Tekst: Susanne Kooijman, Marije Pluym en Cok Jouvenaar Foto’s: Eefje Lammers, Susanne Kooijman en Cok Jouvenaar Met als hoofdattractie een exclusief optreden van Di-rect had de organisatie een goede troef in handen. De weersvoorspellingen waren voor zondag behoorlijk slecht. Onweer en regen dat stond op het meteorologische menu. Gelukkig viel het, ondanks wat buiten, mee en was het publiek toch nog aanwezig. Joris Linssen & Caramba Muzikaal gaat Linssen voor een repertoire dat bestaat uit Mexicaanse liedjes, die hij zelf heeft vertaald naar het Nederlands. Zijn bandleden, onder de naam Caramba, begeleiden hem op accordeon, cello en gitaar. Vandaag geeft hij alvast een voorproefje van zijn nieuwe show ‘Tranen van geluk’, inclusief het danspaar Tango El Gancho. Met een passie die je verwacht bij deze stijl, zou je misschien denken dat een Nederlander dit niet over kan brengen. Niets is echter minder waar. Met gepaste emotie en passie laat Linssen zien dat het kan. Een mooi en traag nummer als ‘Eenzaamheid’, dat gaat over alleen zijn terwijl je toch omringd bent door mensen, raakt een gevoelige snaar bij het publiek. De ingetogen performance krijgt dan ook een warm en luid applaus na afloop. De snelle en opgetogen liedjes inclusief handgeklap van de zanger worden ook zeker gewaardeerd door de aanwezigen en laten vooral een leuke interactie zien tussen de bandleden. Het is dan ook die combinatie, van langzaam en ingetogen tot vrolijk, die het optreden tot een zeer aangename verrassing maakt. Terwijl op het regenachtige Lange Voorhout de cultuurliefhebbers zich rondom natte podia en kraampjes scharen, draagt ook de Centrale Bibliotheek haar steentje bij aan het Haags UIT Festival 2008. Onder het genot van een hapje en een drankje wordt de aftrap gegeven van de tentoonstelling Haagse popfoto’s. Een twaalftal fotografen (waaronder een groot aantal 3VOOR12 Den Haag collega’s) zonden foto’s in waarmee een treffend overzicht wordt gegeven van Haagse popmuzikanten en bands door de jaren heen. Van de Golden Earring tot Kern Koppen en van Anouk tot Wipneus & Pim, allemaal zijn ze tot 6 oktober te bewonderen op de tweede etage van de Centrale Bibliotheek aan het Spui. Daarna verhuist de tentoonstelling naar Internationaal Perscentrum Nieuwspoort. John Dear Mowing Club Na de opening van dit fotografisch stukje Haagse muziekgeschiedenis was het de beurt aan John Dear Mowing Club om hun kunsten te vertonen. Weggezakt in stapels zitzakken genoot een heel divers gezelschap van de intense muziek van Melle de Boer en consorten. Het werd een heel intiem optreden wat veel te snel weer afgelopen was. Er is dit jaar ook weer veel straattheater aanwezig en dus wordt je regelmatig ‘gestoord’ door kleurrijke mensen. Romeo en Julia lopen elkaar te zoeken op het terrein. Zelfs op stelten zijn ze elkaar toch steeds weer kwijt. Er fietst een man met een fluitketel op zijn hoofd langs, om je steeds te voorzien van vers water. En wil je even je benen wat rust gunnen, dan kun je terecht op een levende sofa. Er rijdt ook nog een klein treintje rond dat je gratis over het hele terrein vervoert. Ondertussen laten de bezoekers van het UIT Festival zich niet afschrikken door regenbuien en modderplassen. Bepakt met plastic tasjes en folders schuifelen ze langs de standjes van de informatiemarkt op het Lange Voorhout. Op een van de podia wordt onder andere een voorproefje gegeven van het Cadance Festival voor Moderne Dans. Choreograaf Amos Ben-Tal en zijn rockband Noblesse laten het publiek meekijken met een repetitie van het live muziek- en dansevenement ‘We are not humanity’. Toegankelijke rockmuziek en maatschappijkritische teksten verbeeldt door dansers en muzikanten. Wellicht heeft het te maken met het feit dat het hier om een nieuw project gaat, maar de beloofde samensmelting tussen dans en muziek blijft uit. Hoewel de muzikanten en de dansers duidelijk hun best doen om er een mooi, vloeiend geheel van te maken lijkt vooral het dansgedeelte bij vlagen voornamelijk improvisatie en komt het niet krachtig genoeg over om ook daadwerkelijk de idealistische boodschap over te brengen die Amos Ben-Tal wil. Nits Henk Hofstede, Rob Kloet en Robert Jan Stips zijn de Nits. Al bijna 35 jaar actief en nog steeds goed voor veel publiek. Centraal staat materiaal van de nieuwste plaat ‘Doing The Dishes’. Na openingsnummer ‘Cars & cars’ horen we hoe deze nieuwe up-tempo popnummers klinken; ‘Lenin and the wounded angel’, ‘No man’s land’, ‘Yesterday’ en het door Robert Jan Stips gezongen ‘Heart’ komen allen van deze afwasplaat. Stips is virtuoos op toetsen maar zingen kan hij toch beter overlaten aan Henk. Het doorbraaknummer ‘Nescio’ staat ook op de setlijst net als de Nederlandstalige vertaling van ‘J.O.S. days’. Ook ‘In the Dutch mountains’ en ‘Adieu sweet bahnhof’ doen het nog goed. Henk laat voor het einde weten dat hij Tommy van The Who in het concertgebouw heeft gezien en het bijzonder is dat Di-rect dit een kleine 40 jaar later weer speelt. Hierna wordt het publiek nogmaals ingepalmd met de frontman op de gong, om zo de finale in te zetten. Het spelplezier is na meer dan drie decennia bij deze drie grijze(nde) mannen nog steeds niet verdwenen. Di-rect doet Tommy Als afsluiter op het podium aan het Toernooiveld: Di-rect doet Tommy, en hoe! De klassieker Tommy, als eerste werk bestempeld met het label rockopera, lijkt voor de band gemaakt. Ze laten zien dat ze veel zin hebben in dit nieuwe avontuur. Vlak voor het podium staan jonge meiden te gillen of hun leven ervan afhangt. De mannen zelf zijn vooral bezig een goede show neer te zetten. Met een aantal gastmusici, waaronder Roland Dirkse op gitaar, geven ze een goede sneak preview weg. Zanger Tim, in zijn iets te strakke witte broek, is goed bij stem en straalt op het podium. Het verhaal van de doofstomme en blinde Tommy blijft krachtig overeind staan in de Nederlandse vertaling. Het enige nadeel is de lengte van de show. Ze houden er tien minuten voor tijd al mee op, waardoor je achter blijft met het idee ‘was dit ‘t alweer?’. Een kleine 25 minuten is dus net te kort om er lekker in te komen. Maar zeker is dat de mannen de theaters vol gaan krijgen, al is het maar met jonge, gillende meiden.