Twaalf jaar geleden plofte de demo van Within Temptation in de brievenbus. Indrukwekkend genoeg om de band een gezonde toekomst tegemoet te zien gaan. Op donderdag 7 februari stond de band samen met het Metropole Orkest in een uitverkocht Ahoy’ en al vier jaar achter elkaar won ze de Exportprijs als best verkopende Nederlandse artiest in het buitenland. Zó’n succes hadden weinigen vooraf kunnen vermoeden. Zoals iedereen wel weet begint de grote opmars in 2001 met ‘Ice queen’ van het tweede album ‘Mother Earth’. Festivals als Vlietpop en Waterpop worden verruild voor Parkpop, Pinkpop en Lowlands. Ook het buitenland valt als een blok voor onze regiogenoten. Inmiddels draait Within Temptation de hand niet meer om voor een publiek van bijna 10.000 voor hén betalende bezoekers. De rauwe shows uit het verleden, met grunts, zijn verruild voor een groot spektakel en een wat meer gepolijste sound. De show in Ahoy’ is voor een groot deel vergelijkbaar met die in Eindhoven in november vorig jaar, met één groot verschil: het live meespelen van niet alleen het Metropole Orkest maar ook een twintigkoppig Gregoriaans koor. Het geheel heeft de fraaie titel Black Symphony. Het optreden bestaat uit drie hoofddelen. Nadat het orkest een uitgebreid intro heeft gespeeld, valt de band in met ‘Jillian’. Bij de zes navolgende nummers maakt Keith Caputo, die deze avond een beleefd maar niet overenthousiast ontvangen voorprogramma heeft verzorgd, zijn opwachting om zijn partijen van ‘What have you done’ nu eindelijk eens live te vertolken. In het tweede deel wordt voor vier nummers gas terug genomen. Allereerst vertolkt Sharon samen met toetsenist Martijn op vleugel de pianoballad ‘Forgiven’. In ‘Somewhere’ verschijnt Anneke van Giersbergen (Aqua de Annique, ex-The Gathering) ten tonele om een prachtig duet te zingen. De overgangen tussen de blokken worden opgevangen door het orkest en fraai uitgedoste steltlopers, die bij ‘Angels’ nogmaals opkomen. De intermezzo’s geven Sharon ook de gelegenheid van jurk te wisselen. In totaal komt ze in vier verschillende outfits op deze avond. Het derde deel gaat er weer heftiger aan toe. Uit de echt oude doos komt ‘The other half (of me)’ waarbij gastzanger George Oosthoek (Orphanage) toch nog voor wat grunts zorgt. Na twee uur is de koek op en hebben we een show gezien die weliswaar strak geregisseerd is, maar die vrijwel vlekkeloos wordt uitgevoerd. De achtergrondprojecties sluiten aan bij de nummers (de bijbehorende videoclips of thematische beelden, zoals dictators bij ‘Deceiver of fools’), de vuurwerkshow is uitgebreid en - gelukkig - perfect getimed met de muziek. Het orkest speelt een fraaie rol, maar niet zo overheersend als bijvoorbeeld op Parkpop met de Metropole RAPsody. Daar waren de muziekbeats dan ook overgezet naar orkestpartijen, in Ahoy’ neemt het orkest live de partijen over die anders uit het toetsenbord komen. Uiteraard volgt er nog een toegift en juist daar gaat het even fout, want het orkest zet al in terwijl de band nog niet klaar lijkt te zijn. Na een herstart volgen er nog drie nummers met - weinig verrassend - als echte afsluiter ‘Ice queen’. Zowel Ahoy’ als Eindhoven zijn opgenomen met een waar arsenaal aan camera’s, dus die dvd zal er echt wel komen. Within Temptation trekt weer verder over de wereld, in april staat Zuid-Amerika wederom op het programma. De nodige festivals volgen en omdat het misschien even nadenken is hoe je Ahoy’ moet overtreffen, volgt de band het voorbeeld van bijvoorbeeld de Earring en Di-rect en zal in november in theaters gaan optreden.