De zestiende editie van Crossing Border vindt plaats van 18 tot en met 22 november in de Koninklijke Schouwburg en het Nationaal Toneel Gebouw. 3VOOR12 Den Haag zal tot die tijd uitgebreid voorbeschouwen op het festival door verschillende optredende acts uit te lichten door middel van interviews. Als zesde en laatste is het de beurt aan de band Appie Kim.
Eén van de lokale acts die dit jaar op Crossing Border staan, is het duo Appie Kim. Ter voorbeschouwing op hun optreden spreken we met zangeres/gitariste Natasha van Waardenburg. “Ik zing en schrijf liedjes, en probeer daar iets van te pakken Marcel, die drumt en wat toetsen doet en zo nu en dan een geweldig stuk poëzie schrijft. Appie Kim is als band een redelijk simpel gitaarpopliedjes duo met een behoorlijke dosis shoegaze en Velvet Underground. Wat 'maf' gestemde gitaren, doorstampende drums en aanstekelijke liedjes. Soms romantisch en dromerig, soms wat meer richting post-punk of beatpoëzie. We kunnen behoorlijk rammelen en uit de bocht vliegen, maar we zijn ook dol op een groots, bijna jaren '60 Phil Spector achtig geluid. Marcel en ik zingen daarbij soms samen als engeltjes. Nogal wat contrasterende dingen dus.”
De nummers van Appie Kim zijn voornamelijk autobiografisch, maar kunnen daarbij ook met de actualiteit te maken hebben. “Ik kan enorm zitten balen als ik het nieuws kijk, bijvoorbeeld. Liedjes komen dan ergens vanuit zo’n gevoel opborrelen. Dat gevoel kan redelijk abstract zijn, maar het is in ieder geval wel altijd oprecht en waar en gemeend. Het is moeilijk om het met woorden te omschrijven. Alle liedjes komen wel vanuit eenzelfde plek, een soort van donkere plek ergens achter in mijn hoofd waar af en toe een licht op schijnt, ofzo.” In haar liedjes uit Natasha dingen die ze in het dagelijks leven niet zo snel zal uiten. “Bepaalde wat duistere onderwerpen zijn in het dagelijks leven meestal wel een ‘conversation killer’.”
Het proces van het schrijven, repeteren en uitvoeren van de nummers gaat allemaal wel z’n gangetje bij Appie Kim. “Ik doe eigenlijk maar wat. Ik heb wel heel erg veel plezier in wat ik doe en heb het geluk om mensen om me heen te hebben die me inspireren enzo. Ik neem het ook wel serieus, wat ik doe, maar tegelijkertijd ook niet, als je begrijpt wat ik bedoel.” Binnen dat proces probeert Natasha van alles uit. “Ik ben redelijk experimenteel ingesteld en heb een behoorlijke 'doe' mentaliteit. Ik ben op mijn gelukkigst als ik gewoon aan muziek kan werken en met alle dingetjes die daar mee te maken hebben bezig kan zijn, zoals opnemen en optreden. En in de bus zitten. En soms feesten. Daar leer je ook van.” Daarbij is zij nog niet echt grenzen tegengekomen. “Misschien het glazen plafond binnenkort? Ik sta in principe overal wel voor open en ik vind dat je alles een keer geprobeerd moet hebben.”
Het muziekklimaat in Nederland vindt Natasha wisselvallig “met her en der een regenboog”. “Er zijn een boel speciale muzikanten en bands. Er valt genoeg te ontdekken. Verder weer ik niet zo goed hoe je met muziek ' aan de bak' moet komen. Je moet gewoon doen wat je hart je ingeeft, denk ik. Dan zit het wel goed.”
Wat kunnen we verwachten op Crossing Border? “We laten ons verrassen. Een optreden is bij ons niet vaak regulier. We zijn allebei nogal sfeergevoelig. We zullen in ieder geval wat nieuwe dingen spelen. En ik hoop dat Marcel nog wat leuks gaat voordragen.” Daarbij heeft Natasha als muzikant ook absoluut een raakvlak met literatuur. “Ik gebruik niet zo heel erg vaak fictieve elementen - vaak wel narratieve elementen -, maar ik heb wel een voorliefde voor taal. Ik word het meest geraakt door schrijvers die door middel van een verhaal een duidelijke emotie of sfeer weten over weten te brengen. Of schrijvers die een kenmerkende eigen schrijfstijl hebben, zoals Bukowski of Brusselmans.” Maar een boek vertalen naar muziek ziet Natasha niet echt zitten. “Ooooh, dat is onmogelijk! En zo moeilijk! Het is meestal zo dat een bepaald personage uit een boek wel eens opduikt in een liedje. Of een bepaalde uitspraak. Zo is een nummer van de eerste Appie Kim plaat gedeeltelijk geïnspireerd op een sprookje van Oscar Wilde. Dat gaat over een nachtegaal die zijn leven opoffert om een jongen aan een afspraakje met een meisje te helpen. Tevergeefs, blijkt later, want het meisje ziet de jongen in de eerste plaats al niet zitten. Tragisch.”
Wat wil Natasha zelf zien op Crossing Border? Op de dag dat wij spelen ga ik wel proberen om The Black Keys te zien, gewoon omdat het een leuke band is. Even kijken, ik zag ook Simon Vinkenoog staan. Ik wil op de vrijdag dolgraag Julian Cope zien. En ik ben wel benieuwd wat Yuri Landman gaat doen, die maakt rare gitaren. Nadat Appie Kim heeft gespeeld is een boekpresentatie van een niet eerder gepubliceerde roman van Kerouac en Burroughs: And the hippos were boiled in their tanks. Daaromheen doe ik mee met een Nederlandstalige act. Dus het is even kijken waar we tijd voor hebben. Op Crossing Border is op ieder moment wel iets leuks te zien. Een groot feest dus. En kom vooral ook naar ons kijken op Crossing Border!”
Appie Kim speelt op zaterdag 22 november om 19.30 uur in festivaltent de Eenhoorn op het Voorhout.