De dertigjarige Frederieke Saeijs speelt al 23 jaar klassiek viool en treedt op over de hele wereld. Zojuist is haar eerste cd verschenen en haar hobby is haar passie geworden. Maar wat weet zij van de Haagse popmuziek af? Ze ging er eens goed voor zitten om vijf tracks van evenzoveel bands te beluisteren.
Naast klassiek viool speelt Frederieke af en toe ook wat jazz of tango. Daarom beginnen we met ‘Don’t leave me lonely’ van Mala vita, een band die vele stijlen mixt. Het is een goede start die Frederieke wel kan waarderen. “Ik dacht er komt een mooi volksmuziekje, zigeunerachtig, na dat begin met die accordeon. Het kan dan eigenlijk alle kanten opgaan. Dan komt de beat erbij en wordt het duidelijk dat het een popliedje is, maar het had ook een volksdans kunnen worden. Het klinkt vrolijk een onbezorgd; het heeft ook iets ruigs, bijna boerachtigs, ik zie hier wel boeren op klompen op dansen, ha ha. Een gezellig liedje!”
Klopje Popje won onlangs de Amsterdamse Popprijs. Omdat er ook leden in onze regio wonen, kunnen we ook deze act aan Frederieke voorschotelen. We kiezen voor ‘Eufraat’. “Een lekker pittig nummer zeg!” roept ze na de eerste noten. “Ik probeer me voor te stellen hoe het is om viool mee te spelen met dit nummer, dat zou ik wel heel moeilijk vinden. Een leuke track omdat er zoveel contrast in het nummer zit, totaal onvoorspelbaar eigenlijk. Het begint kordaat met een marsachtig tempo, daarna swingt het meer en dan wordt het ineens heel erg lyrisch. Het is ook lekker gek, muziek met een knipoog. Je kunt horen dat ze er veel lol in hebben, dat vind ik goed overkomen.”
“Dit is wel heel erg bekend,” roept ze bij onze gouwe ouwe. “Ik herken het wel, maar de groep… daar ben ik niet zo goed in, titels ook niet. Heet dit niet ‘Twilight zone’ of zo?” Helemaal goed en we hebben het dan natuurlijk over Golden Earring. “O ja! Ik zie hier voor me dat je in Amerika bent en je rijdt zo’n ontzettend lang eind in je auto, lekker onderuit gezakt, met je arm uit het raam, stuur in één hand en dit muziekje op de achtergrond. Alsof de tijd even niet bestaat. Het ritme kan eindeloos doorgaan. Een nummer om lekker ontspannen naar te luisteren. Relaxte rock, je vergeet even al je zorgen.”
Van geheel andere koek is singer-songwriter Leon Brock, die de doorleefde pianotrack ‘Eyes of a boy’ ten gehore brengt. “Hij heeft een heel eenvoudige stem, niet veel vibrato of zo, maar daardoor is het wel effectief. Alsof hij praat door middel van de muziek. Niet echt per se heel mooi maar dat hoeft ook niet, daardoor is het ook heel herkenbaar. Het heeft ook wel iets eenzaams, zo met alleen die piano. Het is een stuk introverter dan de andere nummers die we hebben gehoord, maar ik vind het een erg mooi liedje. Door alleen maar te luisteren naar de klank geeft het mij de indruk dat hij zingt over iets dat voorbij is, maar waar hij wel vrede mee heeft. Mooi wel in deze kerstperiode, zo bij het haardvuur.”
Is het leven van een klassiek violiste eigenlijk eenzaam? Geen bandleden om samen mee te oefenen, steeds weer een ander orkest en een andere dirigent om mee te werken… “Aan de ene kant wel, aan de andere kant niet,” vindt Frederieke. “Het eenzame deel is de tijd die je in je studeerkamer doorbrengt of alleen op je hotelkamer. Tegelijkertijd, als je met je viool in contact bent, geef je je over aan een soort van inspiratie en dan vergeet je dat je alleen bent. Het idee dat je met je muziek heel veel mensen kunt raken, doet je de eenzaamheid vergeten. Ik reis ook alleen, behalve met m’n viool natuurlijk en dat is echt m’n maatje, ik zie dat ook echt als een levend wezen. Een viool heeft ook weleens z’n dag niet, reageert op elke omstandigheid weer anders.”
In deze kersttijd kan een kerstliedje niet achterwege blijven. Maar dan wel een Haagse versie! jeWelste maakte van de klassieker ‘Winter wonderland’ een stevige variant. “Zo da’s een hele vrolijke kerstman hé, die rendieren gaan er hard vandoor!” lacht Frederieke. “Ik zie hem met z’n zweep door de lucht schieten, een paar koprollen maken, baardbangen… Echt een uitgelaten versie, het klinkt alsof deze mensen niet kunnen wachten tot het kerst wordt. Ik kom zelf uit een grote familie met zeven broers en zussen en kerst is eigenlijk de enige tijd in het jaar dat we met z’n allen bij elkaar zijn. Het is ook een tijd dat ik vaak optreed voor mensen. Nu ga ik naar Hong Kong. Kerst is voor mij niet de uitgelatenheid van dit liedje, dat gevoel heb ik meer bij een verjaardag of zo. Dit klinkt als een echte party. Kerst is voor mij meer intiem, kaarsjes en zo. Maar het is wel leuk om een keer zo’n versie te horen, ik heb nog nooit zo’n leuk gek kerstlied gehoord!”
Uiteindelijk is Frederieke erg te spreken over deze luistersessie en is ze blij dat ze de uitdaging is aangegaan. “Ik vond het erg veelzijdig. M’n oren zijn even wakker geschut, ik zit overdag natuurlijk helemaal in de klassieke vioolmuziek. Leuk om te horen dat er zoveel talent rondloopt in Den Haag, ik ben nieuwsgierig naar meer! Ik ben er trots op dat ik uit Den Haag kom!”