Column: ‘Melle’s Maaiveld’ (2)

Kippenvel onder zilveren pakjes

Melle de Boer ,

Hetero's doen alsof ze homo zijn, bands doen alsof ze ABBA zijn en Den Haag doet alsof het Amsterdam is. Maar de bezoekersaantallen waren goed dus we zullen voorlopig wel met die Roze Zaterdag opgescheept zitten. Waar ik voorheen veel festivals iets vriendelijks vond hebben, met enthousiaste vrijwilligers en programmeurs die hun eigenwijze voorkeur programmeerden, voel ik nu met nu omringt met city marketing.

Kippenvel onder zilveren pakjes

Hetero's doen alsof ze homo zijn, bands doen alsof ze ABBA zijn en Den Haag doet alsof het Amsterdam is. Maar de bezoekersaantallen waren goed dus we zullen voorlopig wel met die Roze Zaterdag opgescheept zitten. Waar ik voorheen veel festivals iets vriendelijks vond hebben, met enthousiaste vrijwilligers en programmeurs die hun eigenwijze voorkeur programmeerden, voel ik nu met nu omringt met city marketing.

Veel bezoekers betekent veel kneedbare geesten dus een mooie aanleiding om je stad te promoten. Den Haag is niet Den Haag maar The Hague. Op de Grote Markt staat een tent waar met niet al te veel moeite de hoorntjes van satan in te ontdekken zijn. Stonden vorig jaar nog de namen van de bands die er kwamen spelen op de achterzijde van die tent, nu zien we een lelijke reclame die ons aanspoort om 's nachts spullen te kopen. Het is allemaal zo georganiseerd en vormgegeven. Zo zielloos.

Publiek dat vertier zoekt zal er niets van merken, publiek dat iets meer zoekt zal afhaken. Geen nood. De stadsmarketeers weten dat aan die laatste groep mensen toch niets te verdienen valt. De festivals van een stad zijn een deel van de identiteit van een stad. Een festival moet groeien om een eigen identiteit te krijgen. Heel klein beginnen. Het Crossing Border festival is begonnen in een strandtent. North Sea Jazz had 9000 bezoekers de eerste keer. Roze zaterdag had er 60.000.

Hou ze in de gaten, de stadsmarketeers. Veel meer dan dat kunnen we ook niet doen. Dat bleek wel toen ze een berg voor cultuur bestemd geld 'geïnvesteerd' hadden in een door de commerciële tv geconstrueerde band zonder werkelijke identiteit. Zie hier. Een band moet groeien om een identiteit te krijgen. Klein beginnen. Zweterige oefenruimtes, spelen in lege, donkere kroegen, onderlinge spanningen.

Maar goed. Ik haal commercie en cultuur door elkaar. Vanuit mijn visie haalt commercie de ziel uit cultuur. Vanuit de visie van een marketeer zit er een hoop potentie in cultuur. De twee visies zijn niet te rijmen. Mijn conclusie: mooie dingen moeten geheim blijven. Mooie dingen moeten spreken in geheimtaal. Verborgen voor de naar potentie zoekende tentakels van de marketingmannen. Als u uitgenodigd wordt voor een geheime bijeenkomst dan merkt u het wel.

Een tip voor The Hague volgend jaar: Carnaval! Niet dat lullige onder-Rijnse geneuzel. Nee, Braziliaans! Wel eerst een deugdelijk onderzoek door een groep Haagse afgevaardigden in Brazilië natuurlijk. En dan op een druilerige zondagmiddag aan de Lange Voorhout een optocht. Praalwagen met banners die The Hague en zijn Shopping Night promoten en op de praalwagens angstig kijkende meisjes met kippenvel onder hun zilveren pakjes. Zolang er bier is zijn er mensen.