Crossing Border 2008 uitgelicht: Paulusma

“Alles in dienst van een grootse muzikale beleving”

Peisam Tsang, ,

De zestiende editie van Crossing Border vindt plaats van 18 tot en met 22 november in de Koninklijke Schouwburg en het Nationaal Toneel Gebouw. 3VOOR12 Den Haag zal tot die tijd uitgebreid voorbeschouwen op het festival door verschillende optredende acts uit te lichten door middel van interviews. Als derde is het de beurt aan Paulusma, ook wel Jelle Paulusma, voorheen frontman van Daryll-Ann.

“Alles in dienst van een grootse muzikale beleving”

De zestiende editie van Crossing Border vindt plaats van 18 tot en met 22 november in de Koninklijke Schouwburg en het Nationaal Toneel Gebouw. 3VOOR12 Den Haag zal tot die tijd uitgebreid voorbeschouwen op het festival door verschillende optredende acts uit te lichten door middel van interviews. Als derde is het de beurt aan Paulusma, ook wel Jelle Paulusma, voorheen frontman van Daryll-Ann.

Om alvast goed in de stemming te komen voor Crossing Border zijn er dit jaar twee speciale edities van Live In Your Living Room. Het concept van LIYLR is eenvoudig, drie (akoestische) acts spelen elk twee keer vijftien minuten in een intieme en comfortabele setting. Op dinsdag 18 november is de tweede avond in het kantoor van Crossing Border, ditmaal met Jelle Paulusma (inclusief vier violisten), Het Zesde Metaal en het Belgische Sukilove (ex-Metal Molly en ex-Flowers For Breakfast).

3VOOR12 Den Haag heeft contact met Jelle Paulusma, de voormalige zanger van Daryll-Ann. Een Nederlandse band die in 2004 na bejubelde recensies en diverse plaatverkoop tegenslagen uit elkaar gaat. Hierna werkt Paulusma aan zijn singer-songwriter carrière en maakt muziek dat omschreven wordt als Westcoastpop en neo-psychedelica. Nadat in 2006 zijn eerste solo album ‘Here We Are’ is uitgekomen, is afgelopen weekend ‘iRECORD’ gelanceerd op Munich Records. Zijn muziek omschrijft de beste man als “een expressionistisch schilderij. Een immer vervormende, psychedelische paddenstoel met grote raakvlakken met de Amerikaanse muziek uit de late jaren ’60 en begin jaren ’70, verpakt in de neurotische eigenschappen van de hedendaagse samenleving. Mijn muziek leeft op het snijvlak van een elektrische wereld, waarin m’n zevenkoppige groep enorm kan exploderen en een akoestische verstilde tegenhanger.” En schuwt daarbij niet voor het experiment. Integendeel: “Musiceren en experimenteren gaan daarbij hand in hand, alles in dienst van een grootse muzikale beleving.”

Onderwerpen voor de nummers verschillen nogal. “Waar mijn vorige plaat, ‘Here We Are’, handelt over meer maatschappelijke onderwerpen, op mijn nieuwe plaat iRECORD, staat de liefde centraal. Autobiografische elementen zijn altijd onderdeel in het schrijfproces, maar met altijd in het achterhoofd een situatie te schetsen waarin de luisteraar zich kan herkennen.”

Van herkenbare situaties tot uitzonderlijke avonturen in de muzikale carrière van Jelle Paulusma. “Ik heb heel veel uitzonderlijke dingen meegemaakt, van optredens in Carré, grote festivals, shows in de UK en de VS tot aan optredens op de ‘platte kar’ in gehuchten in het oosten van het land en concerten in de huiskamer. Meest bijzonder echter is het besef dat m’n huidige groep (red.: R. Klerkx (Moke) - drums, percussie, vocalen; D. Brouwers (Ellen ten Damme) - bas; broer C. Paulusma (Daryll-Ann) - percussie, vocalen; L. Lucieer (Alamo Race Track) - gitaren, slide; T. Sieben (4tuoze matroze) - gitaren, banjo, mandoline; D. Nomden (Ellen ten Damme) - toetsen, vocalen) een chemie heeft die ik in m’n hele carrière nog niet heb ervaren.

Muziek schrijven en de uitvoering daarvan in een later stadium ervaart Paulusma als twee verschillende dingen. “Het schrijven van muziek vergt een grote dosis concentratie, waarbij de buitenwereld voor een periode niet meer bestaat en je in je eigen wereld duikt, op ontdekkingsreis gaat en alle paden bewandelt waar je normaal niet zo snel zou komen. Het ultieme doel van het schrijven van muziek is immers dat je ernaar streeft het wiel opnieuw uit te vinden, dat je onbevangen en zonder zelfopgelegde beperkingen je eigen wereld tegemoet treedt en dat vertaalt naar muzikale beelden. Daar leer ik heel veel van. Op het moment dat de oogkleppen afgaan, wordt je belevingswereld immers veel groter.”

Om bepaalde doelen te bereiken zijn er grenzen overschreden. “Jazeker. Maar dat is nu juist de hele insteek van het creatieve proces, of je nu muziek maakt, schrijft, schildert of wat dan ook. Je ontkomt er niet aan die grenzen te ontdekken. Het overschrijden daarvan is uiteindelijk een keuze die je al dan niet wilt maken.”

Over het muziekklimaat in het algemeen heeft Paulusma ook een uitgesproken en niet zo’n positieve mening: “Ach ja... Muziek is verworden tot fastfood, disposable. Muzikale kwaliteit staat niet meer bovenaan, alles zit hem in de verpakking.”

Over zijn optreden op Crossing Border zegt Jelle dat het een verstilde akoestische avond wordt. “Zonder franje en om die reden speciaal voor wie luisteren wil. Verder laat ik me verrassen op het festival door de muzikale acts. Ik ben voor de rest niet zo’n lezer. Het enige raakvlak dat ik heb met literatuur is hoogstens in de zin dat ik in teksten naar personages verwijs.”