Afgelopen zaterdagavond 20 september stond gymnasium Haganum opengesteld voor cultuurminnend publiek. Reden: het Haganum Festival, dat als ondertitel ‘festival waar gesproken woord’ droeg. De inmiddels zevende editie stond - zoals altijd - boordevol muziek, cabaret en literatuur. 3VOOR12 Den Haag bezocht voornamelijk de locaties waar muziek ten gehore werd gebracht. Bij binnenkomst in de hal is het Haytham Safia Quartet aan het spelen. Het kwartet laat horen hoe warmbloedig balkan, klassiek met een fikse scheut blues is. Safia en co schotelen echt de meest prachtige melodieën en instrumentale stukken voor, echter is het jammer dat het publiek zich met andere dingen bezig houdt. Onder het genot van een biertje, wijntje en andere versnaperingen wordt er wat afgepraat. Wat dat betreft komt het optreden van Haytham Safia Quartet meer over als muzikaal behang dan een act waar aandachtig naar wordt geluisterd. Laten we even rondlopen in het gebouw, op zoek naar interessante acts. Robert-Jan Stips, Hagenees in hart en nieren en bekend van vele muzikale samenwerkingen, verwerkt in zijn show verschillende bekende nummers. Zo vertolkt hij ‘Twilight zone’ (Golden Earring), ‘Nescio’ (The Nits) en laat hij het publiek participeren in een uitvoering van ‘Dankzij de dijken’, normaliter vertolkt door Freek de Jonge. Zijn vriendelijke uitstraling geeft het optreden een ongedwongen karakter. Zangeres Leine is geen onbekende meer. De winnares van De Grote Prijs van Nederland maakt vanavond op het Haganum nog meer indruk. Dit zou best eens kunnen komen door de entourage van het geheel. De jazzy singer-songwriter laat het publiek na de eerste noot niet meer los. Charmant en intiem zijn ook vanavond weer haar toverwoorden. Als Leine dan nog ‘Being green’ uit Sesame street speelt is haar optreden compleet. In de tent in het atrium doet Piepschuim een drietal optredens. Omdat er ruimte is voor slechts een beperkt aantal mensen, vissen een hoop nieuwsgierigen naast het net. Ben je echter wel binnengekomen, dan word je getrakteerd op een hoop lol. Niet alleen tekstueel gezien, maar ook qua speelplezier van de drie heren. We kunnen spreken van een absolute topper op dit festival! Lokaal 8 is tot twee maal toe het terrein van Toffe Haan, dat in de regio een behoorlijke bekendheid geniet. Het bijzondere van hun optreden op dit festival is het feit dat ze zonder drummer spelen. En dat ze voor de verandering op stoelen zitten. De cabareteske teksten komen door het akoestische element meer naar voren dan anders, maar de knipoog is nog steeds aanwezig. Leuk is het slotnummer, waarin het verhaal van Roodkapje een totaal andere lading krijgt. De Vlaamse tongval is vanavond niet alleen aanwezig bij de ‘hoofdgast’ Tom Lanoye. Singer-songwriter Hubert Bos komt, zo te horen, ook uit het Vlaanderland. Zichzelf begeleidend op een elektrische stratocaster in combinatie met zijn humoristische en cynische teksten geven zijn performance een cabaretesk geheel. De ijzersterke performance zorgt voor de rest. Wegdromen kun je bij Habiba, een klassiek geschoolde singer-songwriter die haar liedjes brengt onder begeleiding van een harp. In lokaal 2 brengt ze twee sets van elk een half uur. Het is allemaal heel mooi en past uitstekend in het programma vanavond, maar echt blijven hangen doen de liedjes niet. Op naar de volgende act dan maar. Fuck The Writer, het pseudoniem van Emil van Steenwijk, trekt weinig publiek. Behoorlijk onterecht, want de melancholische klanken die hij met zowel zijn stem als met zijn akoestische gitaar ten gehore brengt, weten je onmiddellijk te raken. Naar eigen zeggen heeft zijn veelvuldig verhuizen binnen de randstad directe verbinding met de muziek die hij schrijft. Tegen het einde van de avond bezoeken we nog even lokaal 2, waar Stephanie Hekman een ultrakorte performance geeft. Aangemoedigd door haar medeleerlingen - ze zit hier ook op school - speelt ze een aantal gitaarliedjes die zich kenmerken door originaliteit en speelpassie. Jammer dat het zo kort duurt! Rond half twaalf zijn de meeste acts voorbij en staan veel mensen in de tuin na te praten over wat ze gezien hebben. Aan de blije gezichten valt af te lezen dat deze zevende editie van het Haganum Festival wederom een goede indruk heeft achtergelaten. Hoogstwaarschijnlijk wordt de traditie volgend jaar gewoon doorgezet!