk gewoond heeft. Als check moet ze haar Bleiswijkse postcode noemen, waardoor het gehele publiek nu weet in welke straat dat is. De song die hierop volgt wordt dan ook opgedragen aan Jaimie en alle Bleiswijkers. Voicst swingt er op los en het publiek deinst vrolijk mee. Alle hits komen voorbij. Op de deining van het publiek dobberen twee opblaasbootjes, door het publiek op handen gedragen. Het is één groot feest.
Een andere headliner, die ook te zien is op Parkpop dit jaar, is Jonathan Vandenbroeck, die we beter kennen als Milow. Met zijn hits ‘Ayo technology’ en ‘You don’t know’ scoorde Milow hoge ogen. In februari 2008 kreeg hij drie Music Industry Awards en twee publieksprijzen voor beste song en beste videoclip. In september 2008 brak Milow door in Nederland met ‘Ayo technology’. Een cover van 50 Cent en Justin Timberlake. Met luid gejuich krijgt Milow een warm onthaal op het druk bezochte Rottepop. Gedragen door een krachtige band speelt en zingt Milow de sterren van de hemel. Het publiek applaudisseert luid wanneer de band ‘You don’t know’ inzet. Milow sluit af met ‘Ayo technology’, bijgelicht door aanstekers en mobieltjes vanuit het publiek.
Ook de Infadels stonden op Parkpop (in 2006). Ze deden en passant ook nog Pinkpop en Lowlands aan. De naam van de band was daarmee in Nederland gevestigd. Vandaag is het de beurt aan Rottepop. Het veld staat nog steeds goed vol en terwijl de stroboscopen druk flikkeren, komen de bandleden één voor één op. Het publiek gaat meteen los, samen met de band. Het podium van toetsenist Richie Vermin wiebelt gevaarlijk onder zijn enthousiasme. De bodem van de Rottemeren trilt onder het springen van het publiek, wat een feest! Ook Lucy Beld, voorzitter en één van de oprichtsters van Rottepop, springt mee op de muziek. Zanger Bnann Watts staat geen seconde stil tijdens het gehele optreden. Wat een dynamiek! Een mooie afsluiter voor een geslaagde tweede editie van Rottepop.
Tussen de bands door sprak 3VOOR12 Den Haag ook nog even met Lucy Beld van de organisatie van Rottepop. Het grote verschil tussen Rottepop 2008 en 2009 is het smoelwerk. Vorig jaar waren er veel bands met verschillende stijlen, en was het een redelijk lang en vol programma. Dit jaar is er gekozen voor één stijl, poprock. Maar wat Room Eleven daar dan tussen doet? “Room Eleven is heel divers. In theaters heel klein en intiem, maar op festivals zijn ze groots. Ze zijn een mooie overbrugging tussen de rockbands en Nightwriters.” Rottepop is dit jaar een positieve samenwerking aangegaan met de bibliotheken in de 3B hoek (Berkel en Rodenrijs, Bleiswijk en Bergschenhoek). “Zij hebben geregeld dat Nightwriters (Kluun, Saskia Noort en Christophe Vekeman) ‘s avonds tussen de optredens door het publiek vermaken.”
Ook dit jaar heeft Rottepop, ondanks de kredietcrisis, weer grote namen weten te boeken. Hoe heeft het festival dit voor elkaar gekregen? “De Staat is vroeg geboekt, al voor hun doorbraak, en we hebben een hele goede programmeur. Rottepop heeft ook gebruik gemaakt van materiële sponsoring in plaats van alleen maar geldsponsors, wat erg goed gewerkt heeft. Flexworks, de titelsponsor, heeft voor twee jaar getekend, en er zijn genoeg sponsors om ook in 2010 weer een editie van Rottepop te krijgen. Plannen zijn er om een tweede podium te plaatsen, zodat er een mix tussen headliners en nieuwe verrassende bands ontstaat.” Lucy is in haar hoofd alweer bezig met Rottepop 2010, maar eerst gaat ze genieten van haar favoriet dit jaar: Infadels...