Eindejaarssessie 2009: The Deaf

“Het is de kunst om de kern van het liedje te raken, ook al ben je een rammelbandje”

Peisam Tsang en Jade Yorks | Foto's: Ramond Jaggessar, Eefje Lammers en Ron van Varik ,

De periode tussen Kerst en Oud en Nieuw is een tijd van grote drukte, maar tevens één van bezinning. Gretig nemen we een hap uit een oliebol, terwijl we terugblikken op het voorbije jaar. Hoe was 2009 muzikaal? Hoewel we geen van allen Nostradamus zijn of Gerard Croiset, toch wel de Beethoven en Mozart onder de paragnosten, doen we toch een voorspelpoging voor 2010 met The Deaf.

“Het is de kunst om de kern van het liedje te raken, ook al ben je een rammelbandje”

De periode tussen Kerst en Oud en Nieuw is een tijd van grote drukte, maar tevens één van bezinning. Gretig nemen we een hap uit een oliebol, terwijl we terugblikken op het voorbije jaar. Hoe was 2009 muzikaal? Hoewel we geen van allen Nostradamus zijn of Gerard Croiset, toch wel de Beethoven en Mozart onder de paragnosten, doen we toch een voorspelpoging voor 2010 met The Deaf.

The Deaf bestaat sinds de zomer van 2007 en heeft sindsdien flink veel van zich laten horen. Met een enorme dosis enthousiasme, stond dit flamboyante trio op diverse festivals in en buiten Den Haag en verzorgde daverende optredens. Afgelopen jaar mocht The Deaf door heel Nederland trekken met de Rock & Roll Revue. “We kenden The Spades natuurlijk al en samen met hen en Fury 161, Ottoboy en Dikke Dennis als deejay hadden we heel veel lol. We hadden er waanzinnig naartoe geleefd en uiteindelijk werd het één groot circus. Met bands en crew samen waren we met dertig man, dus wat wil je, één regelrechte chaos.”

De Rock & Roll Revue wordt door de band bestempeld als één van de hoogtepunten van het afgelopen jaar. “Daarnaast vonden we het 5 Mei Festival (waar Spike een gitaar kapot sloeg, red.) en het afsluiten op de KoninginneNach ook helemaal geweldig. De Nach, op je eigen thuisbasis nota bene en op de Grote Markt. Alle in- en uitgangen waren geblokkeerd. Overal waar je keek, zag je mensen springen en heel veel bier. We stonden toen gelijktijdig geprogrammeerd met Triggerfinger, toch wel een van onze favoriete bands.”

Tijd is nog niet genomen of geweest om een cd op te nemen en uit te brengen. Drummer Kit: “Als we een plaat willen maken, dan willen we daar helemaal voor kunnen gaan. Juist die tijd erin steken die we er willen insteken en ook de tijd nemen om het daarna goed te kunnen promoten. We willen geen half werk.” Is er dan misschien meer sprake van tijd tekort, wellicht door andere bands die de bandleden van The Deaf erop nahouden of door andere muzikale werkzaamheden. Zanger/ gitarist Spike: “We zitten nu in een demostadium met Di-rect, want in het voorjaar moet die plaat af zijn. Dus als je het zo stelt, dan komt The Deaf wel even op een laag pitje te staan. Gelukkig zitten we met The Deaf en met Di-rect bij hetzelfde boekingsbureau, dus alles kan wel goed op elkaar worden afgestemd. Er zijn nu ook geen optredens geboekt verder weg dan twee maanden. Ook het festivalseizoen ligt nog open. Maar ja een plaat uitbrengen, het liefst op vinyl en dat dan bij zoveel mogelijk mensen naar binnen krijgen. We hebben nu aardig wat liedjes, zo’n vijfentwintig. Bij elke sessie komt er wel wat uit en ook in een melige bui kunnen we het niet nalaten iets eruit te poepen.”

Terugkijkend op 2009 wordt er door het trio geconcludeerd dat er een hoop garagebandjes, en die zich ook zo noemen, zijn bijgekomen in Den Haag. “Op de site van Los Jalapeños stond dat The Deaf ook van invloed is op die band. Het is een hele eer als je als lokale band een andere band kan inspireren. Dat je dat met je muziek kan bereiken en overbrengen!” Bassiste/zangeres Janneke is ook coach van Los Jalapeños: “Het is ook een kwestie van smaak, ongetwijfeld zijn we ergens wel van invloed, maar het is geen kopie van The Deaf, hun eigen identiteit is veel belangrijker.” Spike is toch ook coach van The Ties? “Ja, voorheen, ik word nu niet meer gebeld haha.” Dan vervolgt hij: “ Mensen denken al snel, ha een garagebandje, wat makkelijk. Maar we zijn van mening dat het de kunst is om de kern van het liedje te raken, ook al ben je een rammelbandje. Als we kritiek krijgen, dan gaan we er goed mee om, zeker als het terecht is en goed onderbouwd. Voor de rest hebben we een hekel aan kortzichtigheid.

Janneke, Kit en Spike maken niet alleen muziek, met grote regelmaat staan ze ook bij andere bands te kijken. Dus vragen we ons af wat volgens The Deaf de lokale en nationale bands waren van 2009. “De lokale band van dit jaar is toch wel Cooper, zeker met die laatste plaat ‘Right Now!’ zitten ze helemaal goed. Het is jammer dat ze niet geselecteerd zijn voor SXSW. Deze Haagse punkband wordt zo onderschat, ze verdienen veel meer respect dan ze nu krijgen. Aan de andere kant is het wel goed van ze dat ze niet steeds in Den Haag blijven plakken, in tegenstelling tot veel andere Haagse bands.” Even later schiet er nog iets te binnen: “The Peptones ook!” De nationale bands van dit jaar voor Spike zijn De Staat en Kyteman. “Zeker Kyteman, dit was echt zijn jaar. Je creatieve mind zo breed mogelijk op- en uit te bouwen, respect.”

Kit antwoord al lacherig: “Jantje Smit, hij was wel veel in het nieuws,” en kijkt vervolgens weer serieus. “Hahaha. Een band die het voor mij goed deed, was Triggerfinger, ook al komen ze niet uit Nederland. Ze spreken wel de taal en hebben wel heel veel in het land gespeeld.” Janneke zoekt het iets dichter bij huis en antwoordt, tot verbazing van Spike: “De nieuwe Di-rect. Het nummer ‘Times are changing’ zit goed in elkaar.” Ook spreekt ze haar vertrouwen uit in nieuwe zanger Marcel Veenendaal.

Voor volgend jaar kijken de dame en twee heren alle drie uit naar South By South West. “Ook al zijn het slechts drie optredens, het is echt kicke om mee te gaan. Het zou te gek zijn als we daar daadwerkelijk mensen kunnen bereiken, allen uit de muziekindustrie. De toegangskaarten zijn niet echt goedkoop te noemen, dus festivalpubliek wordt een beetje uitgesloten. Eigenlijk verwachten we er niet al teveel van, want er spelen 60x6 bands per avond, iets van 2000 alleen al die week. We zetten ons ding neer en maken veel lol, we zien wel wat erna gebeurd. Ook hebben we promostunts gepland, maar dat gaan we nu niet vertellen, omdat andere bands dat misschien ook gaan doen”, wordt er gegrapt. “Sowieso komt er een verzamelaar van alle bands die meegaan naar SXSW. Maar dat festival vindt plas halverwege maart plaats, dus we hebben nog alle tijd
om er goed over na te denken.”

En verder willen we in 2010 toch die plaat uitbrengen. Nou ja, het streven is voor januari 2011. Maar dan willen we het ook echt goed doen. Er zijn al wel een aantal labels geïnteresseerd, voor zover een label er eigenlijk nog toedoet. Verder willen we dan weer een nieuwe, geslaagde toer doen en een avond opzetten in het Paard met bands die allemaal sixties muziek maken.”

En wat worden de bands voor volgend jaar? Alleen een voorspelling over de lokale bands wordt er gedaan. Kit: “Splendid is een goede band met een vette plaat.” “Ja”, beaamt Janneke, “ook een erg leuke band om koortjes bij te zingen.” Daarnaast predikt ze voor eigen parochie en voegt eraan toe: “Ook ReBelle gaat het volgend jaar goed doen, we komen met een nieuwe plaat uit.” Spike: “Organisms is één van de meest interessante bands uit Den Haag, dus daar verwacht ik ook veel van. En voor de rest All Missing Pieces die met een nieuwe plaat komen en Soul Sister Dance Revolution.” Met deze laatste twee bands zijn Janneke en Kit ook eens.