Nostalgie vermengd met een exclusief 4-gangendiner. Zendingswerk in het betere lied. Subjectief? Zeer. Het theaterprogramma Harmonium van Leo Blokhuis en Ricky Koole stofte de liedjes af die onderdeel zouden moeten uitmaken van ons leven. “Mogen we één minuut stilte voor de liedjes die niet geschreven zijn door vroeg gestorven muziekgrootheden”.

Ricky vertelt hilarisch over de vroege dood van grote artiesten. Veel vliegtuigongelukken en zelfmoorden. Gezellig. Stevie Ray Vaughn, Buddy Holly, Janis Joplin, Herman Brood, Kurt Cobain, John Denver, Jimi Hendrix. “Wij verrichten vanavond zendingswerk, opdat wij hun liedjes niet zullen vergeten”, zegt Ricky. En: “Relaties gaan uit; de liedjes blijven”. De avond ademt nostalgie en weemoed uit. De eerste tonen komen uit het harmonium dat pontificaal op het podium staat. Leo speelt een hymne op de psalmenpomp, zoals het harmonium ook wel wordt genoemd. We zien een platenkast, huiskamerverhogende schemerlampen en twee muzikanten: Marcel de Groot en Eric van Dijsseldonk.

Juweel
Zij begeleiden Ricky op de liedjes van haar gelijknamige cd uit 2007. Ietwat houterig is ze wel in haar performance en af en toe snijdt de schelheid van haar stem door je Buis van Eustachius. Maar over het algemeen komen de liedjes binnen. Hoogtepunt vormt een zeer intieme versie van ‘Seven shades of blue’, oorspronkelijk van Beth Nielsen Chapman. Inderdaad een juweel en een liefdevol cadeau. Want, zegt Ricky, dat zouden we vaker moeten doen, elkaar liedjes cadeau geven. Het publiek, dik 500 man (uitverkocht),in de leeftijd van 18 tot 68, knikt en maakt driftig aantekeningen. Handig die blaadjes die op je stoel lagen. Roy Harper, Eva Cassidy, Nick Drake, zij maakten ‘songs we shouldn’t forget’.

Genotsmiddel
Leo Blokhuis toont zich een meester van het verhaal, met als uitschieter een relaas over zijn jeugd en zijn kennismaking met muziek. Pa en ma Blokhuis hielden het bij James Last en organist Feike Asma en pas toen Leo naar Schiedam verhuisde ontdekte hij mondjesmaat de muziek, die tot dan toe door God verboden was. Hij houdt nog steeds van God, zo zegt hij, maar bedacht het duivelse uit de muziek om er voortaan schaamteloos van te genieten. Als troost, als genotsmiddel, als levensstijl. En hij toont een haast grenzeloze feitenkennis over muziek. Zo tovert hij de originele van ‘Glimlach van een kind’ en ‘1 kopje koffie’ uit de hoge hoed. En we leren dat ‘You’ll never walk alone’ oorspronkelijk uit een musical uit 1945 komt.
 
Genoeg
Ruim 135 minuten duurt Harmonium en dat lijkt toch wat te veel van het goede. Na de laatste buiging maakt een groot deel van het publiek aanstalten de zaal te gaan verlaten. Het was mooi, maar het is nu wel genoeg, beetje die gedachte. Wat gekunsteld kondigt Ricky een overigens prachtig toegift aan. Dan valt het doek, de jassen gaan aan en de cd- en boekenverkoop draait op volle snelheid.